دورنماها و پیشگویی های مربوط به ظهور مسیح در کتاب پیدایش

دورنماها و پیشگویی های مربوط به ظهور مسیح در کتاب پیدایش

در این جا قصد داریم خلاصه ای از نکات بخش های مختلف عهد عتیق را که بیش از سایر موارد ظهور مسیح را پیشگویی کرده اند، با استفاده از آیات مربوطه مطرح سازیم:

پیدایش 3: 15. ذریت زن

«ذریت زن، سر مار را خواهد کوبید و مار پاشنۀ او (مسیح) را خواهد کوبید.»

چنین به نظر می رسد که علی رغم گناهی که بشر مرتکب شد، خدا مقدر فرموده که مخلوق خود یعنی بنی بشر را سرانجام فیروز گرداند. همان طور که انسان به واسطۀ زن سقوط کرد، همچنان بشر از طریق زن نجات خواهد یافت. این عمل توسط یک مرد، یعنی مسیح، که از ذریت زن و فاقد پدری جسمانی بود، تحقق خواهد یافت. این پیشگویی اولین اشارۀ تولد مسیح از باکره است، چرا که فقط یک نفر از نسل حوا وجود داشته که بدون تماس یک مرد با زن متولد شده است.

پیدایش 4: 3-5. هدیۀ هابیل

«قائن هدیه ای از محصول زمین برای خداوند آورد، و هابیل نیز از نخست زدگان گلۀ خویش… و خداوند هابیل و هدیۀ او را منظور داشت، اما قائن و هدیۀ او را منظور نداشت».

چنین به نظر می رسد که اشاره به قربانی خون در ابتدای کتاب به عنوان عاملی که رضامندی خدا را تحصیل می کند، از اشارات مهم در ابتدای سلسله پیشگویی ها و دورنماهای مربوط به مرگ مسیح به عنوان کفارۀ گناهان بشری قرار دارد.

پیدایش 12: 3؛ 18: 18؛ 22: 18. دعوت ابراهیم

«و از تو جمیع قبایل جهان برکت خواهند یافت».

عبارت فوق شرح روشن و صریحی است از این که خداوند خطاب به ابراهیم می گوید که خداوند از او قومی برخواهد آورد که آن قوم عامل اجرای نقشۀ الهی خواهد شد به طوری که تمامی اقوام را برکت خواهد داد. خداوند این مطلب را سه بار تکرار کرد (به پیدایش 12: 1-3 رجوع کنید). از این قوم بارها به عنوان قوم مسیح موعود یاد شده است.

پیدایش 14: 18-20. ملکیصدق

ملکیصدق پادشاه سالیم و کاهن خدای تعالی بود که نان و شراب آورد و ابراهیم را برکت داد. ابراهیم نیز او را از هر چیز ده یک داد. در مزمور 110: 4 این مسئله در رابطه با آمدن مسیح ذکر شده است: «تو کاهن هستی تا ابدالآباد، به رتبۀ ملکیصدق». در عبرانیان باب هفت، ملکیصدق به عنوان پادشاه و کاهنی ذکر شده که از آیات و نشانه های عیسی مسیح به شمار می رود.

بنابراین ما در این جا با سایه ای از تصویر ظهور تاریخی شخص خارق العاده ای روبرو هستیم که از نسل ابراهیم پا به عرصۀ وجود خواهد گذاشت و نجات دهندۀ بشر خواهد بود. این اتفاق در سالیم که همان اورشلیم باشد رخ خواهد داد؛ یعنی همان شهری که عیسی در آن جا مصلوب گردید. منظور از نان و شراب اشارۀ بسیار زیبایی است از شام خداوند و کل معنای مستتر در آن.

پیدایش 22: 1-19. ابراهیم، اسحق را قربانی می کند

قربانی شدن پسری به دست پدرش: این پدر به مدت 3 روز مرگ پسر خود را در نظر می آورد (22: 4)؛ قربانی دیگری جایگزین پسر می شود (22: 13)؛ این عمل بر کوه موریا اتفاق می افتد (22: 2)؛ یعنی همان کوهی که عیسی مسیح بر آن مصلوب شد، و همان جایی که ابراهیم به ملکیصدق ده یک داد (14: 18)، لازم به ذکر است که سالیم بر کوه موریا واقع شده بود.

همچنان به نظر می رسد ملکیصدق تصویری از عیسی مسیح باشد، همچنین این واقعه در زندگی ابراهیم یعنی کسی که قرار بود شخص مورد نظر از نسل او مولود گردد، نیز سایه ای است از رویدادی که در زندگی شخص مورد نظر اتفاق خواهد افتاد و او آن را به عمل خواهد آورد. چه دورنمای مناسبی از مرگ و قیام عیسای مسیح!

پیدایش 26: 4؛ 28: 14. تکرار وعده

وعدۀ فوق الذکر که سه بار به ابراهیم داده شده بود، در این آیات مجدداً به اسحق و یعقوب نیز داده می شود. در این وعده، خدا می فرماید که نسل آنان را برکت خواهد داد.

پیدایش 49: 10 و 11. شیلوه

«عصای سلطنت از یهودا دور نخواهد شد تا شیلوه بیاید. در او جمیع امت ها گرد هم جمع خواهند شد. او جامۀ خود را به شراب و رخت خویش را به عصیر انگور می شوید».

این نبوت، نخستین پیشگویی روشن و قطعی دربارۀ کسی است که از نسل ابراهیم بوده، بر جمیع امت های جهان سلطنت خواهد کرد، و شیلوه مکانی است که دقیقاً محل چنین رخدادی است.

او کسی است که ملکیصدق نماد و نشانه ای از اوست. او از سبط یهودا ظهور خواهد کرد. احتمالاً منظور از این که رخت او در عصیر انگور و شراب شسته خواهد شد، اشاره ای تشبیهی است از صلیب عیسی مسیح.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222