کتاب نکات مبهم در کتاب مقدس- فصل سیزدهم: داستانهای «غیراخلاقی» در کتاب مقدس

فصل سیزدهم: داستانهای «غیراخلاقی» در کتاب مقدس

یکی از ایرادات متداول و قدیمی بی‌ایمانان بر کتاب مقدس این است که می‌گویند: «فصل‌هایی در آن هست که از اول تا آخر آلوده به مطالب وقیح می‌باشند.» انکار نمی‌کنیم که فصل‌هایی در کتاب مقدس وجود دارند که به شرح صحنه‌هایی  پرداخته‌اند که صلاح نیست در یک جمع مختلط قرائت یا بازگو شوند، ولی اگر با عباراتی روشن دربارۀ گناه سخن بگوییم و حتی  زننده‌ترین آنها را شرح دهیم به طوری که نفرت‌انگیز بودن گناهان را نشان داده و انسان را به صورتی که واقعاً هست معرفی نماییم، کار وقیحانه‌ای نکرده‌ایم. حتی می‌توان گفت که این کار یکی از بهترین شکل‌های پاکی هم هست. اینکه شرح دادن گناه، کاری وقیحانه است یا خیر، تماماً به این بستگی دارد که این بیان چگونه و با چه هدفی صورت می‌پذیرد. اگر شرح دادن گناه، بدین منظور است که با آن شوخی کنیم و یا اینکه آن را کوچک یا موجه جلوه دهیم، کار وقیحانه‌ای  کرده‌ایم، ولی اگر گناهی را بدین منظور شرح می‌دهیم که مردم از آن نفرت کنند و به شنیع بودن آن پی‌ برده متوجه شوند که به کفاره و پاک شدن از گناهان محتاجند، کار ما کاملاً اخلاقی است و نه وقیح و این دقیقاً همان روشی است که در کتاب مقدس برای نشان دادن گناه به‌کار رفته است.

درست است که به زنا و سایر موارد مشابه که برخلاف پاکی هستند، به اسم اشاره شده و هیچ تلاشی به عمل نیامده که از کلمات خوش ظاهرتر استفاده شود. اعمال طغیان‌گرایانه‌ا‌ی از این قبیل به صراحت شرح داده شده‌اند بخصوص بر پیامد وحشتناک آنها تأکید شده است، ولی همه چیز طوری بیان شده که خواننده از آن گناهان نفرت‌انگیز و منزجرکننده دوری نماید. بسیاری با خواندن این‌گونه مطالب صریح دربارۀ گناهان، خود را از آنها برحذر داشته‌اند. بسیاری دیگر نیز که قبلاً در دام چنین گناهانی بوده‌اند با مطالعۀ همین داستان‌ها، به وقاحت خود پی برده و از نتایج موحش آن ترسیده‌اند و از گناهان خود توبه  کرده‌اند. می‌گویند که «مطالب بسیاری در کتاب مقدس وجود دارد که نمی‌توان آنها را در حضور جمع خواند» ظاهراً چنین به نظر می‌آید که همین دلیلی است علیه کتاب مقدس، ولی این دلیل از روی ناآگاهی مطرح می‌شود.

در بهترین و باارزش‌ترین کتب پزشکی می‌توان قسمت‌هایی را یافت که نه فقط برای قرائت در جمع مناسب نیستند، بلکه حتی پدر نمی‌تواند آنها را برای فرزندانش بخواند، ولی اگر به‌خاطر همین مسئله، آن قسمت‌ها یا صفحات را از کتاب پزشکی فوق حذف نماییم، اشخاص نادانی محسوب خواهیم شد. همین نکته درمورد کتاب مقدس نیز صادق است. قسمت‌هایی در کتاب مقدس وجود دارند که در جای خود بسیار پرارزش و لازم‌اند، ولی مناسب قرائت در جمع  نمی‌باشند. اگر بدین دلیل با تمام کتاب مقدس مخالفت نماییم، کار احمقانه‌ای کرده‌ایم. کتاب مقدس یک کتاب تشریح اخلاقی و درمان روحانی است. اگر این‌گونه حقایق وحشتناک در مورد وضع واقعی بشر و بیماری اخلاقی او در کتاب مقدس به چشم می‌خورد، نقص بزرگی بود و حتی می‌بایست دربارۀ الهی بودن آن نیز شک می‌کردیم.

خدا را شکر که این قسمت‌ها در کتاب مقدس هستند. مسایلی هست که هر پسر و دختر در سنین خاصی باید بدانند و نسبت به گناه و شنیع بودن آن آگاه باشند. بسیاری از نوجوانان ندانسته در دام گناهانی فجیع اسیر می‌شوند، چون علیه آن گناهان هشداری  نشنیده‌اند.  بی‌خبری از این مسایل ممکن است فاجعۀ غیرقابل برگشتی به بار آورد. راهی بهتر از این نیست که نوجوانان و جوانان را با پیامدهای این‌گونه گناهان آشنا نمود و همین شیوه به بهترین نحو در کتاب مقدس به کار گرفته شده است. به جای این‌که بدین خاطر از کتاب مقدس ایراد بگیریم باید خدا را شکر کنیم .برای مثال در فصل اول رومیان مطالبی هست که نمی‌توان آنها را با ذکر جزئیات در جمع بیان نمود، ولی این آیات برای بسیاری از کفار، حالتی بیدارکننده داشته‌اند و حتی در کشورهای به اصطلاح مسیحی هم بسیاری از افراد را با وقاحت گناهانشان رو به رو  کرده‌اند.

