ضرورت تأویل کتاب مکاشفه یوحنای رسول

اگر چه تا به حال در مورد ضرورت تأویل قبل از تعبیر سخن بسیار گفته ایم، اما علت تکرار مطالب این است که رعایت نکردن اصول تأویل صحیح، باعث تفسیرهای نادرست از کتاب مکاشفه شده است. به همین دلیل اصولی را در اینجا یادآوری می نماییم.

• اولین وظیفه در تأویل کتاب مکاشفه تشخیص قصد و هدف نویسنده مکاشفه است. همانطور که در مورد رسالات گفته شده معنی اصلی مکاشفه آن چیزی است که یوحنا قصد داشته بگوید و همینطور آن چیزی که مخاطبین رساله از آن می فهمیدند.
• از آنجایی که مکاشفه، کتابی نبوتی است باید انتظار معنی ثانوی را داشته باشیم. معنی ثانوی که الهام روح القدس است. اما به هر حال چنین معنی ثانوی در محدوده تفسیر باز هم ورای تأویل می باشد. بنابراین وظیفه تأویل، روشن ساختن آن چیزی است که یوحنا قصد داشته مخاطبینش بفهمند.
• در ارتباط با کتاب مکاشفه نباید بیش از حد روش “مقایسه با سایرکتب کتاب مقدس” را به کار برد. روش “مقایسه با سایر کتب کتاب مقدس” به این معنی است که یک کتاب باید در پرتو سایر کتب کتاب مقدس تفسیر گردد. چرا که تمام کتاب مقدس، کلام خدا است. با وجود این، روش فوق نباید آنقدر مورد تأکید قرار گیرد که شخص از سایر کتب کتاب مقدس بعنوان کلیدهای تفسیر مکاشفه استفاده کند.

بنابراین تشخیص اینکه یوحنا به گونه ای جدید از نمادهایی که دانیال و حزقیال بکار برده اند، استفاده کرده است، یک موضوع است و اینکه ما به این نتیجه برسیم که مخاطبین رساله برای درک آنچه یوحنا نوشته است باید انجیل متی و یا اول و دوم تسالونیکیان را قبلاً خوانده باشند، موضوعی دیگر. پس کلید تفسیر مکاشفه در خود متن کتاب است و رأی مخاطبین اولیه رساله در زمینه تاریخی خودشان قابل درک بوده است.

• ماهیت مکاشفه ای-نبوتی کتاب مکاشفه، مشکلات تفسیری خاص خود بویژه در رابطه با تصویرسازی، ایجاد می کند. به راهنمایی های زیر توجه کنید:

الف: منبع اصلی نمادها و تصاویر کتاب مکاشفه، کتب عهد عتیق است. اما یوحنا همچنین از نمادهای سایر کتب مکاشفه ای و حتی از اساطیر کهن استفاده می کند. البته اگر چه این نمادها از منابع مختلف اقتباس شده اند ولی ضرورتاً به همان معنا نیستند. او تحت الهام روح معانی جدیدی به آن نمادها می دهد.

ب: نمادها و تصاویر مکاشفه ای گوناگون می باشند. بعضی از آنها مانند وحش که نمادی از یک حکومت جهانی است ثابت می باشند و بعضی دیگر متغیر. “شیر” سبط یهودا به نماد “بره” تبدیل می گردد (مکاشفه 5: 5 و6). در باب 12 مکاشفه”زن” یک نقش و تصویر مثبت است اما در باب 17 منفی و شریر می باشد.

به همین صورت گاهی اوقات نمادها به یک چیز مشخص و خاص اشاره می کنند،  برای مثال در مکاشفه 1: 12-20 هفت چراغدان به هفت کلیسا و در باب 12 اژدها به شیطان اشاره دارد. از طرف دیگر بسیاری از نمادها حالت عام دارند. برای مثال چهار اسب سوار در باب 6، احتمالاً هیچ اشاره خاصی به جنگ، قحطی و مرگ ندارد بلکه به وضع اسفناک انسان بدلیل آزار رساندن به کلیسا(6: 9-11) و این وضعیت، نتیجه داوری خدا بر آنها است06: 12-17).

پ: زمانی که خود یوحنا، تصاویر و نمادهایی را که بکار برده تفسیر می کند، باید این تفاسیر برای تفسیر بقیه نمادها مورد استفاده قرار گیرند. در کتاب مکاشفه شش نماد وجود دارد که خود یوحنا آنها را تفسیر کرده است”شبیه پسر انسان” (1: 13 و 17-18) و آن شخصی که “مُرده شد و اینک تا ابدالاباد زنده است” (1: 18) مسیح است. “چراغدانهای طلا” (1: 20) هفت کلیسا می باشند. هفت ستاره (1: 20)، فرشتگان هفت کلیسا هستند. (متأسفانه تفسیر این نماد مبهم است، علت آن نیز به دلیل استفاده از واژه فرشته است که خود، امکان دارد یک نماد باشد). اژدهای بزرگ(12: 9) شیطان است. هفت سر(17: 9)، هفت کوه می باشد که زن بر آنها نشسته است. فاحشه (17: 18) شهر عظیم است که آشکارا اشاره به امپراطوری رم می کند.

ت: هر رویا را باید یک مجموعه منسجم در نظر گرفت و بر تفسیر استعاری جزئیات اصرار نورزید. در واقع رویاها مانند مثل های عهد جدید می باشند. در نتیجه کل رویا مطلب واحدی را بیان می کند و جزئیات، یا برای تأثیر نمایشی بکار رفته اند(6: 12-14) و یا به این منظور که خوانندگان در درک موضوع اشاره شده دچار اشتباه نگردند(9: 7-11). بنابراین جزئیاتی از قبیل”آفتاب چون پلاس پشمی سیاه گردید و تمام ماه چون خون گشت و ستارگان آسمان بر زمین فرو ریختند مانند  درخت انجیری که از باد سخت به حرکت آمده میوه های نارس خود را می افشاند” معنای خاصی ندارند و فقط تصویر کل رویا را که درباره زمین است موثر می گردانند. اما در 9: 7-11 جزئیاتی از قبیل ملخ هایی با تاجهای طلا، صورتی شبیه انسان و موهایی چون موی زنان، کمک می کند که خوانندگان اولیه رساله در آن زمان بدون هیچ نوع اشتباهی بفهمند که موضوع مورد  اشاره قبایل وحشی و بی رحم خارج از امپراطوری رم بودند.

ث: مطالب مکاشفه ای(Apocalyppse) و بویژه کتاب مکاشفه به ندرت در صدد ارائه جزئیات و تاریخ دقیق رویدادهای آینده هستند. پیام آنها ورای این نوع مطالب است. پیام و توجه  اصلی یوحنا این است که با وجود وقایع فعلی، خدا بر تاریخ و کلیسا حاکم است. اگر چه کلیسا در جفا است، اما در نهایت در مسیح، که دشمنان خود را داوری و قوم خود را نجات خواهد داد، پیروز خواهد گشت. تمام رویاهای کتاب مکاشفه را باید در پرتو این حقیقت مهم تفسیر کرد.

برگرفته از کتاب دائره المعارف کتاب مقدس