آیا مأموریت عیسای مسیح محدود به قوم یهود بود؟

آیا مأموریت عیسای مسیح محدود به قوم یهود بود؟

پاسخ این سؤال یقیناً خیر است. عیسای مسیح مانند هر شخص دیگری چه در خدمت و چه در امور روزانه‌اش اولویت‌های خاص خود را داشت. قوم اسرائیل در نقشۀ نجات خدا دارای نقش بسیار مهمی بوده و هست. خدا از زمان ابراهیم این نقشه را اعلام کرده بود که او قومی را برای خود در نظر دارد تا از طریق این قوم باعث برکت تمام جهانیان شود.

• دلایل کتاب مقدسی برای اولویت یهودیان بر قومهای دیگر چیست؟

۱- یهودیان به خاطر این که قوم برگزیدۀ خدا بودند، دارای اولویت بودند (تثنیه ۱۴: ۱). خدا این انتخاب را نه به خاطر برتری قوم یهود بر قومهای دیگر بلکه تنها به خاطر صلاحدید خود بر اساس پیش‌دانی و نقشۀ ازلی و ابدی خود برای نجات بشر و نیز وعده‌ای که به ابراهیم داد، عملی ساخت (تثنیه ۷: ۷-۸).

۲- یهودیان به عنوان نگاهبانان مکاشفۀ خاص خدا یعنی کتابهای مقدس عهدعتیق دارای اولویت بودند (رومیان ۳: ۱-۲ و رومیان ۹: ۴).

۳- یهودیان به خاطر اینکه مسیحای موعود یعنی عیسای مسیح به عنوان یک یهودی از میان قوم یهود و برای یهودیان ظهور کرد، اولویت داشتند (رومیان ۹: ۵ و رومیان ۱: ۳). در متی ۱۰: ۵-۶ و متی ۱۵: ۲۴ عیسای مسیح تأکید می‌ورزد که او نخست برای یهود آمده بود!

۴- یهودیان بر غیریهودیان به خاطر این که نجات و رهایی از یهود بود، اولویت داشتند (یوحنا ۴: ۲۲ و رومیان ۱۱: ۱۷-۲۴).

۵- حتی پولس رسول هم اولویت در خدمت خود را به یهودیان اختصاص داده بود و کاملاً در هماهنگی کامل با عیسای مسیح و مأموریت او عمل کرد (به اعمال رسولان ۱۳: ۴۶ مراجعه شود).

۶- یهودیان در داوری و برکت نهایی دارای اولویت هستند (رومیان ۲: ۹-۱۰). اما این را نیز باید توجه داشت که در این اولویت، خطری جدی نیز متوجه این قوم هست (به لوقا ۱۲: ۴۸ مراجعه شود).

• در چه چیزهایی قوم یهود هیچ اولویتی ندارند؟

۱- یهود در لیاقت برای عادل شمردگی و کسب آن، هیچ اولویتی ندارند (رومیان ۳: ۹-۱۰ و رومیان ۳: ۲۲-۲۳).

۲- یهود در روش دریافت نجات و رستگاری، هیچ اولویتی بر غیریهودیان ندارد (رومیان ۳: ۲۹-۳۰ و رومیان ۱۰: ۱۲).

۳- یهودیان در شراکت در برکات عهد خدا، هیچ اولویتی ندارند (افسسیان ۲: ۱۲-۱۳ و ۱۸-۱۹؛ افسسیان ۳: ۴-۶).

بنابرین به این نتیجه می‌رسیم که نه تنها رساندن بشارت به غیریهودیان، ساخته و پرداختۀ پولس رسول نبوده بلکه اولویت قوم یهود در رساندن خبرخوش انجیل در خدمت پولس رسول نیز دارای اهمیت خاص خود بوده و کاملاً در هماهنگی با آنچه عیسای مسیح در نظر داشت، قرار داشته است. و این هماهنگی در رساندن خبرخوش انجیل به غیریهودیان نیز، در خدمت عیسی و پولس رسول کاملاً قابل مشاهده است. عیسی به عنوان مسیحای موعودی که قوم یهود در انتظارش بود در وهلۀ اول خدمت خود را بر زمین در میان یهودیان عملی ساخت. اما در متی ۲۸: ۱۹ و مرقس ۱۶: ۱۵ و لوقا ۲۴: ۴۶- ۴۷ و اعمال رسولان ۱: ۸ در مأموریت عظیم خود خطاب به پیروانش برای رساندن خبر خوش نجات، همچنان این ترتیب را که باید از یهود شروع نموده و به قومهای دیگر در اقصا نقاط جهان بشارت داد، رعایت می‌کند.

