5 دیدگاه پیوریتنها در بارۀ دعا

٥ ديدگاه پيوريتنها در مورد دعا چيست؟ ( پيوريتنها نهضتی هستند كه در اواخر قرن شانزدهم از بطن كليسای انگليكن نشأت يافت و تأكيد زيادی بر تقدس ايمانداران مسيحی داشتند.)

دعا ضربان قلب ايمان ما است. ژان كالون دعا را گفتگو با خدا، حتی گفتگوی صميمانه با خدا خواند. در دعا ما با خدا صحبت می كنيم و با ايمان دعا كرده و يقين داريم كه خدا دعاهای ما را شنيده و جواب می دهد. با اين حال زندگی دعايی ما هميشه در حال رشد و تكامل است و می بايست بطور مداوم در مورد معنا و عملكرد دعا تأمل كنيم. در اين دنيای كاملاً آشفته و گيج، به ديدگاه هايی در مورد دعا نياز داريم كه به ما يادآوری كند دعا چيست و چرا تا این حد ضروری است. پيوريتنها در اين زمينه می توانند کمک شایانی به ما بکنند. آنها با هم در مورد دعا بسيار صحبت می كنند. این مسئله پايۀ الهياتی آنهاست و در پاکی زندگی ایمانی آنها دارای اهمیت کاربردی است.

در زیر به ٥ ديدگاه مفيد (از میان بسیاری از آنها) در مورد دعا که نويسندگان پيوريتن به آنها اشاره کرده اند، خواهیم پرداخت:

١- با فروتنی دعا كنيد

در حینی كه خدا را مخاطب قرار می دهيم و دعا را شروع می كنيم، از این امر آگاه هستيم كه خدای ما كيست و ما چه كسانی هستيم و به عنوان یک انسان گناهكار، با خدای قدوس روبرو هستیم. “زيرا همه گناه كرده اند و از جلال خدا كوتاه می آيند.” ( روميان ٣: ٢٣).
جان اودال تأكيد می ورزد كه لازم است قوم خدا دعای خود را با اعتراف آزادانه به گناهان خود در حضور خدا، شروع کنند (مزمور ٣٢: ٥). با اعتراف به گناهان، هر چه ما فروتن تر و آماده تر باشيم بهتر می توانيم دعا كنيم. با فروتنی، از خدا در مسيح عيسی طلب آمرزش می كنيم و از او بخواهیم كه مطابق میل او زندگی و رفتار نمائيم . ما هر روزه نياز داريم در دعا به گناهان خود اعتراف كنيم!

٢- در مصيبت ها و سختی ها دعا كنيد

گناه به مانند ساير مشكلات و سختی ها و دردها و رنج های زندگی، ما را آزار می دهد. در میان همۀ این موارد بایستی دعا کرد. وینست آلسوپ با استناد به یعقوب 5: 13 گفت: ” دعا با وجود مشکلات و دردها به این امر گواهی می دهد که ما به خدای خود ایمان داریم که در همۀ این لحظات، نیکو و پر از فیض و رحمت است. او ما را رها نخواهد کرد. در تمام زحمات ما او از ما حمایت می کند و به روش های غیرمنتظره ما را از آنها عبور می دهد. دعاهای ما بيان گر این باورها است. ما با ایمان به اینکه مطابق مزمور ٣٤: ١٩ “پارسا را مشقت بسيار است، اما خداوند او را از همۀ آنها خواهد رهانيد.” در ایمان دعا می کنیم. در میان تمام زحماتی که تحمل می کنید، دعا کنید.

٣- به منظور ستایش خدا دعا كنيد

در همۀ شرايط زندگی، دعا كنيم. ما به خاطر اینکه می دانیم خدا با ماست و سرچشمۀ همه برکات است، دعا می کنیم. و نیز شكرگزاری می كنيم و از همه چیز برای وصف ستایش او استفاده می کنیم، همانطور كه متيو هنری نوشت: “هر لقمه ای كه می خوريم و هر قطره ای كه می نوشيم، رحمتی است و هر قدمی كه برمی داريم و هر نفسی كه می كشيم رحمتی دیگر است و به خاطر اين بركات و نيكوئی های خدا است. دلایل زیادی وجود دارند که خدا را مورد ستایش و شکرگزاری قرار دهیم.” داود پادشاه چنین پرستشی را تقدیم خدا کرد: “ای خداوند، عظمت و قدرت و جلال و پيروزی و شوكت از آن توست، زيرا هر آنچه در آسمان و زمين است متعلق به توست. ای خداوند پادشاهی از آن توست، و تو بر همگان چون سر متعال هستی. دولت و حرمت از تو می آيد، و تو بر همگان حاكمی، قوت و توانايی در دست توست، عظيم ساختن و نيرو بخشيدن به همگان، در دست توست. اكنون، ای خدای ما، تو را سپاس می گوئيم و نام پرجلالت را می ستائيم.” (اول تواريخ ٢٩: ١١-١٣).
هدف بزرگ ما در زندگی اين است كه خدا را به عنوان منبع و منشأ همۀ بركات و نعمتها تصديق كنيم. در دعا، ما همۀ مسائل خود را به او می سپاریم و او را به خاطر رحمتهایش مورد سپاس و ستايش قرار می دهيم.

