معرفی کتابهای کتاب مقدس: هوشع

کتاب هوشع   Hosea

کتاب هوشع اولین کتاب از دوازده کتاب مرتبط با انبیای کوچک در عهد قدیم است و از نظر طبقه بندی در گروه کتابهای نبوتی قرار گرفته و از ۱۴ فصل و ۱۹۷ آیه تشکیل شده و محبت خدا را نسبت به مردمش به تصویر می‌کشد؛ در واقع زندگی او نشانی از وفاداری خدا به قوم بی وفای اسرائیل بود.
هوشع در پادشاهی شمالی اسرائیل و در طی آخرین سالهای حیات این قلمرو زندگی میکرد، و نبوتهای او خطاب به همین پادشاهی بود. نبوتهای هوشع و بدنبال آن عاموس نبی، بر اساس نازل شدن فوری داوری خداوند بر پادشاهی شمالی بود. هوشع اعلام کرد که آشور ابزار انجام این داوری خواهد بود. و در واقع آشور در سال ۷۲۲ قبل از میلاد و درست همانطور که هوشع گفته بود پادشاهی شمالی را تصرف کرد (دوم پادشاهان ۱۷: ۱-۶).

  نویسنده

همانطور که تقریبا در مورد تمام کتابهای نبوتی صادق است کتاب هوشع نیز نام خود را از نویسنده کتاب گرفته و فصل یک آیه یک بوضوح هویت نویسنده را اعلام می‌کند.
کتاب هوشع نشان دهنده قسمت کوچکی از گذشته این نبی است و نگاهی اجمالی به زندگی او دارد. نام هوشع به معنی ”نجات دهنده“ و ”رستگاری“ است که به احتمال زیاد اشاره به موقعیت هوشع دارد که در اسرائیل به عنوان یک نور امید به جهت آنانی بود که به پیام وی توجه و توبه کرده و بسوی خدا بازگشته بودند.
شیوه بیان هوشع در بسیاری از عبارات تند و خشن و هشدارهای او بسیار شاق هستند. اما پیام اصلی کتاب در مورد محبت یک شخص و همانا درباره محبت بی پایان خداوند نسبت به قوم بی وفای خود است.

  زندگینامه

هُوشَع پسر بَئیری و اولین نبی از دوازده انبیای کوچک می‌باشد که در دوران عُزّیا و یوتام و آحاز و حِزقیا پادشاهان یهودا و یربعام بن یوآش پادشاه اسرائیل، نبوت می‌کرده است. نام همسر هُوشَع، جُومَر دختر دبلایم می‌باشد. هُوشَع از همسرش صاحب دو پسر به نامهای یزرعیل و لُوعَمی و یک دختر به نام لُوروحامَه گردید که نامهای آنان را خداوند انتخاب کرد. دوران نبوت هُوشَع در حدود شصت سال و او تنها نبی اسرائیل (حکومت شمالی) است که تعداد بسیاری از نبوتهای او به نگارش درآمده است و تمامی کلام و تاریخ زندگی او در کتاب هُوشَع ثبت شده است.

  تاریخچه

دلیل خداوند برای داوری این بود که اسرائیلیهای پادشاهی شمالی بطور مداوم عهد خداوند را میشکستند. آنها بسیاری از فرامین خداوند را که بالاترین آنها فرمان او در مورد عدم پرستش سایر خدایان بود نادیده گرفته و از آن سرپیچی کرده بودند (خروج ۲۰: ۳-۶). اسرائیلیها به خداوند خیانت کرده و خدایان کنعانیان را که از ساکنان اولیه ”سرزمین موعود“ بودند مورد پرستش قرار میدادند (دوم پادشاهان ۱۷: ۷-۱۷). خداوند بواسطه انبیای پیشین از قبیل ایلیا و اَلِیشَع و اخیرا از طریق عاموس به ایشان هشدار داده بود؛ اما مردم گوش نداده بودند. از اینرو خداوند هوشع را فرستاد تا مردم را برای آخرین بار فراخوانده و ایشان را ترغیب به توبه و بازگشت از بت پرستی نماید. این در واقع آخرین هشدار به آنها خواهد بود؛ اما نکته غم انگیز این بود که آنها هیچ توجهای به آن نکردند (دوم پادشاهان ۱۷: ۱۸-۲۳).

  زمینه

خداوند از هوشع خواست تا پیامهای نبوتی خود را ”به عمل“ آورد، درست همانطور که ارمیا و حِزْقیال برخی از نبوتهای خود را در یک قرن قبل به صورت عملی نشان داده بودند. در مورد هوشع، خداوند به او دستور داد تا با زنی زانیه ازدواج کند (هوشع ۱: ۲). درست همانطور که خداوند با اسرائیل که یک زناکار روحانی بود ”ازدواج“ کرده بود، پس هوشع نیز باید با زنی ازدواج میکرد که به او خیانت کند. اما سپس خداوند به هوشع دستور داد که همچنان زن خیانتکار خود را دوست داشته باشد، درست همانطور که خداوند اسرائیل خیانتکار را دوست داشت (فصلهای ۲-۳). اگر اسرائیلیها میتوانستند از طریق زندگی هوشع، محبت خدا را نسبت به خود ببینند، همانا بسوی خداوند باز میگشتند، اما متاسفانه چنین نشد.
هوشع، جُومَر، لُوروحامَه، و لُوعَمّی از نقش آفرینان اصلی داستان خداوند در این کتاب هستند.

  کاربرد

پیام هوشع بیش از هر نبی دیگری از نزدیک با زندگی شخصی او مرتبط است. ازدواج با زنی که می‌دانست بزودی به او خیانت می‌کند و نامی برای فرزندانش که در ارتباط با داوری خداوند بر مردمش بود. در واقع نبوت او بستری از خانواده او بود.
چرخه توبه، رستگاری، و احیای مشهود در نبوت هوشع و حتی ازدواج او، به شکلی بسیار نزدیک به زندگی امروز ما نیز متصل است و این توالی بخوبی در زندگی واقعی مردم امروزی نیز نقش خود را ایفا می‌کند و یاد آور این نکته است که کتاب مقدس صرفا یک سری اظهارات انتزاعی و بدون ربط به زندگی واقعی نیست، بلکه در زندگی روز به روز ما کار کرده و بر تمامی مسائل، اقدامات و روابط ما تاثیر می‌گذارد.

  جمع بندی

هوشع ”بستر مرگ اسرائیل“ نامیده شده است زیرا او آخرین نبی قبل از سقوط پادشاهی اسرائیل به دست آشوریان در حدود سال ۷۲۲ قبل از میلاد بود. خدمت نبوتی هوشع در واقع پس از دوران طلایی پادشاهی شمالی بود که از زمان سلیمان به بعد دیده نشده بود، وفور نعمت و آرامی از مشخصه‌های اصلی این دوران بود اما گویا این کامیابی سبب فساد اخلاقی این قوم و فراموش کردن خداوند و رو آوردن به بت پرستی شد، اما محبت خداوند متحمل بت پرستی نمی‌شود. از اینرو زندگی هوشع را نمونه‌ای از عدم وفاداری این قوم ساخت.
کتاب هوشع این اصل را دوباره روشن می‌سازد که هر چند خدا گناه را داوری می‌کند، اما او همیشه قومش را نیز بسوی خود می‌آورد.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com