در بارۀ کتابهای آپوکریفای عهدعتیق توضیح دهید؟
اين نامي است كه معمولاً به مجموعة 12 كتابي اطلاق مي‌شود كه در بعضي از كتاب‌مقدس‌ها بين عهد عتيق و عهد جديد قرار دارند. اين كتابها در فاصلة قرون اول تا سوم ق.م. تدوين شده‌اند كه نگارندة اكثر آنها دقيقاً معلوم نيست. اين كتب در زمان ترجمة هفتاد كه ترجمة يوناني عهد عتيق مي‌باشد «سپتواجنت»، تدوين و ضميمة ترجمة هفتاد شده‌اند. ترجمة هفتاد در فاصلة اين قرون تهيه شده است. اين سري كتب در فهرست كتاب‌مقدس به زبان عبري قرار ندارند. اين كتب پس از دوران نبوت عهد عتيق و زماني كه پيشگويي‌ها و الهامات مستقيم الهي به پايان رسيده بود، نوشته شده‌اند. يوسفوس به كلّي آنها را رد كرد. يهوديان هرگز آنها را بعنوان بخشي از كتب مقدس خود به رسميت نشناخته‌اند. عيسي مسيح هرگز از آنها ياد نكرد و در هيچ جاي عهد جديد نيز به آنها اشاره نشده است. كليساي اوليه نيز آنها را بعنوان كتب الهامي و يا بعنوان اسناد و كتب معتبر به رسميت نشناخت. زماني كه كتاب‌مقدس در قرن دوم ميلادي به زبان لاتين ترجمه شد، بخش عهد عتيق آن به عوض آنكه از عهد عتيق به زبان عبري ترجمه شود، از ترجمة هفتاد كه به زبان يوناني است ترجمه شد. بدين ترتيب در اثر ترجمه، كتب آپوكريفا نيز از ترجمة هفتاد به زبان لاتين ترجمه شد؛ و پس از آن نيز در ترجمة لاتيني كتاب‌مقدس كه در پايان قرن چهارم ميلادي صورت گرفت، منتقل شد (نام اين ترجمة Vulgate مي‌باشد كه توسط جروم ترجمه شد). ترجمة اخيرالذكر تا زمان اصلاحات كليسا در اروپاي غربي بعنوان ترجمة متداول مورد استفاده قرار مي‌گرفت. نهضت پروتستان نيز همچون يهوديان قرون پيشين و همچنين كليساي اوليه بي‌درنگ اعتبار كتب مزبور را بعنوان بخشي از كلام خدا رد كرد و نهضت خود را بر اساس كلام الهامي خدا بنياد نهاد. سپس كليساي كاتوليك رومي در شوراي ترنت كه به منظور مقابله با نهضت پروتستان در سال 1546 ميلادي تشكيل شد، اين كتب را به رسميت شناخت. و از آن زمان تا كنون كتب آپوكريفا در ترجمة Douay (كتاب‌مقدس كليساي كاتوليك) قرار داده شد. كتب آپوكريفا به قرار زير هستند:
اول اسدراس. اسدراس تلفظ يوناني نام عزرا مي‌باشد. اين كتاب تأليف و مجموعه‌اي است از بخش‌هاي كتابهاي عزرا، دوم تواريخ و نحميا به انضمام داستان‌هايي دربارة زروبابل. مراد از نوشتن اين كتاب، ذكر آزادي‌هايي است كه كورش و داريوش نسبت به يهوديان روا داشتند تا بدين طريق بطالسه را ترغيب بنمايند تا در برخورد با يهوديان آنان را سرمشق خود قرار دهند.
دوم اسدراس. اين كتاب گاهي «چهارم عزرا» نيز ناميده مي‌شود. چنين بنظر مي‌رسد كه اين كتاب دربرگيرندة رؤياهايي است كه به عزرا الهام مي‌شوند. الهاماتي در زمينة استقرار حكومت الهي بر جهان، ظهور عصري نوين و بازيافت نسخه‌هاي مفقود شدة كتاب‌مقدس.
طوبيت. اين كتاب داستان و سرگذشت غريب و ماجراجويانة عاشقانه‌اي است كه فاقد هر گونه ارزش تاريخي است. جوان يهودي ثروتمندي كه در شهر نينوا به اسيري برده شده بود، بوسيلة هدايت يك فرشته ترغيب مي‌شود تا با «باكرة بيوه‌اي» كه هفت شوهر خود را از دست داده بود، ازدواج كند.
جوديت. اين كتاب دربرگيرندة داستاني تاريخي از احساسات و عواطف يك بيوة زيبا و پارساي يهودي است كه در ايام حملة بابلي‌ها به يهودا با زيركي به چادر فرماندة بابلي‌ها رفت و به بهانة آنكه قصد دارد خود را تسليم وي نمايد، سر او را از تن جدا كرد و بدين ترتيب شهر خود را نجات داد.
تتمّة كتاب استر. در ترجمة هفتاد بخش‌هايي در ميان عبارات ديگر كتاب استر وجود دارند كه اساساً نمايانگر در جريان بودن دست خداوند در ماجراي استر است. اين قسمت‌ها توسط جروم گردآوري و در كنار يكديگر قرار داده شد.
كلام حكمت سليمان. اين كتاب بطرز قابل توجهي مشابه با بخش‌هايي از كتب ايوب، امثال سليمان و جامعه سليمان است. اين كتاب آميخته‌اي است از فلسفة يونان و تفكر و انديشه‌هاي يهودي. اين كتاب به وسيلة يكي از يهوديان اهل اسكندريه كه خود را همچون سليمان مي‌پنداشت، نوشته شده است.
كتاب جامعه. اين كتاب همچنين با نام «حكمت عيسي بن سيراك» شهرت دارد و به كتاب امثال سليمان شبيه است. اين كتاب توسط فيلسوفي يهودي كه دائماً در سفر بود و از سرزمين‌هاي ديگر ديدن مي‌كرد، نوشته شده است. كتاب مزبور حاوي احكامي دربارة جزئيات طرز رفتار و سلوك در زمينه‌هاي زندگي اجتماعي، مذهبي و خانوادگي است. همچنين طي فهرست طويلي به تعريف و تمجيد از قهرمانان عهد عتيق مي‌پردازد.
باروك. چنين بنظر مي‌رسد كه اين كتاب به قلم باروك كه كاتب ارمياء بود و دوران آخر زندگي خود را در بابل سپري كرد، نوشته شده باشد. اين كتاب دربارة اسيران قوم اسرائيل مي‌باشد و دربرگيرندة بخش اعظمي از تفاسير مربوط به ارمياء، دانيال و ساير انبياء است.
سرود سه پسر مقدس. اين كتاب دربرگيرندة ضميمة نه چندان معتبري است كه به كتاب دانيال اضافه شده و پس از 3 : 23 آورده شده است. چنين بنظر مي‌رسد كه مطالب مندرج در اين كتاب حاكي از دعا و ستايش خداوند به زبان سه دوست دانيال باشد كه در تون آتش انداخته شدند. اين سرود در واقع سرود پيروزي و نجات آنان است.
حكايت سوزانا. يكي ديگر از ضميمه‌هاي نه چندان معتبري كه به كتاب دانيال افزوده شده است در مورد سرگذشت همسر ديندار يك يهودي ثروتمند در بابل است كه به دروغ متهم به زناكاري شده بود؛ ولي با كمك دانيال قضيه آشكار گرديد و سوزانا نجات يافت.
حكايت بِل و اژدها. اين كتاب نيز يكي ديگر از ضميمه‌هاي بي‌اعتبار كتاب دانيال مي‌باشد. دانيال در طي اين دو داستان ثابت مي‌كند كه نه بِل و نه اژدها هيچيك خدا نيستند. يكي از اين داستانها با ماجراي قرار گرفتن دانيال در چاه شيران در ارتباط مي‌باشد.
دعاي منّسي. چنين بنظر مي‌رسد كه اين كتاب دربرگيرندة دعاي منسي، پادشاه يهودا باشد كه به بابل به اسيري برده شده بود. ذكر اين دعا در كتاب دوم تواريخ ايام 33 : 12 – 13 آمده است. هويت نگارندة اين كتاب نامعلوم است. احتمالاً تاريخ نگارش اين كتاب، قرن اول پيش از ميلاد مي‌باشد.
اول مكابّيان. اين كتاب شرح دلاوري‌ها و مبارزات يهوديان براي دستيابي به آزادي در دوران مكابيان است كه از رويدادهاي ارزشمند تاريخي محسوب مي‌شود (175 الي 131 ق.م.). اين كتاب توسط يك يهودي فلسطيني در سال 100 ق.م. نگارش يافته است.
دوم مكابّيان. اين كتاب نيز شامل قيام مكابيان در بين سالهاي 175-161 ق.م. مي‌باشد. نام نويسندة كتاب، به شهادت علني خود كتاب، شخصي است بنام جيسون سيرن كه دربارة او هيچ اطلاعي در دست نيست. اين كتاب بعنوان ضميمة كتاب اول مكابيان بشمار مي‌رود، اما از نقطه نظر كيفيت در مرتبة پايين‌تري از آن قرار دارد.
