کتب بر حق متأخر (Deutero Canonical) و کتب جعلی (Apocryphal)

بین کتاب مقدس کاتولیک ها و کتاب مقدس سایر کلیساها، تفاوت کوچکی به لحاظ محتوای عهد عتیق وجود دارد. کتاب مقدس کاتولیک ها شامل 7 یا 8 کتاب علاوه بر کتب دیگر است که کاتولیک ها آنها را کتب بر حق متاخر، و دیگران آنها را کتب جعلی “آپوکریفا” می نامند.

کلمه کانون (Canon) به معنی قانون است. کتابی کانونیکال است که همچون قانونی برای ایمان شناخته شود. کانون کتب مقدس، یک کل است که به عنوان قانون ایمان شناخته می شود.

مسیحیان در مورد عهد عتیق از یهودیان تبعیت کردند. ولی قبلاً، دو کانون مختلف تشکیل شده بود. در حدود سال 90 م. ربی های فلسطینی تنها کتاب هایی را به رسمیت شناختند که به زبان عبری نوشته شده بودند. یهودیان اسکندریه کتابهای دیگری را پذیرفتند که به یونانی نوشته یا شناخته شده بودند.

مسیحیانی که کتاب مقدس را به زبان یونانی می خواندند، کانون یهودیان اسکندریه را برگزیدند. بهر حال، جروم قدیس (St. Jerome)، که در اوایل قرن پنجم میلادی کتاب مقدس را به لاتین ترجمه کرد، کانون عبری را انتخاب کرد.

در زمان اصلاحات (Reformation) کلیسا در قرن 16، پروتستان ها از جروم پیروی کردند و کتب مورد بحث را در انتهای کتاب مقدس چاپ کردند (که در قرن 19، این کتاب ها دیگر به کلی از کتاب مقدس کنار گذاشته شده بودند). پروتستان ها این کتابها را “آپوکریفا” یعنی “مخفی و سِرّی” می نامیدند.

در شورای ترنت (The Council of Trent) کاتولیک ها بر این عقیده بودند که این کتاب ها از همان اندازه الهام برخوردار هستند که سایر کتابها ولی آنها را Deutero-Canonical یعنی “پذیرفته شده در “کانون” در درجه دوم” نامیدند.

مهمترین این کتابها عبارتند از: یهودیت، طوبیاس، اول و دوم مکابیان، حکمت بن سیراخ و متون یونانی استر، باروخ و رساله ارمیا.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس