دوم تیموتائوس فصل 2: نصایحی به تیموتائوس

دوم تیموتائوس فصل 2: نصایحی به تیموتائوس

اجتناب از گرفتاری در امور روزگار (آیه های 1-7): پولس، تیموتائوس را نصیحت می کند تا به ازای خدمتش، حقوق دریافت کند. اگر چه این چیزی بود که پولس قبل از تأسیس کلیساها از آن اجتناب می ورزید. شاید تیموتائوس از خانواده ای ثروتمند بود که طی دوران جفا همه چیز را از دست داده بود. تیموتائوس اگر چه این احتیاج را کتمان می کرد، ولی شاید احتیاج داشت که این نصیحت را بشنود.

تحمل رنج (آیه های 8-12). پولس در آن موقع در حال تحمل ظالمانه ترین دردها بود، چرا که او را که شخصی نیکوکار بود، در حکم یک مجرم بازداشت کرده بودند (آیۀ 9). اما ذهن او بر «جلال ابدی» متمرکز بود (آیۀ 10).

(آیه های 12-13): احتمالاً نقل قولی از یکی از سرودها است.

استفادۀ صحیح ازکلام خدا (آیه های 14-21): نباید معنی اصلی کلام خدا تغییر کند و صورت اصول و عقاید غلط را به خود گیرد. کلیسا ممکن است از تعالیم کلام خدا فاصله بگیرد، اما در کلیسای مرئی که در طول تاریخ ظاهر می شود، خدا همیشه باقیمانده ای از ایمانداران واقعی خواهد داشت (آیۀ 19).

حلیم بودن (آیه های 22-26): هنگامی که یک خادم کلام خدا را تعلیم می دهد، بایستی حلم راستین مسیحی را داشته باشد. این نوع حلم، روح مخالفت و ضدیت را در هم می شکند و کلیسا را در موقعیت درست قرار می دهد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222