گیاهان کتاب مقدس: عدس، علف، عود، قصب الذریره و قنه

عدس        پیدایش 25: 34           Lentile

گیاهی است کوچک شبیه نخود که در خاکهای فقیری که برای کاشت دیگر محصولات مناسب نیست آن را می کارند. عدس قهوه ای مایل به قرمز به طور گسترده ای برای غذا به کار می رفت. در زمان داود از این گیاه استفاده می کردند (2سموئیل 17: 28). با آن سوپ قرمز رنگی می پختند (پیدایش 25: 29-34). با آرد برای پختن نوعی نان نامرغوب مخلوط می گردید (حزقیال 4: 9).

علف           امثال 27: 25        Hay

امروزه به مفهوم سبزیجاتی است که به منظور تغذیۀ گله ها استفاده می شود. واژۀ عبری آن به مفهوم هر گونه روئیدنی و سبزیجات است (امثال 27: 25؛ اشعیا 15: 6؛ 1قرنتیان 3: 12).

عود       اعداد 24:             Lign Aloe

درخت عود در عهد عتیق و عهد جدید دو گونۀ متفاوت می باشند:

1- منظور از عود در عهد عتیق درخت تنومندی به ارتفاع 100 تا 170 پا است. به همین علت تصور می شود که خداوند آن را غرس کرده است (اعداد 24: 6). درخت بومی هند و مالایا است که چوب قسمت داخلی همانند صمغ آن معطر است و در عطرسازی استفاده می شد (مزمور 45: 8؛ امثال سلیمان 7: 17). به آن چوب بهشت نیز می گفتند زیرا مطابق افسانه های قدیمی، آدم نهالی از آن را با خود از باغ عدن آورد. در ایام قدیم قیمت این چوب با طلا برابری می کرد.

2- منظور از عود در عهد جدید عود تلخ است که بومی جزیره ای به نام سوکوترا (Socotra) در اقیانوس هند است. این گیاه دارای برگ های ضخیم و آبدار است. از برگ های آن مایع بنفش رنگی تراوش می شود که در ایام قدیم با آب و ادویه های مختلف معطر مخلوط می کردند و در حنوط کردن استفاده می شد (یوحنا 19: 39).

قصب الذریره      خروج 30: 23           calamus

احتمالاً در غزل غزلها 4: 14 نامیده شده است. احتمال می رود که این نی شیرین و معطر علف زنجفیل (زنجیبل) باشد. از اجزای روغن مقدسی بود که برای مسح کردن استفاده می شد (خروج 30: 23) و در ارتباط با قربانی به کار می رفت (ارمیا 6: 20). این علف یا نی در واقع از سرزمینی بعید (دور) یعنی از هند آورده می شد (ارمیا 6: 20). صور کالاهایش را با کشتی تجاری که برای قصب الذریره، از عربستان می آمدند مبادله  می کرد (حزقیال 27: 19). برگ کوبیدۀ آن بوی تازه و زنجفیلی دارد که در شرق مورد استفاده قرار می گیرد.

قِنَه         خروج 30: 34        Galbanum

یکی از اجزای بخور مقدس است که برای پرستش خدا در معبد به کار می رفت. این گیاه دارای ریشۀ قوی است و نُه گونۀ آن در فلسطین یافت شده است. وقتی ساقۀ گیاه بریده می شود مایۀ شیری رنگی به سمت خارج جریان می یابد که به سرعت سفت، زرد رنگ و دارای بوی تند می شود و در حال حاضر قنه مصرف دارویی داشته و در صیقل کردن وسایل نیز کاربرد دارد (نوعی صمغ).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس