کتاب مقدس درباره بدهکاری چه می گوید؟

اینکه پولس رسول در رومیان فصل 13 آیه 8 ما را امر می کند مدیون کسی نباشیم مگر به محبت، نشان می دهد که خدا هیچ نوع قرضی را که به موقع پرداخت نشود، دوست ندارد (همچنین نگاه کنید به مزامیر فصل 37 آیه 21). در عین حال کتاب مقدس بطور قطع و دقیقا همه نوع قرض را مورد مخالفت قرار نداده است. کتاب مقدس دربارۀ قرض هشدار می دهد، و قرض نداشتن را تحسین می کند، اما آن را منع نمی نماید. کتاب مقدس کسانی را که قرض می دهند و بدهکاران را اذیت می کنند محکوم می کند و نه کسی را که قرض گرفته است.

بعضی از مردم در مورد سود وام بانکی سؤال دارند، چندین بار در کتاب مقدس می بینیم که می توان انتظار داشت سودی عادلانه به وام (پول قرضی) تعلق بگیرد (امثال فصل 28 آیه 8؛ متی فصل 25 آیه 27). در اسرائیل باستان، قانون شریعت سود گرفتن از وام هایی که به فقرا داده می شد را منع می کرد (لاویان فصل 25 آیه های 35-38). این قانون کاربرد و مزایای زیاد اجتماعی، مالی، و روحانی داشت. دو نمونه از آن ها قابل بحث در این مقاله می باشد:

اول اینکه: این قانون به فقرا کمک می کرد تا موقعیت آن ها بدتر نشود. فقیر بودن خودش به اندازۀ کافی بد بود و کمک خواستن باعث حقارت. اما اگر علاوه بر پرداخت وام، یک شخص فقیر باید سود هنگفتی هم می پرداخت، آن وقت آن وام دیگر برای او کمکی نبود.

دوم: این قانون درس روحانی مهمی را به مردم یاد می داد. برای یک وام دهنده بخشیدن بهرۀ وام به شخص نیازمند لطفی بود که به او نشان می داد. درست است که او در تمام مدت وام از پولش استفاده ای نمی برد، اما این راه ملموسی برای قدردانی از خدا بود که از قومش به خاطر لطفی که در حق آن ها کرد بهره نگرفت. همان طور که خدا با رحمت خود قوم اسرائیل را در حالی که برده هایی فقیر بودند از مصر بیرون آورد و به آن ها سرزمین خودشان را اعطا کرد (لاویان فصل 25 آیه 38)، همان طور هم از آن ها انتظار داشت نسبت به یکدیگر چنین محبتی را نشان دهند.

مسیحیان هم در همین موقعیت هستند. زندگی، مرگ، و قیام مسیح جریمۀ گناهان ما را پرداخت کرده است. حال که ما موقعیت داریم می توانیم به کسانی که در نیاز هستند کمک کنیم. به خصوص به ایمانداران و با دادن وامی که آن ها را به دردسر بیشتر نیندازد. عیسی حتی در این باره داستانی را دربارۀ دو نفر طلبکار و میزان بخشش آن ها تعریف کرد (متی فصل 18 آیه های 23-35).

کتاب مقدس نه قرض را قاطعانه منع و نه آن را تأیید می کند. اما حکمت کتاب مقدس به ما درس می دهد که قرض گرفتن ایدۀ خوبی نیست. بدهی اساسا ما را بردۀ طلبکار می کند. در عین حال، در بعضی موقعیت ها بدهکار شدن الزامی است تا جایی که پول حکیمانه استفاده شود و پرداخت ماهیانه قابل مدیریت باشد، یک مسیحی می تواند زیر بار بدهی مالی برود در صورتی که واقعا نیاز به آن داشته باشد.

منبع مقاله: www.gotquestions.org