مفهوم ترس از خدا چیست و چرا باید از خدا بترسیم؟

مفهوم ترس از خدا چیست و چرا باید از خدا بترسیم؟

تثنیه 6: 1-2 «و این است اوامر و فرایض و احکامی که یهوه، خدای شما، امر فرمود که به شما تعلیم داده شود. تا آنها را در زمینی که شما به سوی آن برای تصرفش عبور می کنید، به جا آورید.»

فرمانی که مکرراً در عهد عتیق به قوم خدا داده شده است. «ترس از خدا» یا «ترس از یهوه» می باشد. برای ما مهم است که درک کنیم این فرمان برای پیروان امروزۀ مسیح چه مفهومی دارد. فقط هنگامی که ما حقیقتاً خداترس هستیم از همۀ ترس های شیطانی و مخرب آزاد خواهیم بود. به واسطۀ ترس خدا می توانیم از به تله افتادن توسط تمایل طبیعی به رفتن راه خود، مقاومت با خدا و تسلیم شدن به راه هایی که ما را دعوت به رفتارهای غیر اخلاقی می کنند خودداری کنیم.

ترس از خدا چه مفهومی دارد؟ فرمان همه جانبۀ «ترس خدا» درک چندین نکته دربارۀ رابطۀ یک ایماندار با خدا را در بر می گیرد:

(1) اول از همه باید درک کنیم که خدا مهربان، رحیم و بخشنده است: در عین حال او قدوس، منصف و عادل است. شناخت خدا و درک شخصیت او (م.ک با امثال 2: 5) یعنی پذیرفتن این حقیقت که قدوسیت و عدالت او (یعنی پاکی، کمال و تمامیت شخصیت او و جدایی از شرارت و بدی) موجب می شود که او گناه را داوری نماید (برای اطلاعات بیشتر راجع به شخصیت خدا و مفاهیم رابطۀ او با ما ر.ک به مقالۀ صفات خدا).

(2) ترس از خدا یعنی در هیبت قدوسیت او، او را کاملاً احترام نماییم و حرمت او را به عنوان خدای دارای جلال، شکوه، پاکی و قدرت عظیم نگاه داریم (فیلیپیان 2: 12). برای مثال، وقتی که خدا خود را در کوه سینا به بنی اسرائیل از طریق «رعد و برق» در ابر عظیم بر فراز کوه و صدای عظیم کرنا آشکار کرد، آن ها همه به خاطر قدرت عظیم او از ترس به خود لرزیدند (خروج 19: 16). حتی به موسی التماس کردند تا او پیغام خدا را به آن ها انتقال دهد تا این که آن ها مجبور نباشند با خود خدا مواجه شوند (خروج 20: 18-19؛ تثنیه 5: 22-27). همچنین، وقتی که مزمور نویس، خدا را به عنوان خالق منعکس می کند می گوید: «تمامی اهل زمین از خداوند بترسند؛ جمیع سکنۀ ربع مسکون از او بترسند. زیرا که او گفت و شد؛ او امر فرمود و قایم گردید.» (مزامیر 33: 8-9).

(3) ترس واقعی از خدا سبب می شود که ایمانداران، ایمان و اطمینان خود را برای نجات، فقط در او قرار دهند. برای مثال، بعد از آن که بنی اسرائیل از دریای سرخ عبور کردند و به زمین خشک رسیدند و دیدند که خدا چگونه لشگر مصریان که آن ها را تعقیب می کردند نابود کرد، آنها «از خداوند ترسیدند و به خداوند و به بندۀ او موسی ایمان آوردند» (خروج 14: 31).

مزمور نویس همۀ کسانی را که از خدا می ترسند تشویق می کند تا «به خدا توکل نمایند. او معاون و سپر ایشان است» (مزامیر 115: 11). به عبارت دیگر حاصل ترس از خدا اطمینان، امید و اعتماد به او می باشد که وقتی به دنبال رحمت و بخشش خدا (لوقا 1: 50؛ م.ک با مزامیر 103: 11؛ 130: 4) و نجات روحانی (مزامیر 85: 9) هستیم، ضرورت دارد.

(4) سرانجام ترس خدا شامل درک این حقیقت می شود که او از گناه غضبناک است و این قدرت را دارد که کسانی را که در برابر او می ایستند و قوانین او را می شکنند مجازات نماید (م.ک با مزامیر 76: 7-8). وقتی آدم و حوا در باغ عدن گناه کردند، آن ها ترسیدند و سعی کردند از حضور خدا پنهان شوند (پیدایش 3: 8-10). موسی این جنبه از ترس خدا را وقتی تجربه کرد که چهل شبانه روز برای بنی اسرائیل گناهکار دعا می کرد: «زیرا که از غضب و حدّت خشمی که خداوند بر شما نموده بود تا شما را هلاک سازد، می ترسیدم» (تثنیه 9: 19). در عهد جدید نگارندۀ رساله به عبرانیان اشاره می کند به آمدن داوری  انتقام خدا و سپس می نویسد: افتادن در دستان خدای زنده چیزی هولناک است. (عبرانیان 10: 31).

چرا باید از خدا بترسیم؟ دلایل ترس از خدا در مفهوم «ترس خداوند»، آن گونه که در بالا توصیف شده است، یافت می شوند:

(1) باید از او بترسیم به خاطر قدرت بی همتای او به عنوان خالق همه چیز و همۀ انسان ها (مزامیر 33: 6-9؛ 96: 4-5؛ یوحنا 1: 9).

(2) به علاوه، قدرت شگفت انگیزی که او دائماً بر همۀ خلقت خود مشمول بر بشر به کار می برد، دلیل ترس از خداست (خروج 20: 18-20، جامعه 3: 14؛ یوحنا 1: 11-16، مرقس 4: 39-41).

(3) وقتی ما به راستی قدوسیت خدا  را درک می کنیم (یعنی پاکی، کمال و جدایی او از شرارت) واکنش معمول روح انسانی ترس از اوست (مکاشفه 15: 4).

(4) هر کسی که ظهور (یعنی نشان یا علامت فیزیکی قابل مشاهده) جلال خدا را ببیند یا تجربه کند، هیچ کاری نمی تواند بکند، جز این که هراسان شود (متی 17: 1-8).

(5) برکت های مداومی که ما از خدا دریافت می کنیم، به خصوص بخشش گناهان (مزامیر 130: 41) می بایست ما را به محبت و ترس خدا سوق دهد (اول سموئیل 12: 24؛ مزامیر 34: 9؛ 67: 7، ارمیا 5: 24؛ ر.ک به مقالۀ مشیت خدا)

(6) بالاتر از همه، این حقیقت که خداوند خدای عدالت است و تمامی نسل بشر را داوری خواهد کرد، می تواند دلیلی کافی برای ایجاد ترس الهی باشد (تثنیه 17: 12-13؛ اشعیا 59: 18-19؛ ملائکه 3: 5؛ عبرانیان 10: 26-31). این یک حقیقت مطلق و بیدار کننده دربارۀ اوست که خدا همواره از اعمال و نیت های ما چه خوب، چه بد آگاه است و این که حساب آن اعمالمان را هم امروزه و هم در روز داوری به شخصه خواهیم داد.