1قرنتیان فصل 2: حکمت خدا در برابر دانش بشری

1قرنتیان فصل 2: حکمت خدا در برابر دانش بشری

در این بخش، اشاره به گروهی است که خود را عالم می دانستند و مورد توبیخ شدید پولس قرار گرفته اند. شهر قرنتس در نزدیکی آتن بود. شهر آتن نیز مملو از اشخاصی بود که با غرور عقلانی خاصی، خود را در جرگۀ فلاسفه جای می دادند. پولس در آتن موفقیت قابل ملاحظه ای کسب ننموده بود، چرا که عالمان این شهر، ایدۀ نیاز به یک نجات دهنده را تحقیرآمیز می دانستند. شهر قرنتس شهری تجاری بود و در آن جا نسبت به آتن که مرکزی دانشگاهی به حساب می آمد، انجیل مسیح با خلوص بیشتری پذیرفته شد.

اما روحی که در آتن حکمفرما بود، بر کلیسای قرنتس اثر گذاشته بود. در این کلیسا، تعداد قابل ملاحظه ای از رهبران، به صحبت دربارۀ حکمت می پرداختند و خواهان آن بودند که تبحر و برجستگی خود را در امر مباحثه نشان دهند و بدین ترتیب با این روحیه، خود را بالاتر و داناتر از معلمینی که با فروتنی مشغول تعلیم بودند، می دانستند.

این چنین بود که مسالۀ عدم پذیرش نقطه نظرات دیگران، در این کلیسا به وجود آمده بود.

پولس، یک فرد دانشگاهی بود و از عالمان برجستۀ نسل آن زمان محسوب می شد. اما حتی در حیطۀ تعلیم، شخصیت او را عاری از هر گونه فضل فروشی می بینیم. این نکته حائز اهمیت است که به همان اندازه که میزان فراگیری افزایش می یابد، شخص باید فروتن تر شده و با وسعت فکری بیشتری به جاهلان بیندیشد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222