اهمیت شام خداوند/ آیین سپاسگزاری مسیحیان در چیست؟

مطالعه درباره شام خداوند (عشاء ربانی) به دلیل مفهوم بسیار ژرف و عمیقی که دارد، تجربه ای بسیار شورانگیز است. عیسی مسیح در عید قدیمی فصح (پسح) و در غروب روز مرگش بود که غذای دسته جمعی مهمی ترتیب داد که ما تا به امروز آنرا انجام می دهیم و این قسمت مهمی از مراسم پرستش مسیحیان است. این شام ما را به یاد مرگ و قیام خداوندمان می اندازد و اینکه منتظر بازگشت پر جلالش در آینده باشیم.

عید فصح مقدس ترین عید سال دینی یهودیان بود. این عید بلای آخر در مصر را به یاد آنها می آورد که نخست زاده های مصریان مُردند و اسرائیلی ها به علت خون بره ای که به چهار چوبِ دَرِ خانه هایشان پاشیده بودند، زنده ماندند. پس از آن بره را پختند و با نان فطیر خوردند. فرمان خدا این بود که این عید نسل به نسل برگزار شود. این داستان در کتاب خروج فصل 12 نوشته شده است.

در شام آخرکه در ایام عید فصح بود، عیسی نان را گرفت و خدا را شکر کرد. در حالیکه نان را پاره می کرد و به شاگردان می داد، گفت: " اين بدن من است كه در راه شما فدا می‌شود. اين را به ياد من بجا آريد. به همين ترتيب، پس از شام، پياله‌ای ديگر به ايشان داد و گفت: اين پياله، نشاندهنده پيمان تازۀ خداست كه با خون من مُهر می‌شود، خونی كه برای نجات شما ريخته می‌شود" (لوقا فصل 22 آیه های 19 تا 21). او عید را با یک سرود خاتمه داد (متی فصل 26 آیه 30)، و شبانگاه به کوه زیتون رفتند. در آنجا بود که همانطور که پیشگویی شده بود، یهودا به عیسی خیانت ورزید. روز بعد او مصلوب شد.

گزارش مراسم شام آخر در انجیل ها به این ترتیب آمده است: (متی فصل 26 آیه های 26 تا 29 ، مرقس فصل 14 آیه های 17 تا 25 ، لوقا فصل 22 آیه های 7 تا 22 و یوحنا فصل 13 آیه های 21 تا 30). پولس رسول در مورد شام خداوند در اول قرنتیان فصل 11 آیه های 23 تا 29 نوشته است. پولس عبارتی گفته است که در انجیل ها نوشته نشده است: "بنابراين، اگر كسی بطور ناشايست از اين نان بخورد و از اين پياله بنوشد، به بدن و خون خداوندمان عيسی مسيح بی‌احترامی كرده و نسبت به آنها مرتكب گناه شده است. به همين دليل است كه شخص پيش از شركت در اين آيين، بايد با دقت خود را امتحان كند تا ببيند آيا شايستگی برای شركت در آن را دارد يا نه. زيرا اگر كسی بطور ناشايسته از نان بخورد و از پياله بنوشد، يعنی تشخيص ندهد كه بدن مسيح همان كليساست، با شركت در اين آيين، خود را در نظر خدا محكوم كرده است، چون به مرگ مسيح بی‌حرمتی نموده است" (اول قرنتیان فصل 11 آیه های 27 تا 29). ممکن است بپرسیم منظور از این جمله که می گوید: "اگر كسی بطور ناشايسته از نان بخورد و از پياله بنوشد " چیست؟ ممکن است معنی آن این باشد که مفهوم واقعی نان و پیاله از بین برود و محترم شمرده نشود و بهای سنگینی که نجات دهنده ما برای نجات ما پرداخت، فراموش شود. و یا ممکن است معنی آن این باشد که این مراسم از بین برود و یا تشریفاتی بشود و یا اشخاص با گناه اعتراف نشده در مراسم شام خداوند شرکت کنند. برای انجام دستور پولس، قبل از اینکه نان بخوریم و از پیاله بنوشیم، باید خودمان را تفتیش کنیم.

عبارت دیگری که پولس گفت و در انجیل ها نیست این است که "هربار كه اين نان را می‌خوريد و از اين پياله می‌نوشيد، در واقع اين حقيقت را اعلام می‌كنيد كه مسيح برای نجات شما، جان خود را فدا كرده است. پس تا زمان بازگشت خداوند، اين آيين را نگاه داريد" (اول قرنتیان فصل 11 آیه 26). این عبارت انجام مراسم را تا زمان خاصی یعنی تا زمان بازگشت عیسی مسیح تعیین می کند. از این عبارات مختصر یاد می گیریم که چطور عیسی دو عنصر ناچیز را بعنوان سمبل بدن و خونش انتخاب کرد و از آنها بعنوان یادبودی از مرگش استفاده کرد. این نماد از یک مرمر کنده کاری شده و یا قالب برنجی تشکیل نشده بود، بلکه نان و شراب بود.

او اعلام کرد که نان نمادی از بدن اوست که شکسته می شود. استخوان شکسته ای در کار نبود، اما بدن او آنقدر شکنجه شده بود که به سختی قابل تشخیص بود (مزامیر فصل 22 آیه های 12 تا 17؛ اشعیا فصل 53 آیه 4 تا 7). شراب نماد خون اوست، نشانه مرگ وحشتناکی که باید به زودی تجربه می کرد. اوپسر کامل خدا، پیشگویی های بی شماری را که در عهد قدیم درباره نجات دهنده گفته شده بود را تکمیل کرد و به سرانجام رسانید (پیدایش فصل 3 آیه 15؛ مزامیر فصل 22؛ اشعیا فصل 53). وقتی او گفت، "این را به یاد من انجام دهید،" منظورش این بود که این رسم باید در آینده هم ادامه پیدا کند. همچنین منظورش این بود که عید فصح، که در آن باید یک بره قربانی می شد و منتظر آمدن بره خدا بود که گناه جهان را بر می دارد، در شام خداوند تکمیل شد و به سرانجام رسید. عهد جدید جای عهد قدیم را گرفت. بره عید فصح (اول قرنتیان فصل 5 آیه 7)، قربانی شد (عبرانیان فصل 8 آیه های 8 تا 13). دیگر به مراسم قربانی عهدعتیق نیازی نبود (عبرانیان فصل 9 آیه های 25 تا 28). شام خداوند/آیین سپاسگزاری مسیحیان یک یادآوریست از آنچه مسیح برای ما انجام داد و جشنی است به مناسبت آنچه ما در نتیجه فداکاری او دریافت کرده ایم.

منبع مقاله: www.gotquestions.org