آئینها و سنتهای کلیسایی: شستن پای یکدیگر

شستن پای یکدیگر مراسمی روحانیست که درس فروتنی را به ما می‌آموزد به این صورت که غرور ما را برداشته و محبت به اعضای بدن مسیح را در قلب ما افزایش می‌دهد. در خصوص شستن پاها هیچ حکمی در کتاب مقدس داده نشده است. صرفا در کتاب اول تیموتائوس ۵: ۱۰ به این مراسم اشاره شده است.

  تاریخچه    

اغلب سفر‌ها در دوران قدیم با پا انجام میشد. مردم غالبا صندل‌ها و دمپاییهای باز می‌پوشیدند. به محض رسیدن به مقصد بعد از سفر در جاده‌های گرم و خاکی ضروری ترین و متبوع ترین کار شستن پا‌ها بود. شستن پا عنصری از نظافت و مهمان نوازی محسوب می‌شد. 
شستن پا را یا خود فرد با آبی که میزبان فراهم می‌کرد انجام می‌داد یا پایین ترین خدمتکار خانه این کار را به عهده می‌گرفت. 
عیسی مسیح در شام آخر، در نقش خادم پای شاگردان را شست. او این کار را به عنوان نمونه و الگویی برای شاگردان خود انجام داد. 
شاگردان بر سر تصمیم گیری بر اینکه چه کسی برترین است جدل می‌کردند تا مقام رهبری را در ملکوت خدا صاحب شوند. تمرکز آنان بر خود بود، نه بر مسیح و یکدیگر، ده شاگرد از کار یوحنا و یعقوب در مورد دستیابی به مکانی بالا در ملکوت خدا دل آزرده شدند. 
مسیح با شستن پای شاگردان به آنان آموخت که رهبر حقیقی یک خادم حقیقیست. برای نمایش این امر نقش کوچکترین خادم را به خود گرفت. او این درس را به آنان آموخت که ملکوت خدا با سلطنت زمینی شباهتی ندارد. در حکومت زمینی یک رهبر بالاترین است و همه به او خدمت می‌کنند. ولی در ملکوت آسمانی مسیح، رهبران باید خادم باشند. او به ایشان آموخت که محبت به یکدیگر مهم تر از دستیابی به مقام است.

  مراسم کلیسایی    

به منظور تفهیم این مطلب که خادمی پایه و اساس هر رهبری می‌باشد برخی از کلیساها اقدام به شستن پای یکدیگر می‌کنند و معمولا این مراسم همراه با آیین شام خداوند است. این مراسم جهت ایجاد اتحاد و محبت بیشتر در مابین اعضای کلیسا به انجام رسیده و همراه با دعای برکت است.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com