ساير كتب
در كنار كتب آپوكريفا كه شرح آنها در صفحات پيشين گذشت، نوشته‌هاي ديگري از آثار يهودي وجود دارند كه در فاصلة زماني قرن دوم ق.م. تا اول ميلادي نوشته شده‌اند. بسياري از آنها از نظر ماهيت از زمرة كتب «آپوكالپتيك» مي‌باشند كه نويسندة آنها مي‌كوشد تا «تاريخ و سرگذشت مربوطه را از زبان قهرماني كه مدتها از مرگ او سپري شده، در قالب اصطلاحات نبوتي باز نويسي كند.» آنها تا اندازة خيلي زيادي از رؤياهايي تشكيل شده‌اند كه بنظر مي‌رسد از شخصيت‌هاي برجستة دوران باستان كتاب‌مقدس اقتباس شده‌اند كه بعضي از آنها جنبة خيالي و افسانه‌اي دارند. آنها بطور قابل ملاحظه‌اي در رابطه با ظهور عيسي مسيح مورد استفاده قرار گرفته‌اند. زحمات و مصيبت‌هاي حاكم بر دوران مكابيان انتظار آنها را مبني بر ظهور قريب‌الوقوع مسيح مي‌افزود. بخش‌هايي از اين نوشته‌ها بر روايات نه چندان معتبر و بخش‌هاي ديگري از آنها بر پاية تصورات و اوهام بنا شده‌اند. بعضي از آنهايي كه بيشتر شناخته شده‌اند، عبارتند از:
آثار و كتب خنوخ. اين كتب شامل مجموعه‌اي است از قطعاتي كه توسط نويسندگان متعدد و مختلف ناشناسي در قرون اول و دوم پيش از ميلاد نوشته شده و دربرگيرندة مكاشفات مشهوري است كه به نوح و خنوخ نسبت داده شده‌اند. آنها از ظهور مسيح و روز داوري سخن به ميان آورده‌اند (جهت اطلاع بيشتر رجوع كنيد به ذيل رسالة يهودا).
معراج موسي. اين كتاب توسط يك فريسي در حدود زمان تولد مسيح نوشته شده است. اين مكتوب شامل نبوت‌هايي است كه به موسي نسبت داده شده‌اند. در اين اثر از موسي در حاليكه در آستانة مرگ قرار دارد و مسئوليت‌ها را به يوشع تفويض مي‌كند، ياد شده است.
صعود اشعيا. اين مكتوب در رابطه با افسانة شهادت اشعيا و رؤياهايي است كه اشعيا آنها را رؤيت نمود. اعتقاد بر اين است كه اين صحيفه توسط يك مسيحي يهودي نژاد در زمان جفاهايي كه نرون بر يهوديان وارد مي‌ساخت، در روم نوشته شده باشد.
كتاب يوبيل. اين كتاب به منزلة تفسيري بر كتاب پيدايش مي‌باشد كه احتمالاً در دوران مكابيان يا كمي پس از آن نوشته شده است. در اين مكتوب از نحوة محاسبة زمان سال يوبيل و دوران آن نام برده شده كه شامل يك دورة پنجاه ساله مي‌باشد.
مزامير سليمان. اين مزامير مشتمل بر سرودهايي است كه دربارة ظهور مسيح موعود سروده شده كه احتمالاً كمي پس از دوران مكابيان توسط يك فريسي ناشناس تصنيف شده‌اند.
وصيت‌نامة دوازده پاتريارك. اين مكتوب از آثار قرن دوم پيش از ميلاد مي‌باشد كه ظاهراً حاوي تعاليمي است كه دوازده فرزند يعقوب در هنگام مرگ به فرزندان خود آموختند. هر يك از اين دوازده تن ماجراي زندگي شخصي و تجربيات حاصل از آن را بر زبان مي‌آورند.
مكاشفات الهامي. اين بخش در دوران مكابيان نوشته شده است كه بعدها اضافاتي ضميمة آن مي‌شود. مضمون اين نوشته‌ها به تقليد از پيشگويي‌هاي مربوط به امپراطوري يونان و روم است كه از جزئيات سقوط و افول امپراطوري‌هاي ستمگر و ظالم و همچنين طلوع دوران ظهور مسيح موعود سخن به ميان مي‌آورد.
موفق باشید.
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
