یک مسیحی چه دیدگاهی باید نسبت به سیاست داشته باشد؟

سیاست بحثی است که همیشه به صورت خودجوش به میان کشیده می شود و این بحث حتی بین ایمانداران نیز اتفاق می افتد. برخورد ایمانداران در رابطه با سیاست و مشارکت آنها در آن چگونه باید باشد؟ گفته می شود که دین و سیاست را نمی توان با هم آمیخت. اما آیا این گفته واقعا درست است؟ آیا بدون توجه به ملاحظات زندگی مسیحی خود می توانیم دیدگاه سیاسی نیز داشته باشیم؟ خیر نمی توانیم. کتاب مقدس دو حقیقت را در رابطه با موضع ما نسبت به سیاست و دولت عنوان می کند.

اولین حقیقت این است که خواست و اراده خدا بر همه ابعاد زندگی ما حکمرانی می کند و جای همه آنها را می گیرد. خواست خدا مقدم بر همه چیز و همه کس است (متی فصل 6 آیه 33). اهداف خدا ثابت و خواست او مقدس و پاک است. هرآنچه او برنامه ریزی کرده انجام خواهد شد و هیچ حکومتی نمی تواند جلوی آن را بگیرد (دانیال فصل 4 آیه های 34 تا 35). این خداوند است که پادشاهان را عزل و نصب می کند (دانیال فصل 2 آیه 21) برای اینکه، «مردم جهان بدانند كه دنيا در تسلط خدای متعال است و او حكومت بر ممالک دنيا را به هر كه اراده كند می‌بخشد، حتی به پستترين آدميان!» (دانیال فصل 4 آیه 17). درک این حقیقت به ما کمک می کند تا سیاست را تنها به چشم یک روش خداوندی ببینیم که در جهت انجام خواست او کار می کند. حتی اگر انسان های پلید از قدرت سیاسی خود استفاده نادرست کنند، خداوند از آن برای خیریت انسان ها استفاده می کند « ما می‌دانيم كه خدا همه چيزها را برای خيريت كسانی به کار می‌برد كه او را دوست دارند و فرا خوانده شده‌اند تا خواست او را انجام دهند».

دوم اینکه باید بدانیم حکومت نمی تواند ما را نجات دهد، بلکه فقط خدا می تواند. ما در هیچ جای کتاب مقدس نمی بینیم که عیسی مسیح و یا شاگردان وقت و انرژی خود را صرف دنیای کافری کنند که همه غیر اخلاقی ها، بت پرستی ها و فساد را از طریق حکومت انجام می دهد. شاگردان عیسی مسیح هرگز ایمانداران را به نافرمانی اجتماعی برای اعتراض به قوانین ناعادلانه و ظالمانه امپراطور روم فرا نخواندند. بلکه شاگردان عیسی مسیح به مسیحیان قرن اول و همچنین مسیحیان امروز دستور دادند که پیام انجیل را اعلام کنند و قدرت تغییر دهنده انجیل را با روش زندگی خود به نمایش بگذارند.

شکی نیست که وظیفه ما تبعیت از قانون و شهروند خوبی بودن است (رومیان فصل 13 آیه های 1 تا 2). خداوند همه حکومت ها را برای خیریت ما بکار می برد (اول پطری فصل 2 آیه های 13 تا 15). پولس در رومیان فصل 13 آیه های 1 تا 8 می گوید که حکمرانی به نفع مردم، جمع آوری مالیات و برقراری صلح، مسئولیت حکومت ها است. وقتی ما حق انتخاب و رای داریم باید از این حق برای انتخاب فردی استفاده کنیم که دیدگاهی موازی با دیدگاه ما داشته باشد.

یکی از بزرگترین فریب های شیطان این است که برای زندگی خداپسندانه و اخلاقیات جامعه و فرهنگ باید به مسئولان سیاسی و دولتی امیدوار باشیم. امید یک ملت برای تغییر هرگز نباید به مسئولان سیاسی آن کشور باشد. کلیسا اشتباه بزرگی مرتکب می شود اگر فکر کند کار سیاست مداران دفاع، پیش بردن و حفاظت از حقایق کتاب مقدسی و ارزش های مسیحیت است.

هدف الهی و منحصر به فرد کلیسا در فعالیت های سیاسی تعریف نشده است. در هیچ جایی از کتاب مقدس دستور و یا سفارشی نداریم که زمان، انرژی و پول خود را صرف امور دولتی بکنیم. ماموریت ما تغییر ملت ها از طریق اصلاحات سیاسی نیست بکه دگرگونی قلب ها از طریق کلام خدا می باشد. اگر فکر کنیم که رشد و تاثیر عیسی مسیح می تواند به نوعی با اتحاد با دولت ها حاصل شود در واقع ماموریت کلیسا را نابود کرده ایم. وظیفه ما در مسیحیت توزیع و اعلام انجیل عیسی مسیح و تبلیغ بر ضد گناهان زمانه خودمان است. وقتی که قلب انسان توسط عیسی مسیح تغییر کند، این تغییر نتیجه خود را در فرهنگ و جامعه نیز نشان خواهد داد و آن را تغییر می دهد.

ایماندارن در تمامی دوران ها با وجود دولت های سرکوبگر، مخالف و کافر دوام آورده و حتی شکوفا شده اند. این مطلب مخصوصا در مورد ایمانداران قرن اول میلادی بسیار زیاد صدق می کند، آنها زیر نظر یک حکومت بیرحم زندگی کردند ولی ایمان خود را با توجه به نگرانی های شدید فرهنگی حفظ کردند. آنها فهمیدند که نمک و نور جهان ایشان هستند نه دولت ها. آنها از دستور پولس مبنی بر تبعیت صادقانه همراه با احترام و دعا برای حکومت اطاعت کردند (رومیان فصل 13 آیه های 1 تا 8). مهمتر از همه به این آگاهی رسیدند که به عنوان ایماندار فقط باید به حفاظت و نگهداری از طرف خداوند امیدوار باشند. این حقیقت در مورد ما نیز صدق می کند، وقتی از دستورات کتاب مقدس اطاعت می کنیم به نور این جهان تبدیل می شویم یعنی به همان چیزی که خدا می خواهد باشیم (متی فصل 5 آیه 16).

سیاستمدارن ناجی دنیا نیستند. نجات انسان فقط از طریق عیسی مسیح ممکن است. خداوند حتی قبل از اینکه هر نوع حکومتی شکل بگیرد می دانست ما به نجات نیاز داریم. او به مردم نشان داد که نجات به وسیله قدرت انسان، قدرت اقتصادی، نظامی و سیاسی به دست نمی آید. آرامش قلبی، رضایت، امید و شادی تنها از طریق ایمان، محبت و لطف او ممکن است.

برگرفته از وب سایت: www.gotquestions.org