چگونه متوجه بلوغ فکری خود شویم؟

چگونه متوجه بلوغ فکری خود شویم؟

خیلی طول می کشد و خیلی سختی می کشی تا بفهمی:

همه که در وطنت بدنیا آمده اند، هموطنت نیستند.

همه که مدعی دوستی ات هستند، دوستت نیستند.

همه که به کلیسا و مسجد و معبد می روند، به خدا ایمان ندارند.

همه که ازدواج می کنند، همسر و شریک زندگی نیستند.

همه که بچه به دنیا می آورند، الزاما پدر و مادر مسئولیت پذیر نیستند.

همه که نر هستند، مرد نیستند و همه که ماده هستند، زن نیستند.

همه که از آزادی و برابری صحبت می کنند، طالب آزادی و برابری نیستند.

همه که با لبخند به منزلشان دعوتت می کنند، راغب به مشارکت نیستند.

همه که به ظلم اعتراض می کنند، خواهان رعایت حقوق دیگران نیستند.

و در نهایت به وضوح می فهمی همه همان طوری که نشان می دهند واقعاً همان نیستند.

اما وقتی فهمیدی،
آن وقت دوران طفولیت را کنار گذاشته و بزرگ شده ای.

آن وقت از همۀ رنج هایت بخاطر رفتار دیگران و توقعاتی که از آدم ها داری آزاد می شوی.

آن وقت می فهمی فرق بزرگی است بین اجناس دکور فروشگاه ها با اجناسی که تحویلت می دهند.

آن وقت به بلوغ فکری رسیده و به این نتیجه می رسی که تنها خداست که در هر شرایطی خدا بود و خدا ماند و خدا خواهد بود. مابقی قابل تغییرند و با اولین بهانه رنگ و طعم و عطر و ماهیت عوض می کنند.

بنابرین همه را دوست داشته باش. همه را محبت کن و به همه احترام بگذار ولی تنها به خدا اعتماد کن و به کسی که خدا می تواند به او اعتماد کند.

عبرانیان ۱۳: ۸ می فرماید:
تنها عیسی مسیح است که دیروز، امروز و تا ابدالاباد همان است که بود و هست و خواهد بود.

جلیل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr