۵ روش مهم در رهبری کلیسا به سوی یکدلی و اتحاد کدامند؟
۵ روش مهم در رهبری کلیسا به سوی یکدلی و اتحاد کدامند؟
کشیش عزیز، چیزهای کمی هستند که بیشتر از دیدن اختلاف میان اعضای جماعت، بر دل تو سنگینی میکنند. هیچ چیز دل یک شبان را مثل مشاجره میان گوسفندانش نمیشکند. یکدلی فقط یک امتیاز خوب برای کلیسا نیست؛ بلکه امری حیاتی است. در واقع، عیسی تعلیم داد که شهادت کلیسا به آن بستگی دارد. خدا میتواند از بسیاری از ضعفهای کلیسا بگذرد، اما هیچ سازشی با نفاق ندارد.
در زیر به پنج اصل برای راهنمایی تو در هدایت جماعت خود به سوی اتحاد و یکدلی اشاره شده است:
۱. نگرش پذیرش را حفظ کن
در مسائل جزئی اغراق نکن. همۀ اختلافنظرها نیاز به توافق کامل ندارند. برخی از اختلافات صرفاً دربارۀ مسائل قابل بحث هستند. پولس در رومیان ۱:۱۴-۲۳ به این موضوع میپردازد و با مثال اختلافنظر دربارۀ قوانین غذایی، به مؤمنان یادآور میشود که نباید تفاوتهای کوچک آنان را از هم جدا کند. در عوض، نگرشی همراه با پذیرش را حفظ کنید.
آیا این یک برکت نیست که خدا ما را متفاوت آفریده؟ او تنوع را دوست دارد! زمانی که اختلاف پیش میآید، اولین وظیفۀ تو این است که تشخیص دهی آیا موضوع بر سر اصول است یا مسائل غیرضروری. اگر موضوع اساسی است، آن را بر اساس کتابمقدس پیگیری کن. اما اگر نه، جماعت خود را به سوی پذیرش تفاوتهای یکدیگر هدایت کن.
۲. بر هدف مشترک خود تمرکز کن
هیچ چیز کلیسا را مثل یک هدف مشترک متّحد نمیکند. به همین دلیل ما در کلیسای خود همیشه اصرار داشتیم که هر عضو جدید از کلاس عضویت ما عبور کند. در آنجا، هدف و مسیر کلیسا را بهروشنی بیان میکنیم.
کلیسای شما تنها کلیسای شهر نیست و این اشکالی ندارد. کلیساهای دیگری که به کتابمقدس ایمان دارند، ممکن است روشهای متفاوتی داشته باشند. مطمئن شوید که مردم قبل از پیوستن، بدانند کلیسای شما در چه مسیری حرکت میکند. شفافیت در ابتدا، میتواند از بروز نفاق در آینده جلوگیری کند.
۳. زبان خود را مهار کن
کشیش عزیز، وقتی غیبت یا شایعهپراکنی بروز میکند، باید فوراً جلوی آن را بگیری و رهبران خود را نیز برای این کار تعلیم دهی. غیبت کردن گناه است. وقتی به آن گوش میدهی، شریک جرم میشوی. افسسیان ۲۹:۴ میگوید: «دهانتان به هیچ سخن بد گشوده نشود، بلکه گفتارتان بهتمامی برای بنای دیگران به کار آید و نیازی را برآورده، شنوندگان را فیض رساند».
غیبت یا شایعهپراکنی چیست؟ وقتی که مشکلی یا انتقادی را با کسی در میان میگذاری که نه بخشی از مشکل است و نه بخشی از راهحل. اگر آن فرد درگیر موضوع نیست، رهایش کن. دربارۀ این موضوع زیاد موعظه کن و مرتباً آن را به رهبران خود یادآور شو. این امر دارای اهمیت زیادی است.
۴. کلیسا را تعلیم بده تا از رهبری کلیسا حمایت کند
عبرانیان ۱۷:۱۳ میگوید: «از رهبران خود اطاعت کنید و تسلیم آنها باشید؛ زیرا ایشان بر جانهای شما دیدبانی میکنند و باید حساب بدهند. پس بگذارید کار خود را با شادمانی انجام دهند نه با آه و ناله، زیرا این به نفع شما نخواهد بود».
این آیه باید هر کشیشی را فروتن کند. روزی خواهد رسید که در برابر خدا خواهی ایستاد و پاسخ خواهی داد که چگونه از جماعت او شبانی کردهای. این حقیقت ما را به زانو درمیآورد تا برای حکمت و هدایت دعا کنیم.
با این مسئولیت، اختیار نیز همراه است. بدون داشتن اختیار، نمیتوان پاسخگو بود. خدا به شبانان اختیار داده تا کلیسای او را رهبری کنند. تعلیم دادن مبنای کتابمقدسی برای اقتدار رهبری، به معنی بزرگ کردن خودت نیست بلکه برای حفاظت از یکدلی است، چیزی که خدا آن را بسیار گرامی میدارد.
۵. روش خدا را برای حل اختلافات به کار بگیر
عیسی مسیر رسیدگی به تعارض را در متی فصل ۱۸ مشخص میکند:
««اگر برادرت به تو گناه ورزد، نزدش برو و میان خودت و او خطایش را به او گوشزد کن. اگر سخنت را پذیرفت، برادرت را بازیافتهای؛ امّا اگر نپذیرفت، یک یا دو نفر دیگر را با خود ببر تا ”هر سخنی با گواهیِ دو یا سه شاهد ثابت شود.“ اگر نخواست به آنان نیز گوش دهد، به کلیسا بگو؛ و اگر کلیسا را نیز نپذیرفت، آنگاه او را اَجنبی یا خَراجگیر تلقی کن» (متی ۱۸:۱۵–۱۷).
وقتی کسی با شکایتی دربارۀ شخصی دیگر نزد تو میآید، اولین سؤالت باید این باشد: آیا مستقیماً با خودش صحبت کردهای؟ حل تعارض به روش کتابمقدسی از همینجا آغاز میشود.
اگر گوش نداد، یک یا دو نفر دیگر را وارد گفتگو کن. اگر باز هم نپذیرفت، مسئله را به کلیسا بسپار. و اگر باز هم توبه نکرد، با او مانند یک بیایمان رفتار کن. یعنی با محبت، اما با مرزهای مشخص دربارۀ عضویت در کلیسا.
عیسی گفت که اتّحاد، شهادتی نیرومند برای جهانیان است. این طبیعی نیست که افراد با پیشزمینههای گوناگون، همچون یک خانواده گرد هم آیند. اما وقتی کلیساها در کنار هم برای انجام مأموریت خدا کار میکنند، دنیا آن را میبیند. اتحاد جذب میکند.
دعای من این است که کلیسای تو تجربۀ آن نوع از یکدلی را داشته باشد که خدا را جلال میدهد و مردم را به سوی صلیب میکشاند.
نوشتۀ کشیش ریک وارِن
ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
کپی شد! |