۷ دلیل مردم برای ترک کلیسا

۷ دلیل مردم برای ترک کلیسا

یکی از راه‌هایی که شریر سعی در مأیوس ساختن تو در خدمت دارد این است که تو را متقاعد سازد که وقتی مردم کلیسا را ترک می‌کنند مقصر اصلی تو هستی. خیلی از کشیشان هنگام وقوع چنین امری، احساس شکست فاحشی می‌کنند. اما چنین احساسی درست نیست.

من بر این باورم که تعداد افراد در کلیسا اهمیت دارند چون تعداد، بیانگر وجود مردم است و خدا برای تک تک مردم ارزش قائل است. اما در ضمن باید پذیرفت که این مردم، کلیسا را به دلایل مختلفی ترک می‌کنند که بیشتر این دلایل هیچ ارتباطی با رهبر و یا کشیش کلیسا ندارد. برای نمونه در زیر به هفت مورد برجسته‌ای که بیشتر مردم کلیسا را ترک می‌کنند، اشاره می‌کنم:

۱- بیماری: این که کلیسای تو چقدر بزرگ یا کوچک است، تفاوتی ندارد. مطمئن باش هر چند دفعه یک بار افرادی به علت بیماری، از حضور در کلیسا محروم می‌شوند که صد البته در چنین موردی هیچ‌کس مقصر نیست. هیچ‌کس هرگز از بیمار شدن مصون نیست. در انجیل متی ۳۶:۲۵ به ما توصیه شده که کلیسا باید خدمتی فعال برای اعضایی که به علت بیماری نمی‌توانند در پرستش‌های گروهی شرکت کنند، داشته باشد. اما با وجود رسیدگی شما به بیمارانی که توان حضور در کلیسا را ندارند،کاهش چشمگیر شرکت کنندگان در جلسات به چشم خواهد آمد.

۲- جابجایی به علت شغل جدید: در دوران کتاب مقدس مردم به ندرت نقل مکان می‌کردند. بیشتر مردم در همان محدوده‌ای که به دنیا می‌آمدند، زندگی می‌کردند و در همانجا نیز دار فانی را وداع می‌گفتند. اما در جامعۀ پر جنب و جوش امروزی، مردم اغلب نقل مکان می‌کنند. براساس اطلاعات اخیر سرشماری امریکا، از هر ۷ نفر یک نفر در سال جابجا می‌شود. و طبق این آمار، تعجب نکن که به عنوان یک کشیش ممکن است هر ۷ سال با کلیسای کاملاً جدیدی مشغول باشی! مردم به دلایل مختلف جابجا می‌شوند. گاهی اوقات آنان شغل تازه‌ای پیدا می‌کنند و گاه به دنبال تغییر همسایگی خود هستند یا دوست دارند به افراد فامیل نزدیکتر باشند. اما هرگز با شما یا کلیسا مشکلی ندارند.

۳- ترس از پاسخگویی: گاهی نیز بعضی افراد کلیسایمان را ترک می‌کنند چون از اینکه دیگران آنان را به خوبی بشناسند و نسبت به آنان پاسخگو باشند، فراری هستند. چنین کسانی دائم در حال سفر از کلیسایی به کلیسای دیگر هستند و بیشتر به کلیساهای بزرگتر علاقه دارند تا در شلوغی جماعت‌های بزرگ خود را مخفی کنند. جایی که هر وقت میلشان کشید بروند و هر وقت حوصله ندارند نروند! و به مجرد اینکه کسی آنان را به چالش می‌کشد که در یک گروه کوچک شرکت کنند یعنی جایی که اتفاقاً نیاز مبرم به ورود دیگران در زندگی‌شان دارند، کلیسا را به کلی ترک می‌کنند. اینجا نیز به هیچ عنوان مقصر نیستی. کلیسا یک خانواده است. اگر کسی دوست ندارد در برابر جماعت کلیسایی پاسخگو باشد و با این مسئله مشکل دارد، در انتخاب خود آزاد است.

۴- دنیوی بودن: کسانی هم هستند که کلیسا را ترک می‌کنند چون لغزش می‌خورند. سال‌ها پیش مردی را می‌شناختم که کلیسای ما را ترک کرد چون چنین باور داشت که از او انتظار تعهدات زیادی داشتیم.  وقتی شروع به بنای کلیسایی می‌کنی، انتظار این را داشته باش که عده‌ای کلیسایت را ترک خواهند کرد. آنان از اینکه در کشتی تو باشند لذت می‌برند اما حاضر نیستند ریالی برای کشتی تو پرداخت کنند! گاه مردم کلیسایت را ترک می‌کنند چون حساب بانکی‌، زندگی فاسد یا اوقات فراغت خود را بیشتر از عیسی دوست دارند و چنین رفتاری نتیجۀ خدمت تو نیست بلکه نتیجۀ کیفیت رابطه‌ای است که با عیسی دارند.

۵- شقاق و جدایی: در هیچ کلیسایی توافق صددرصد در مسائل گوناگون وجود ندارد و داشتن چنین انتظاری به هیچ عنوان منطقی نیست. حتی پولس و برنابا نیز با یکدیگر اختلاف نظر داشتند اما می‌توان با وجود تفاوت‌ها با یکدیگر اتحاد داشت.

گاهی اوقات افرادی در کلیسا هستند که از این اختلاف‌نظرها برای ایجاد شقاق و جدایی در کلیسا استفاده می‌کنند. رومیان فصل ۱۶ به ما هشدار می‌دهد که «مراقب کسانی که عامل جدایی‌اند» باشیم.

۶- کشمکش‌های شخصی حل نشده: این مسئله بیشترین دلیل ترک کلیسا توسط افراد است. مردم با هم کنار نمی‌آیند چون در خانواده‌ای رشد کرده‌اند که یاد نگرفته‌اند کشمکش‌ها را به درستی حل کنند.

باز هم تأکید می‌کنم که کلیسا یک خانواده است و در خانواده اختلاف‌نظر بین افراد اجتناب‌ناپذیر است. اما متأسفانه راحت‌ترین کار برای حل چنین اختلافات این است که مردم کلیسا را ترک می‌کنند! من و شما خوب می‌دانیم که این راه حل مناسبی نیست . در اغلب موارد کسی که کلیسا را ترک کرده و به کلیسای دیگری رفته، به زودی متوجه می‌شود که آن کلیسا نیز کلیسای کاملی نیست.

۷- فرستاده شدن برای خدمت در جایی دیگر: شکّی نیست که این دلیل موجه و عالی برای ترک کلیساست و این دلیل به هیچ عنوان مأیوس‌کننده نیست بلکه دلیلی است برای جشن و پایکوبی! هر کلیسایی باید افرادی را به سرتاسر جهان بفرستد تا خبر خوش انجیل را در همه جا برسانند.

نصیحت من به تو این است که کلیسای خود را نه با ظرفیت افرادی که در آنجا می‌نشینند بلکه با ظرفیت کسانی که می‌فرستی ارزیابی کن. تو نسبت به ۶ مورد از مواردی که در بالا ذکر کردم کنترلی نداری. اما برای  تحقق این هفتمین دلیل، هم می‌توانی و هم بایست به‌طور فعال کلیسایت را چنان تجهیز کنی که همۀ شما دائم شاهد اتفاق افتادن آن در کلیسایتان باشید.

وقتی کسی کلیسایت را  ترک می‌کند باعث تأسف و تأثر بسیار است و گاهی درد‌آور است؛ مخصوصاً اگر برای خدمت به آن عضو برای سالیان متمادی سرمایه‌گذاری کرده‌ای. اما لطفاً در نتیجه‌گیری عجله نکن. هرگز این فکر را به خود راه نده که شکست خورده‌ای بلکه به این مسئله دقّت کن که چرا آنان کلیسایت را ترک کردند.

نوشتۀ کشیش ریک وارِن
ترجمۀ نادره عرفانی