بررسی رسالۀ پولس رسول به رومیان فصل های 9و10: مشکل بی ایمانی یهودیان و حاکمیت خدا

بررسی رسالۀ پولس رسول به رومیان فصل های 9و10: مشکل بی ایمانی یهودیان و حاکمیت خدا

یکی از بزرگ ترین موانع لغزش دهنده که در پیش راه پذیرش انجیل قرار داشت، بی ایمانی یهودیان بود. هنگامی که عدۀ بی شمار و قابل ملاحظه ای از یهودیان علی الخصوص ساکنین یهودیه، مسیحی شدند، تمام قوم هنوز نه تنها از خود بی ایمانی نشان می دادند، بلکه مُلحد و بی خدا بودند.

حاکمان یهودی مسیح را به صلیب کشاندند، آن ها از هر فرصتی جهت جفا و شکنجۀ کلیسا استفاده می نمودند. این یهودیان بی ایمان بودند که برای پولس، هنگامی که به شهرهای مختلف سفر می کرد، اسباب زحمت فراهم می نمودند.

اگر عیسی، واقعاً همان مسیح موعودی بود که در کتاب های آنان در مورد او پیشگویی شده بود، پس چرا قوم خدا او را رد کردند؟ پولس در این سه باب، به پاسخ این مطلب می پردازد.

(9: 1- 5) غم پولس برای اسرائیل، او با خاطر نشان کردن این مورد که حتی حاضر است نجات روح خود را به خاطر آن ها در خطر بیاندازد، عمق غم خود را ابراز می کند.

حاکمیت خدا- 9: 6-24

در این بخش، پولس به بحت دربارۀ مسالۀ از پیش تعیین شدگی نجات برای نجات یافتگان یا محکومیت بی ایمانان نمی پردازد. او به این مطلب اشاره می کند که حاکمیت مطلق خدا در انتخاب ملت ها و پیش بردن آن ها در نقشه هایی که او در جهان دارد، عمل می کند تا این که در نهایت همه چیز مطیع اوگردد. لحن شدیدی که در آیۀ (16) بکار برده شده، احتمالاً به افراد اشاره می کند: متن های دیگری نیز در این قالب یافت می شوند که عبارت اند از: اعمال 2: 23،4: 28، 13: 48؛ رومیان 8: 28- 30.

این که چگونه می توان حاکمیت خدا را در کنار آزادی ارادۀ انسانی قرار داد، چیزی نمی دانیم. هر دوی این موضوعات در کتاب مقدس تعلیم داده شده است و ما به هر دوی آن ها ایمان داریم. هر چند به ظاهر بین این دو تناقض وجود دارد. بسیاری از مفاهیم را امروز به شکلی مبهم در آینه می بینیم اما روزی خواهد رسید که همه چیز را همان طور که هست درک خواهیم کرد.

(9: 25- 33) پیشگویی های کتاب مقدس: رد کردن اسرائیل، و فرزند خواندگی غیر یهودیان. بنابراین اگر این موضوع در کتاب مقدس پیشگویی شده است، به جای آن که از این موضوع دچار حیرت شویم باید انتظار آن را می داشتیم.

(10: 1- 21) سرزنش یهودیان: خدا یهودیان را مجبور به رد مسیح نکرد. آن ها با ارادۀ خود دست به این عمل زدند. این مسأله در واقع مربوط به شنیدن آن ها می شد (آیه های 8-17). یهودیان شنیدند ولی با خواستۀ شخصی خود گردن کشی کردند (آیه های 18-21). اما چگونه می توان این مسأله را در کنار آن چه در 9: 16 مطرح می شود قرار داد؟ شاید این نیز از مسائلی باشد که بعدها به درک آن نائل خواهیم شد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222