فرقه های یهودیت

فریسیان:

ریشه لغت فریسی به معنی “جدا شدن” است. بعضی معتقدند که علت این نامگذاری جدایی آنها از سنن و عادات بت پرستها بود که در زمان زربابل و همچنین در دوران عزرا اتفاق افتاد. اما به احتمال قویتر علت این بود که آنها خود را از همه جدا می دانستند و میخواستند پاک و طاهر بمانند و به همین دلیل از هر نوع تماس گناه آلود اجتناب می کردند و در حفظ تمام جزئیات شریعت کوشا بودند. به وجود فریسی ها اولین بار در زمان سلطنت یوحنا هیرکانوس (104-135 ق.م) اشاره شده است. وی ابتدا به این فرقه پیوست اما بعدها به دلیل یک سوء تفاهم ارتباط خود را با آنها قطع کرده و به صدوقیان ملحق شد.

فریسیان به اصول و قوانین زیر اعتقاد داشتند:

– همراه با تورات، تمامی مطالب موجود در روایت شفاهی را الهامی و معتبر می دانستند.

– در رابطه با اراده و تصمیم آزاد، آنها معتقد یک دیدگاه حد واسط بودند، بدین ترتیب که حاکمیت خدا، یا اراده آزاد، نمی توانستند یکدیگر را نفی کنند.

– بر خلاف صدوقیان به وجود فرشتگان اعتقاد داشتند.

– به زندگی پس از مرگ معتقد بودند.

– به جاودانگی روح و به پاداش و عذاب پس از مرگ معتقد بودند.

– به تساوی بشر اعتقاد داشتند.

-تاکید تعالیم آنها بیشتر بر اخلاق بود تا بر الهیات.

صدوقیان:

این فرقه احتمالاً در دوران هسمونیها سال 63-166 قبل از میلاد، بنیان گذاری شد. سقوط آنها در سال 70 میلادی به همراه خرابی اورشلیم اتفاق افتاد.

صدوقیان به اصول و قوانین زیر اعتقاد داشتند:

– روایات شفاهی را معتبر و قابل اجرا نمی دانستند.

– نسبت به فریسیان، شریعت موسی را بیشتر تحت الفلظی، تفسیر می کردند.

– نسبت به تقدس لاویان بسیار سختگیر بودند.

– همگی به اراده آزاد انسان، اعتقاد داشتند.

– به قیام از مردگان و زندگی آینده اعتقاد نداشتند.

– به فرشتگان و ارواح اعتقاد نداشتند.

– به وجود یک دنیای روحانی اعتقاد نداشتند.

– فقط کتابهای موسی را بعنوان کتب الهامی می پذیرفتند.

اسین ها:

احتمالاٌ این فرقه در طول دوره هسمونیها، همراه با فریسیان که بعداً از آن جدا شدند (اول مکابی 2: 42؛ 7: 13) بنیان گذاری شد. آنها گروهی از یهودیان سخت گیر و غیوری بودند که در شورشی بر علیه سوری ها، به مکابیها پیوستند، (155-165 قبل از میلاد).

این گروه به اصول و قوانین زیر اعتقاد داشتند:

– آنها قوانین مربوط به طهارت تورات را به دقت مراعات می کردند.

– در گروه اسین ها اموال متعلق به همه بود و به سبب همین مالکیت اشتراکی، شهرت داشتند.

– آنها درک زیادی از مسئولیت متقابل داشتند.

– پرستش روزانه همراه با مطالعه کتاب مقدس یک وظیفه مهم بود.

– آنها رسماً پیمان بستند که پرهیزگار و مطیع باشند و می بایست به قول خود وفادار می ماندند.

– قربانیها را در روزهای مقدس و در طی فصول، تقدیم می نمودند.

– ازدواج را محکوم نمی ساختند ولی از آن اجتناب می کردند.

– تمام وقایع را به تقدیر نسبت می دادند.

فدائیان:

این فرقه در دوران هرود کبیر (6 قبل از میلاد) بنیان گذاری شد و موجودیت آنها در سال 73 میلادی در ماسادا، از بین رفت.

– آنها با پرداخت باج به عنوان مالیات به یک امپراطور بت پرست، مخالفت می کردند و می گفتند که وفاداری فقط شایسته خدا است.

– به سنن یهود وفاداری زیاد داشتند.

– مخالف استفاده از زبان یونانی در فلسطین بودند.

– آمدن زمان نجات را پیشگویی می کردند.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس