گیاهان کتاب مقدس: شترخار، شمشاد، شوره گز و صنوبر

شترخار      اشعیا 34: 13       Bramble

شترخار یا خارشتر گیاهی است خاردار از تیرۀ مرکبان و دارای گل های خوشه ای به رنگ قرمز یا سفید است و ارتفاع آن به نیم متر می رسد.

شمشاد         اشعیا 44: 14         Ash

شمشاد یا درخت زبان گنجشک. فقط یک بار در کتاب مقدس به آن اشاره شده است. سپتواجنت و ولگیت آن را کاج ترجمه کرده اند.

منطقۀ فلسطین و سوریه دارای سه نوع مختلف کاج است ولی فقط یک نوع آن کاشته می شود. امروزه اکثر محققین نیز اعتقاد دارند که شمشاد یکی از درختان همیشه سبز است وآن را به عنوان کاج معرفی می کنند. چوب آن سفت ولی قابل استفاده است. در مناطق مرطوب هرگز کاشته نمی شود ولی فقط توسط باران تغذیه می شود. جنگل های انبوهی از آن در کنار سواحل شنی ایجاد می کنند تا از پراکندگی شن ها جلوگیری نمایند. این جنگل ها به دلیل تهیۀ الوار از ارزش بسیاری برخوردار می باشند.

شوره گز      پیدایش 21: 32            Grove

کلمۀ عبری Eshel  به مفهوم درخت گز که ابراهیم آن را در بئرشبع کاشت (پیدایش 21: 32).

صنوبر      اشعیا 60: 13          Pine tree

واژۀ اصلی عبری معرف این گیاه فقط در اشعیا 60: 13 و 41: 19 آمده است. در حال حاضر اعتقاد بر این است که این درخت همان درخت صنوبر می باشد که در نواحی آلپ و کوهستان های لبنان رشد می کند. بعضی منابع مانند KJV آن را زیتون بری (Oil tree) ترجمه کرده اند و بعضی دیگر شمشاد (Ash) و چنار (chestnut). تمامی این درختان همیشه سبز بر تپه های کوهستان های فلسطین و سوریه رشد می کنند.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس