دعای ربانی و مسئلۀ دعا در خلوتگاه

دعای ربانی و مسئلۀ دعا در خلوتگاه

دعای ربانی

این دعا که در لوقا 11: 2-4 به آن اشاره شده با متنی طولانی تر در متی ۶: ۹-۱۳ نیز ذکر شده است. به نظر نمی رسد که هدف عیسی از ادای این دعا این بوده باشد که امروزه در جلسات کلیسایی عیناً تکرار شود، این دعا در واقع نمونه ای است که جهت راهنمایی ما در چگونگی نزدیک شدن به خدا و ادای احتیاجات و تقاضاها به او ارائه داده شده است.

دعا در خلوتگاه

عیسی به «دعای در خلوت» و به دور از دید مردم تأکید خاص می کند (متی ۶: ۶). لازم به توضیح است که این مورد دلیل بر ضدیت با دعای دسته جمعی یا عمومی نیست. این مسلم است که ما، هیچ گاه از دعا کردن در جمع یا شهادت دادن در بین مردم نباید شرم داشته باشیم. اما باید توجه داشته باشیم که این اعمال ما چه اثری بر مردم اطراف ما دارند. دعا، امری است که بین ما و خدا انجام می گیرد. دعا صحبت کردن با خدا است، نه صحبت کردن دربارۀ خدا. قسمت اعظم دعاهای ما باید دعاهایی باشد که در خلوتگاه و در حجرۀ دل خود داریم، چون در این موقعیت ها است که بهتر از هر وقتی می توان به انگیزه های قلبی خویش واقف شد. این نکته بسیار حائز اهمیت است که همیشه قبل و بعد از هر تصمیم یا عمل مهم در زندگی، قلب های خود را به سوی خدا بگشاییم و قبل از این که مسائل خود را با اشخاص دیگر از جمله دوستان صمیمی و یا همسر خود در میان بگذاریم، به او عرض کنیم و از شخص او با قلبی شکرگزار طلب هدایت و قوت بنماییم. بدین ترتیب مشاهده خواهیم کرد که در بین عادات زندگیمان، هیچ عادتی همانند دعا کردن قادر نیست به ما خوشی عطا کند و در اوقات اضطراریِ زندگی به ما قوت بخشد، چرا که در دعا دست خود را در دست کسی قرار می دهیم که در عین حال که دوست و مشفق ما است، پر قدرت ترین شخصیت دنیا نیز هست، و بنابراین می توان با اعتماد، همۀ مسائل و حتی جزئی ترین موارد را با او در مشورت قرار داد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222