٤- با صبر دعا كنيد

يك بار موعظه ای با اين عنوان شنيدم كه چرا خدا عجله نمی كند؟ واقعاً گاهی در شگفتیم که چرا خدا عجله نمی کند. دائماً دعا می کنیم و به نظر می رسد هيچ جوابی نمی آيد و ممکن است ايمان ما سوسو بزند. اما، همانطور كه آرتور هيلدرشام خاطر نشان كرد: “ممكن است اطمينان داشته باشیم كه خدا دعای ما را می شنود و آن را مورد توجه قرار می دهد و مطمئناً او در وقت مقررِ خود، با لطف و محبت تمام، به دعای ما پاسخ خواهد داد. در وقت معين يعنی در زمان خدا. خدا می شنود و جواب می دهد اما در زمانی كه خود تعیین کرده و زمان بندی او از ما بهتر است. و وقتی انتظار می کشیم، به جای نگرانی، می توانيم به خدا اعتماد كنيم كه هر وقت او مایل باشد به دعا ما جواب می دهد. و این تسلی ما است چون خواست خدا این است که به ما رحم کند. به قول نویسندۀ مزامیر: “خدا فياض و رحيم است.” (مزمور ١١١: ٤؛ ١٤٥: ٨).

٥- با انتظار دعا كنيد

ما دعا می كنيم چون باور داريم كه خدا می شنود. او خدای بی علاقه و دور نيست بلكه نزديك است و به ما توجه دارد. پائول باينس چنین نوشت: “بيائيد اطمينان داشته باشيم كه او اشك های ما را در مَشکی جمع می کند و دعاهای ما را در دفترش ثبت می كند و در کنار خود نگه می دارد. این را لحظه ای تصور كنيد كه خدا اشك هايمان را در مشك خود می نهد (مزمور ٥٦: ٨)! دعاهای ما به فضای خالی پرتاب نمی شوند بلکه شنيده می شوند و در برابر خدای پر از فیض ما که آنها را به یاد می آورد، ايستاده اند.” دعاهای ما برای او گران بها است و مانند اشك ها در مَشکی، در حضور اوست. او يك كتاب یادگاری پر از دعاهای ما برای خود دارد. بایست مطمئن باشيم كه خدا می شنود و پاسخ می دهد.

اين ٥ ديدگاه در تمام مطالب پيوريتنها یافت می شوند، اما گاهی با بینشی سطحی از حکمت و مکاشفات زیبایی که در این موضوع یافت می شوند، عبور می کنیم. برای كاوش در ديدگاه های پيوريتن، علاوه بر خواندن بخشهای ذكر شده، آثار كلاسيك پيوريتن زیر را توصيه می نمایم:

“دعا” نوشتۀ جان بنیان، “بازگشت دعاها” نوشتۀ توماس گودوین ، “روشی برای دعا” نوشتۀ متیو هنری و “مسير رسيدن به دعا و پارسايی” نوشتۀ رابرت هیل.
دعا برای مسيحيان امروزی، به همان اندازه كه برای ايمانداران چهارصد، هشتصد و هزار و دويست سال پيش اهمیت داشت، امری حیاتی است. بيائيد از پيشينيان خود در ايمان بياموزيم كه اين اعمال مسيحی را که مرکزیت دارند، ارج نهيم.

نویسنده: دونالد ک. مک کیم، 11 ژوئیه 2021

در بارۀ نویسنده: دونالد ک. مك کيم خادم بازنشسته كليسای پرزبيتری واقع در ايالات متحده آمريكا می باشد. كشيش اسبق، رئيس دانشگاه و استاد الاهيات و همچنين سردبير اجرایی انتشارات وست مینیستر جان ناکس در مقولۀ الاهیات و ارجاعات می باشند. ایشان تعدادی كتاب را تأليف و ويرايش نموده اند که از آن قبیل: “دعای روزانه با پیوریتنها”، یادداشت های دعای روزانه: قهوه با کالون و دائرةالمعارف ایمانِ اصلاح گرایان. او و همسرش لينداجو، در جِرمَن تاونِ ایالت تنسی سکونت دارند.

ترجمۀ: شبنم ابراهیمی نیا