یکی از مخالفین اظهار داشته که کتاب مقدس در شرح وقایع تاریخی به نکاتی اشاره کرده که ذکرشان در جمع قبیح است. پس آیا می‌توان به طور انفرادی آنها را خواند؟ باید اذعان داشت که همۀ چنین کاری را انجام می‌دهند. به کتب جالب و برجستۀ بسیاری می‌توان اشاره نمود که همه به تنهایی آنها را می‌خوانند، ولی نمی‌توانند بخش‌هایی از آنها را برای جمع قرائت نمایند. مسایل بسیاری وجود دارد که هر زن و مرد باید در تنهایی به آنها بیندیشد، ولی در جمع  نمی‌تواند ذکری از آنها بکند. کتب بسیاری دربارۀ مسایلی که پاک و مقدس نوشته شده، مسایلی که انجام آنها هیچ اشکالی از نظر خدای قدوس ندارد، ولی در حضور دیگران عملی غیراخلاقی محسوب می‌شوند.

کتاب مقدس، کلام پاک خداست. اگر به زندگی اشخاصی نگاه کنیم که کتاب مقدس را غیراخلاقی می‌دانند و دیگران را تشویق می‌کنند که آن را نخوانند، درمی‌یابیم که خود آنها گناهان خویش را مخفی نموده و برای اعمال شریرانه‌شان، عذر و بهانه می‌تراشند. اینکه بی‌ایمانان می‌گویند کتاب مقدس کتابی است غیراخلاقی، در حقیقت عدم صمیمیت و ریاکاری خود را نشان  می‌دهند. روزی کلنل اینگرسول دربارۀ یک چنین قسمتی از کتاب مقدس، ضمن مخالفت با شیوۀ کلام خدا اظهار داشت که کتاب مقدس، اعمال گناه‌آلود را بدون هیچ چاشنی مزاح و خنده بیان می‌نماید. به عبارت دیگر به نظر وی ذکر اعمال شریرانه اگر به نوعی شوخی مبدل شود، اشکالی ندارد! خدا را شکر که این همان کاری است که کتاب مقدس دقیقاً انجام نمی‌دهد؛ یعنی شوخی با گناه. کتاب مقدس، گناه را شنیع و زننده نشان می‌دهد، نه لطیف و مضحک. کسانی که در قلب خود ناپاکاند، کتاب مقدس را به این بهانه که غیراخلاقی است، رد می‌نمایند.

بعضی از کسانی که بیش از سایرین بر غیراخلاقی بودن کلام خدا اصرار  می‌ورزند، خود به خاطر بیان داستان‌های وقیح نزد همه مشهور هستند. یکی از رهبران مبارزه با کتاب مقدس به بهانۀ غیراخلاقی بودن آن بعدها به وسیلۀ ناشران نشریات وقیحانه، استخدام شد تا از آنها دفاع نماید! یکی دیگر که سرکردۀ مخالفان شهر خود بود و دائماً به اعتبار کتاب مقدس حمله می‌کرد و مسیحیان را دعوت می‌کرد که قسمت‌های خاصی را از کتاب مقدس که به نظر او ناپاک بودند در جمع بخوانند، کمی بعد در هتلی در شهر بوستون در حالی که زنی غریبه را در کنار خود داشت، خودکشی نمود. شخص دیگری  می‌گفت: «من علیه اینکه کتاب مقدس در دسترس جوانان باشد اعتراض دارم، چون بعضی صفحات آن آلوده به پلیدی است» وی نمی‌خواست که مردم بعضی قسمت‌های کتاب مقدس را بخوانند و حتی فهرستی از این «قسمت‌های غیراخلاقی» کتاب مقدس تهیه نمود و در اختیار همه گذاشت و درخواست کرد که از مطالعۀ آنها چشم بپوشند. آیا ریاکاری بیشتر از این می‌شود؟

در شهری جلسات بشارتی داشتیم. ناگاه مردی برخاست و در نظر داشت که با اشاره به  قسمت‌هایی که به نظر او ناشایست و ناپاک بودند، جلسه را مختل نماید. بعدها متوجه شدم که خود او به خاطر چاپ نشریات فاسد، دستگیر و محکوم شده بود. برای جمع‌بندی مطالب خود تکرار می‌کنم که گاهی در کتاب مقدس، گناه طوری شرح داده شده که قرائت آن در هر گردهمایی و اجتماعی، حکیمانه نیست، ولی این توضیحات در مورد گناه، کاملاً مفید و اخلاقی هستند و خدا که نویسندۀ اصلی کتاب مقدس است می‌خواهد که آنها را بخوانیم. هر نوجوان وقتی به سنی می‌رسد که لازم است کتاب مقدس را از پیدایش تا مکاشفه مطالعه نماید، نکاتی را می‌آموزد که برای ورود او به زندگی و جامعۀ کنونی ضروری‌اند و او را از خطرات حفظ می‌کنند. چنین نوجوانی در مقابله با وسوسه‌ها و شرارت‌های محیط از همسن ناآگاه خود موفق‌تر خواهد بود، ولی نوجوانی که در محیط بی‌ایمان و در نوشته‌ها و سخنان کفرآمیز رشد می‌کند به راحتی تسلیم هر وسوسه‌ای می‌شود و چون از کتاب مقدس بی‌خبر است، نسبت به عواقب وحشتناک گناه نیز  بی‌توجه می‌ماند.

نوشتۀ آر. اِی. تورِی
ترجمۀ کشیش نینوس مقدس‌نیا