نکات مهم در بارۀ کتاب های انبیاء در کتاب مقدس

نکات مهم در بارۀ کتاب های انبیاء در کتاب مقدس

کتب تاریخی عهد عتیق، شامل پیدایش تا استر، شرح ظهور و سقوط قوم یهود است. کتب اشعار، از ایوب تا غزل غزل های سلیمان، تقریباً به عصر طلایی قوم یهود تعلق دارند.

کتب انبیاء از اشعیا تا ملاکی، به دوران سقوط یهود تعلق دارند.

کتب انبیاء شامل 17 کتاب می باشند که توسط 16 نبی نوشته شده اند؛ چرا که ارمیا، نگارندۀ دو کتاب از این مجموعه می باشد؛ کتابی که به نام خود اوست و کتاب مراثی ارمیاء.

دربارۀ این کتاب ها، معمولاً از «انبیای بزرگ» و «انبیای کوچک» یاد می کنند که به شرح ذیل می باشند:

انبیای بزرگ: اشعیا، ارمیا، حزقیال، دانیال.

انبیای کوچک: هوشع، یوئیل، عاموس، عوبدیا، یونس، میکاه، ناحوم، حبقوق، صفنیا، حجی، زکریا، ملاکی.

تقسیم بندی موجود بر اساس حجم این کتاب ها می باشد. هر یک از سه کتاب اشعیا، ارمیا یا حزقیال، به تنهایی از مجموع کل 12 کتاب انبیای کوچک حجیم تر می باشند. دانیال تقریباً با مجموع بزرگ ترین کتب انبیای کوچک یعنی هوشع و زکریا برابری می کند.

بهتر است هر خوانندۀ کتاب مقدس اسامی این انبیاء را حفظ نماید تا به سهولت بتواند به هر یک از آن ها رجوع کند.

تقسیم بندی از نظر زمان: 13 نفر از این انبیاء به دوران انحطاط قوم یهود؛ و 3 نفر دیگر به زمان تجدید حیات آن تعلق دارند.

سقوط قوم در طی دو مرحله صورت گرفت:

حکومت شمالی در سال های 734-721 قبل از میلاد سقوط کرد. انبیای پیش از این دوره و در طی آن عبارت بودند از: یوئیل، یونس، عاموس، هوشع، اشعیا، میکاه.

حکومت جنوبی در  سال های 606-586 سقوط کرد. در این دوره انبیایی چون: ارمیا، حزقیال، دانیال، عوبدیا، ناحوم، حبقوق و صفنیا برای قوم نبوت کردند.

تجدید حیات قوم در سال های 536-444 واقع شد. انبیای این دوره عبارت بودند از: حجی، زکریا، ملاکی.

تقسیم بندی بر اساس نبوت، عمدتاً به شرح ذیل می باشد:

خطاب به اسرائیل: عاموس، هوشع.

خطاب به نینوا: یونس، ناحوم

خطاب به بابل: دانیال

خطاب به اسیران بابل: حزقیال

خطاب به ادوم: عوبدیا

خطاب به یهودا: یوئیل، اشعیا، میکاه، ارمیا، حبقوق، صفنیا، حجی، زکریا، ملاکی.

رویداد تاریخی

آن چه موجب آغاز کار انبیاء شد، ارتداد ده سبط اسرائیل بود که در خاتمۀ سلطنت سلیمان به وقوع پیوست. حکومت شمالی در جهت حفظ استقلال دو حکومت منقسم شده و در یک اقدام سیاسی، پرستش گوساله را که مذهب مصر باستان بود، به عنوان مذهب ملی خود اختیار کرد. چندی نگذشت که پرستش بعل را در حکومت جنوبی نیز رواج داشت، به آن افزود. در این شرایط بحرانی و زمانی که نام خدا از توجه و خاطر مردم محو می شود و نقشۀ خدا برای نجات نهایی جهان در شرف نابودی قرار داشت، هنگام ظهور انبیا فرا رسید.

انبیاء و کاهنان

کاهنان، معلمان مذهبی و رسمی منصوب شده در قوم بودند. این امر در طبقۀ آن ها موروثی بود ولی غالباً از شریرترین افراد قوم بودند. آن ها معلمان مذهبی بودند و به عوض این که در برابر گناهان قوم فریاد برآورند، خود نیز همراه با آنان در این گناهان شریک می شدند، و بدین ترتیب به رهبران بی عدالتی و گناه مبدل گشتند. اما نبوت موروثی نبود. هر یک از انبیا مستقیماً از جانب خدا دعوت شده بودند. آن ها از حرفه های مختلفی به نوبت دعوت می شدند. ارمیا و حزقیال کاهن بودند و احتمالاً زکریا نیز چنین بود. اشعیا، دانیال و صفنیا اصل و نصب درباری داشتند. عاموس چوپان بود. از حرفۀ سایرین اطلاعی در دست نیست.

مأموریت و پیغام انبیاء

1- سعی در نجات قوم از بت پرستی و شرارتش.

2- چنان چه در این کار موفق نمی شدند به قوم هشدار می دادند که هلاک خواهند شد.

3- اما همه هلاک نخواهند شد بلکه گروهی نجات خواهند یافت.

4- از میان این گروه وفادار، کسی ظهور خواهد کرد که قوم را به سوی خداوند باز خواهد گردانید.

