فهرست و توضیحاتی مختصر از مکان های کتاب مقدس: شکرون، شلکت، شلیشه، شماع، شمرون، شنعار، شور، شوشان (شوشن)، شونم، شیئون، شیحور، شیحور لبنه و شیلوه

شَکرون (مستی)     یوشع 15: 11        Shicron

این شهر در غرب مرزهای شمالی قبیلۀ یهودا واقع بوده است.

شَلَکَت (انداختن)     1تواریخ 26: 16        Shallecheth

نام یکی از دروازه های معبد در قست غربی که قرعه دربانی و محافظت از آن به نام شقیم و حوسه در آمد (1تواریخ 26: 16).

شَلِیشَه (مثلث)      1سموئیل 9: 4         Shalisha

منطقه ای در مرکز اسرائیل واقع در شمال شرقی لیدیه که شاؤل حین جستجوی الاغهای پدر خود از آنجا عبور کرد.

شَماع (خبر)          یوشع 15: 26         Shema

نام شهری در یهودا که در مرز جنوبی با ادوم واقع بود.

شِمرون (کشیکچی)       پیدایش 46: 13     Shimron

نام شهری در کنعان که پادشاه آن یابین با یوآب علیه یوشع متحد شدند و بعدها این شهر به قبیلۀ زبولون تعلق گرفت (یوشع 19: 15).

شِنعار (تیرانداختن)     پیدایش 10: 10        Shinar

منطقه ای مابین دجله و فرات که در سفر پیدایش (10: 10) از آن به عنوان یکی از شهرهای بابل نام برده شده است. برج بابل در این شهر قرار داشته (پیدایش 11: 1) و امرافل پادشاه آن بوده است (پیدایش 14: 1، 9).

نبوکدنصر یهویاقیم را با ظروف هیکل به زمین شنعار آورده و ظروف را در خزانۀ قصر خود قرار داد (2تواریخ 36: 7).

در کتاب زکریا (5: 11) منظور از شنعار، بابل است.

شور (دیوار)       پیدایش 16: 7       Shur

نام بیابانی بین فلسطین و مصر است (پیدایش 49: 22؛ مزمور 18: 9). طبق کلام خدا در کتاب خروج (15: 22) احتمال دارد که در شرق دریای سرخ قرار داشته، چون یهودیان بلافاصله پس از خروج و فرار از دست مصریان به این منطقه وارد شدند (خروج 15: 22).

فرشتۀ خداوند هاجر را در راه شور یافت (پیدایش 16: 7) و محل سکونت اسماعیلیان از حویله تا شور بوده است (پیدایش 20: 1).

شاؤل عمالقه را از حویله تا شور شکست داد (1سموئیل 15: 7). در زمان داود از شور تا مصر محل سکونت جشوریان، جرزیان و عمالقه بوده است که داود همگی آنان را شکست داد (1سموئیل 27: 8).

شوشان (شوشن) (زنبق)    نحمیا 1: 1        Shushan

پایتخت عیلام (استر 30: 15؛ 8: 14؛ 9: 6، 11، 12) که در جنوب غربی سرزمین فارس در نزدیکی رودخانۀ اولای (کارون جدید) واقع شده و محل سکونت زمستانی پادشاهان فارس بوده است.

محل وقوع رؤیایی است که در زمان بلشصر بر دانیال آشکار گردید (دانیال 8: 2). نحمیا (1: 1) و استر (1: 2) ساکن این شهر بودند.

شَونَم (دو محل راحت)        یوشع 19: 18           Shunem

نام شهری در کنعان که به قبیلۀ یساکار تعلق یافت (یوشع 19: 18). اردوگاه فلسطینیان در جنگ با شاؤل در این منطقه قرار داشت (1سموئیل 28: 4). ابیشک پرستار داود از اهالی این شهر بوده است (1پادشاهان 1: 3). خانۀ زنی که الیشع با انجام معجزه ای پسر او را از میان مردگان زنده ساخت نیز در این شهر واقع بود (2پادشاهان 4: 8). احتمال دارد که دوشیزه شولمیت در روایت غزل غزلها نیز از ساکنین این شهر بوده باشد.

شَیئوُن (هلاکت)      یوشع 19: 19            Shihon

این شهری در مرزهای قبیلۀ یساکار واقع بوده است.

شیحُورِ (سیاه یا تار)        1تواریخ 13: 5         Shihor

چند قسمت از رودخانه نیل به این نام خوانده می شود ولی در کتاب اول تواریخ به عنوان قسمتی از مرزهای اسرائیل و مصر به آن اشاره شده است. واژۀ شیحور در عبری به معنی «تیره و تار» است. در کتاب اشعیا 23: 3 و ارمیا 2: 18 منظور از شیحور کشور مصر است.

شَیحُور لبنه (سیاه و سفید)    یوشع 19: 26    Shihor-libnath

نهر اصلی درۀ یزرعیل که قسمت غربی آن را مشروب می سازد. منشأ اصلی آن در قله های شمالی و غربی کوه افرایم، دامنۀ غربی کوه تابور و دامنۀ جنوبی جلیل است.

قیشون نام دیگر این نهر است. این رودخانه در تابستان فقط در 7 مایلی انتهایی آن در جریان است و در پائیز نیز از کوه کرمل آبرسانی می شود. به دلیل داشتن شیب جزیی و بارندگی های شدید ممکن است آب آن در دره جاری شود.

دو اتفاق مهم در ارتباط با نهر قیشون در کتاب مقدس وجود دارد.

1) پیروزی باراق و سربازانش در جنگ با لشگر سیسرا، نه تنها سربازان بلکه آنطور که مکتوب است ستارگان و نهر قیشون نیز در این پیروزی سهیم بودند (داوران 5: 19-21). جریان و طغیان رودخانه نیز باعث مرگ تعدادی از لشگریان سیسرا شده است.

2) 4000 نفر از انبیای بعل در نزدیکی نهر قیشون توسط ایلیا به هلاکت رسیدند (1پادشاهان 18: 40).

شیلوه (محل استراحت)     یوشع 18: 1        Shiloh

این واژه احتمالاً عبری بوده و به معنی «امن» و «آرام» است. یکی از شهرهای قبیلۀ افرایم که در شمال بیت ئیل، جنوب لبونه و در شرق جاده ای که شکیم را به بیت ئیل وصل می کرد قرار داشته است (داوران 21: 19). در کتاب پیدایش (49: 10) شیلوه به معنی «آرامش دهنده» و به عنوان اسم شخص به کار رفته و احتمالاً اشاره به مسیح است و با نبوت حزقیال (21: 27) انطباق دارد.

بعد از فتح کنعان خیمه اجتماع از جلجال به این شهر منتقل گردید (یوشع 18: 1). در این شهر 7 قبیله اسرائیل سهمیه خود را از اراضی دریافت کردند (یوشع 18: 8-10) به علت برپا کردن مذبحی در حوالی اردن توسط قبایل رؤبین، جاد و منسی، سایر قبایل در شیلوه برای مقابله با ایشان بر آمدند (یوشع 22: 12).

خیمۀ اجتماع در زمان داوری عیلی و سموئیل در شیلوه قرار داشت.

بنیامینیان بعد از جنگ داخلی از این منطقه زنانی برای خود ربودند (داوران 21: 21).

حنا در شیلوه نزد خداوند دعا و نذر کرد که اگر خدا به او پسری عطا کند، وی را به خداوند تقدیم خواهد کرد (1سموئیل 1: 9-11).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس