چگونه باید به ارادۀ خدا عکس العمل نشان دهیم؟

چگونه باید به ارادۀ خدا عکس العمل نشان دهیم؟

تعالیم کتاب مقدس دربارۀ ارادۀ خدا بالاتر از یک آموزه (یعنی آموزش، باور) یا اصول روحانی است. ارادۀ او به طریقی عملی به زندگی هر روزۀ ما مربوط می شود.

(۱) ابتدا باید بیاموزیم که ارادۀ کامل خدا چیست. این یعنی ما باید کلام او را مطالعه کنیم تا آن چه را در کتاب مقدس برای ما آشکار شده بدانیم (از جمله شریعت او). از آن جایی که ما در دوران شرارت و پلیدی زندگی می کنیم، باید بفهمیم «که ارادۀ خداوند چیست؟» (افسسیان ۵: ۱۷). هیچ یک از نقشه های او برای ما با آن چه قبلاً در کلامش مکشوف ساخته مغایرت نخواهد داشت.

(2) هنگامی که ما خواست خدا در زندگی مان را آن گونه که در کلامش از پیش نشان داده است، در می یابیم باید قلب و ذهن خود را در راه اراده و هدف او در زندگی مان قرار دهیم.‌ برای مثال: مزمورنویس از خدا می خواهد تا به او تعلیم دهد که «ارادۀ او را به جا آورد» (مزامیر ۱۴۳: ۱۰)‌. سپس او همان افکار را با کلامی متفاوت دوباره بیان نموده و این گونه دعا می کند: «مرا در زمین هموار هدایت بنما». یعنی او از خدا برای انجام کار درست کمک می خواهد. پولس از مسیحیان تسالونیکی انتظار دارد با پرهیز از زنا، زندگی در قدوسیت و عزّت، ارادۀ خدا را به جا آورند (اول تسالونیکیان ۴: ۳-۴). پولس در جای دیگر دعا کرد تا مسیحیان از حکمت ارادۀ خدا پر شوند، تا «به طریق شایستۀ خداوند به کمال رضامندی رفتار نمایند» (کولسیان ۱: ۹-۱۰).

(3) مسیح از پیروانش می خواهد که برای انجام ارادۀ خدا دعا کنند (۶: ۱۰؛ ۲۶: ۴۲؛ لوقا ۱۱:۲؛ رومیان ۱۵: ۳۰-۳۲؛ یعفوب ۴: ۱۳-۱۵)‌. یعنی ما باید با تمام دل مشتاق انجام ارادۀ کامل خدا در زندگی خود، خانواده هایمان (متی ۶: ۱۰) و دنیا باشیم. ما این اشتیاق را با انجام آن چه خدا از ما می خواهد، نشان می دهیم. اگر این دعای ما باشد و به آن متعهد باشیم، آن گاه می توانیم مطمئن باشیم حال و آیندۀ ما در دستان خدا مراقبت و محافظت می شود (اعمال ۱۸: ۲۱؛ اول قرنتیان ۴: ۱۹؛ ۱۶: ۷). اما در صورتی که در زندگی مان در هر نوع گناه یا عصیانی بمانیم، آن گاه باید بدانیم که خدا به دعاهایمان جواب نخواهد داد (ر.ک. به مقالۀ دعای تأثیرگذار). در صورتی که ما برای انجام ارادۀ او در زندگی خود تلاش نکنیم، نمی توانیم انتظار داشته باشیم که ارادۀ خدا چنان که در آسمان است بر زمین نیز کرده شود (همان طور که عیسی خود در متی ۶: ۱۰ دعا کرد).

(۴) در پایان، ما نباید ارادۀ خدا را به عنوان بهانه ای برای بی توجهی یا جدی نگرفتن مسئولیت خود در مقابله با گناه به کار بریم. به عبارت دیگر، ما نباید با این روحیه زندگی کنیم که همۀ امور به سادگی، آن طور است که خدا می خواهد و هیچ کاری از ما ساخته نیست. ما باید همواره با گناهِ پلیدی، سهل انگاری و سازش روحانی بجنگیم. این شیطان است نه خدا، که مسئول خشونت و بی عدالتی موجود در جهان حاضر است (اول یوحنا ۵: ۱۹). و این شیطان است که بیشتر درد و رنج مردم را موجب می شود (ایوب ۱: ۶-12؛ 2: ۱-۶؛ لوقا ۱۳: ۱۶؛ دوم قرنتیان ۱۲: ۷). درست همان طور که عیسی آمد تا کارهای شیطان را باطل سازد (اول یوحنا ۳: ۸)، روشن است که ارادۀ خدا برای پیروان او نیز جنگ با شریر است. ما بخشی از این کار را با گسترش پیغام او به قوت روح القدس و ایستادن در جایگاه خود علیه نیروهای شریر در قلمرو روحانی، یعنی جنگ روحانی با ارواح شریر در قلمرو آسمان انجام می دهیم (افسسیان ۶: ۱۰-۲۰؛ اول تسالونیکیان ۵: ۸؛ به مقالۀ رابطۀ مسیحیان با دنیا).