5- آن کس مرد بزرگی خواهد بود که روزی در خاندان داود ظهور خواهد کرد. انبیا او را «شاخه» نام نهادند. یک بار درخت خاندان داود که مقتدرترین خاندان در جهان بود، در دوران انبیا بریده شد؛ حکومتی که رو به انقراض بود باید بازگشت می کرد. از ریشۀ این خاندان شاخه ای بیرون می آید که شاه شاهان می باشد.

کل دورۀ انبیاء

این دوران تخمیناً حدود 400 سال را شامل می شود (800-400 قبل از میلاد). سقوط و نابودی اورشلیم، هستۀ مرکزی وقایع این دوران می باشد که در اواسط این مقطع تاریخی اتفاق افتاد. در اثر این رویداد، هفت تن از انبیا از نظر تاریخی یا عملی به طریقی با یکدیگر در ارتباط بودند، این هفت تن عبارتند از: ارمیا، حزقیال، دانیال، عوبدیا، ناحوم، حبقوق و صفنیا. سقوط اورشلیم عمده ترین زمان فعالیت نبوتی بود که سعی می کرد از آن جلوگیری کند و یا آن را توجیه نماید. گرچه خود خداوند اورشلیم را به هلاکت و نابودی سپرد، اما با زبان بشری و انجام تمام اقدامات ممکن سعی نمود تا بلکه آن را از این وضع خلاصی دهد. چنین به نظر می رسد که خدا ترجیح می داد که آیینی الهی هر چند آلوده شده به شرارت و فساد در جهان باقی بماند، تا این که آیین به کلی از میان برود. در هر حال خدا، انبیای برجسته ای را متناوباً مأمور کرد تا از این طریق تلاشی در نجات اورشلیم صورت گیرد.

پس از تلاش نافرجام برای نجات شهر نامقدس اورشلیم، انبیا به تفسیر و تعبیر سقوط اورشلیم پرداختند و به مردم اطمینان دادند که شکست قوم به معنی عقیم ماندن نقشۀ الهی نبود بلکه پس از پایان عقوبت، قوم تجدید حیات خواهد یافت و آیندۀ پر چلالی در انتظار آن خواهد بود.

پیام اجتماعی انبیا

کتاب هایی که اخیراً دربارۀ انبیای کتاب مقدس منتشر شده، اکثراً به پیام های اجتماعی آنان، از قبیل هشدار علیه فساد و بی عدالتی های حکومت اسرائیل و نیز فساد اخلاقی آن قوم، تأکید می ورزند. اما نکتۀ مهمی که بیش از هر چیز انبیا را می آزرد، «بت پرستی» قوم اسرائیل بود. جای تعجب است که نویسندگان جدید به چنین نکتۀ مهمی اشاره نمی کنند.

پیشگویی در پیام انبیا

محققین جدید کتاب مقدس سعی بر این دارند تا جنبۀ پیش گویی کتاب مقدس را تحلیل دهند. اما واقعیت این است که پیشگویی در کتاب مقدس وجود دارد. در کلّ کتاب مقدس پیامی که بارها و بارها به چشم می خورد این است که یهوه، سرانجام خدای تمام اقوام و ملل خواهد شد. نویسندگان عهد عتیق در دوران های متوالی به تدریج از کلّیات به سوی جزئیات حرکت کرده به بیان چگونگی به وقوع پیوستن نبوت ها در آینده پرداخته اند. و در مورد انبیا گرچه آن ها احتمالاً خودشان عمق اهمیت بعضی از کلام خود را درک نکرده اند و همچنین بعضی از پیش گویی هایشان با توجه به وقایع تاریخی عصر آن ها مبهم و نامعلوم بوده، با این حال تمام شرح مسیح و استقرار مسیحیت در سراسر کرۀ خاکی با ذکر جزئیات آن با بیانی که نمی توان آن را به هیچ چیز دیگری در تاریخ مربوط دانست در مطالب آنان پیشاپیش به تصویر کشیده شده است.

پیغام هر یک از انبیا به طور مختصر

یوئیل.  رؤیایی در مورد عصر انجیل، داوری امت ها.

یونس.  علاقۀ خدای اسرائیل به دشمنان اسرائیل.

عاموس.  خاندان داود بر جهان حکمرانی خواهند کرد.

هوشع.   ایامی خواهد رسید که یهوه خدای تمامی امت ها خواهد بود.

اشعیا.  خدا دارای بقیۀ وفاداری است که آیندۀ درخشانی برای آن در نظر دارد.

میکاه.  آمدن پادشاه بیت لحم، و حکومت جهانی او.

ناحوم.   داوری تهدید آمیز خطاب به نینوا.

صفنیا.  ظهور مکاشفۀ نوینی با نام جدید.

ارمیا.  گناه اورشلیم، هلاکت و آیندۀ درخشان آن.

حزقیال.  سقوط اورشلیم، تجدید حیات و جلال آن.

عوبدیا.  ادوم به کلی نابود خواهد شد.

دانیال.  چهار حکومت، و ملکوت ابدی خداوند.

حبقوق.  پیروزی نهایی قوم یهوه.

حجی.  هیکل ثانویه و ظهور هیکل عظیم تر.

زکریا.  پادشاه آینده، خاندان و ملکوت او.

ملاکی.   خاتمۀ پیغام های قومی که در انتظار مسیح موعود است.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222