فیلیپیان 2: فروتنی مسیح

فیلیپیان 2: فروتنی مسیح

بر عکس رسالات دیگر که پولس خوانندگان را مورد توبیخ قرار می دهد، این رساله تقریباً فاقد سخنان توبیخ آمیز است. اما با در نظر گرفتن نکات تشویق آمیز این رساله به سوی فروتنی، احتمال می رود که اپفردتس خبر خطر غرور و شقاق در بین رهبران کلیسای فیلیپی را به پولس داده باشد. همان طور که چنین مواردی بین افودیه و سنتیخی به وجود آمده بود (فیلیپیان 4: 2). فروتنی و رنج مسیح اغلب در مقابل نخوت و جلال به کار برده شده است (آیه های 8-11) (به عبرانیان 2: 9-10 و اول پطرس 1: 11 مراجعه شود).

شادی پولس در روز مسیح (2: 12-18): پولس ادامۀ دوستی های زمینی را تا ابدیت می دید. او اوج شادی خود را زمانی می دید که دوستان محبوب خویش را در ملکوت آسمانی، در زیر پای های مسیح به خداوندش هدیه کند و ناظر نجات ابدی آنان باشد. چرا که او آن ها را به سوی مسیح آورده بود (آیۀ 16).

نقشۀ مراجعت به فیلیپی (آیه های 19-30): به نظر می رسد که او انتظار داشت که به زودی رنج هایش خاتمه پذیرند. این مورد بیشتر در آیۀ (24) نمایانگر است. او قبلاً در نظر داشت که سفری به اسپانیا داشته باشد. اما در این بخش، هیچ اشاره ای مبنی بر انجام این مسافرت نشده است (رومیان 15: 24). به نظر می رسد که حبس طولانی او باعث تغییر نظر او شده بود. عقیدۀ عمومی بر آن است که او تبرئه شد و دیداری مجدد از فیلیپی و سایر کلیساهای شرق، به عمل آورد (اول تیموتائوس 1: 3). حدود 5 سال بعد پولس دوباره دستگیر و به روم برده شد و در آن جا سر او را از تن جدا نمودند.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222