1- اگر اولین گناه را حوا مرتکب شد با خوردن میوه ممنوعه و دومین گناه را هم او مرتکب شد باترویج آن از طریق دادن میوه ممنوعه به آدم ، پس چرا به جای گناه حوا، همیشه حرف از گناه آدم است؟ 2- اگر همه انسانها گناه را به ارث می برند، آدم و حوا از چه کسی به ارث بردند؟ 3- اگر آدم و حوا از آن میوه ممنوعه نمی خوردند، چه تضمینی بود که فرزندان و نوادگان آنها هم در قرنها بعد از همان میوه نمی خوردند؟ آیا اگر از میان میلیاردها میلیارد انسانی که در عدن بودند یکی از آنها میوه می خورد، داستان همین نمی شد که شد؟

1- گناه اولیه با همکاری آدم و حوا، عملی شد و با توجه به اینکه مرد و زن پس از ازدواج یک تن حساب می شوند و حتی در پیدایش 5: 2 می فرماید هم آدم و هم حوا یعنی هر دو را "آدم" نام نهاد.

2- وقتی می گوییم همه انسانها از آدم و حوا، گناه را به ارث برده اند، الزاماً آدم و حوا نیز نمی بایست به ارث می بردند بلکه آنها آغازگر جریان گناه در دنیای ما بوده اند.

3- در هیچ جای کتاب مقدس اشاره نشده که این انتخاب برای ابد برای نسل بشر باقی می ماند. مسلماً انسان دارای آزادی انتخاب در همه وقت می بود، اما آدم و حوا به عنوان آغاز گر نسل بشر نقشی تعیین کننده برای نسل بشر داشتند و نه نسلهای بعدی. اگر آغاز نسل بشر آلوده شد، پس تمام نسل بشر بخاطر تعلق و وابستگی ای که به جد خود آدم و حوا داشتند نیز آلوده شدند و مسلماً مسئله پس از آدم و حوا حالت دیگری به خود می گرفت.