• بنابراین با پاسخ به این سؤال، بحث خود را پایان می‌بخشیم: چرا پولس در رومیان ۱: ۱۶ وقتی می‌نویسد: از انجیل مسیح عار ندارم چونکه قوّت خداست، برای  نجات هر کس که ایمان آورد، اوّل یهود و پس یونانی» برای یهودیان این اولویت را قائل است؟

با توجه و دقت بیشتر به رومیان ۱۱: ۱۷-۳۲ پاسخ این سؤال چنین است که عیسای مسیح و پولس همصدا می‌خواهند هم یهودیان و هم یونانی‌ها را متواضع کنند و آنها را عمیقاً از این حقیقت آگاه سازند که هر دوی آنها به فیض و رحمت خدا وابسته هستند و نه به خود یا سنّت یا پیوندهای قومی خود. او به غیریهودیان می گوید، در اصل، نجات از یهودیان است. شما با فرهنگ یونانی خود؛ یا هیچ فرهنگ دیگری نجات نمی‌یابید. شما با نجاتی که از طریق مردم سامی نژادی به نام یهودیان که آنها را مطرود به حساب می‌آورید، نجات می‌یابید «به یاد داشته باش که تو حامل ریشه نیستی، بلکه ریشه حامل توست» (رومیان ۱۱: ۱۸).

برای رستگاری بشر، در قومیت و نژاد ما هیچ اثر تعیین‌کنند‌ه‌ یا شایستگی وجود ندارد. همۀ ما به یکسان گناهکاریم. ما غیریهودیان با تبدیل شدن به یهودیانِ روحانی نجات می‌یابیم (رومیان ۲: ۲۸-۲۹). این امر باعث فروتنی ما غیریهودیان می‌شود و ما را از هر گونه تکبر و فخرفروشی و برتری جویی قومی دور می‌کند و نیز ما را از یهودی‌ستیزی بازمی‌دارد و سرشار از غیرت برای رساندن بشارت انجیل به یهودیان می‌کند.

سپس پولس رو به یهودیان می‌کند و خطاب به آنها می‌گوید، نجات شما از آن شما نیست. از آن خداست و او به هر کس بخواهد آن را می‌بخشد. او می‌تواند از سنگ‌ها، حتی سنگ‌های غیریهودی (!)؛ فرزندانی برای ابراهیم برخیزاند (متی ۳: ۹). کلمات «و پس یونانی» در رومیان ۱۶:۱ برای یهودیان به همان اندازه توهین‌آمیز بود که کلمات «اول به یهودیان» برای غیریهودیان بود. آنچه آنها متوجه می‌شدند این بود که در واقع در امتیازاتی که یهودیان داشتند، می‌بایست با غیریهودیانی که آنها را پست به شمار می‌آوردند، به اشتراک بگذارند. هر دوی ما در این آیه به فروتنی دعوت می‌شویم. ما غیریهودیان باید خود را متواضع کنیم تا از طریق یک مسیحای یهودی و عهد و پیمانی یهودی رستگار شویم و یهودیان نیز باید خود را فروتن سازند تا پذیرای شراکت کامل غیریهودیان در این عهد باشند و آنها را در تمام برکات وعدۀ خدا به ابراهیم سهیم بدانند.

نکتۀ قابل تأمل در کل این مطلب این است که خدا خدایی پر از فیض و رحمت است. قوم یا نژاد خاصی در اینجا تعیین‌کننده نیست. نجات و رستگاری به همۀ قومها و نژادها متعلق است. ما همه گناهکاریم. بنابراین تأکید واقعی بر همان کلمۀ شگفت‌انگیز «همه» است که با آن شروع کردیم: «انجیل قوّت خدا است، برای نجات هر کس که ایمان آورد». پس تفاوتی نیست چه یهودی و چه غیریهودی دعوت شده‌اند که ایمان آورند! و امروز قوّت خدا را برای نجات از گناهان، تقصیرات، مرگ، داوری و جهنم دریافت کن تا تو را با شادی روزافزون در حضورش به سرمنزل برساند.

اقتباس از نوشتۀ جان پایپر

منبع این مقاله: https://www.desiringgod.org/messages/to-the-jew-first-and-also-to-the-greek

گردآوری و ترجمه از کشیش ورژ باباخانیان