کتاب‌مقدس دربارۀ آینده‌نمایی (طالع‌بینی) یا منطقة‌البروج چه می‌گوید؟

کتاب‌مقدس دربارۀ آینده‌نمایی (طالع‌بینی) یا منطقة‌البروج چه می‌گوید؟

کتاب‌مقدس سخنان زیادی دربارۀ ستارگان دارد. ابتدایی‌ترین شناخت ما از ستارگان این است که خدا آنها را آفرید. ستارگان قدرت و شکوه او را نشان می‌دهند. آسمان‌ها کار دست خدا هستند (مزامیر 8: 3؛ 19: 1). او تعداد و نام همۀ ستارگان را می‌داند (مزامیر 147: 4).

کتاب‌مقدس این را نیز به ما می‌گوید خدا همۀ ستارگان را در گروه‌های قابل شناسایی که آنها را صور فلکی می‌نامیم منظم کرده است. کتاب مقدس سه عدد از آنها را نام برده است: دُب اکبر، شکارچی (جبار) ، مار در ایوب 9: 9؛ 26: 13، فصل 38: 31-32 و عاموس 5: 8. این متن‌ها به خوشۀ پروین هم اشاره می‌کنند. خدا این پیکرهای آسمانی را به وجود آورد و در فصل مشخصی از سال آنها را نمایان می‌کند. خدا در ایوب 38: 32 به دُب اکبر اشاره می‌کند. این عقیده وجود دارد که همۀ اینها به دوازده پیکرهای آسمانی (صُوَر فلکی) اشاره می‌کنند.

صور فلکی (پیکرهای آسمانی) برای هزار سال مطالعه و ردیابی شدند. مصری‌ها و یونانی‌ها منطقة البروج را می‌شناختند و قرن‌ها قبل از میلاد مسیح از آن برای تعیین آغاز فصل بهار استفاده می‌کردند. متون زیادی در مورد منطقة البروج صور فلکی نوشته شده است. مانند نظریه‌هایی که می‌گویند آنها نشان‌دهندۀ نقشۀ نجات انسان توسط خدا هستند. به عنوان مثال، صورت فلکیِ شیر نشان دهندۀ شیر قبیلۀ یهودا است (مکاشفه 5: 5)، و یا برج سنبله یادآور باکره‌ای است که مسیح را به دنیا آورد. اما کتاب‌مقدس نمی‌گوید که معانی پنهان در آنها وجود دارد.

کتاب مقدس می‌گوید ستارگان همراه با خورشید برای نشانه‌ها و فصل ها آفریده شدند (پیدایش 1: 14)، به این معنی که آنها برای مشخص کردن زمان برای ما آفریده شدند. از آنها به عنوان نشانه‌ها نیز یاد شده یعنی برای مسیریابی توسط ما استفاده می‌شوند، انسان از گذشته تا حال از ستاره‌ها برای مسیر‌یابی استفاده کرده است.

خدا از ستاره‌ها به عنوان مثالی برای قولی که به ابراهیم داد استفاده نمود (پیدایش 15: 5). بنابراین، هر زمان که ابراهیم به آسمانِ شب نگاه می‌کرد به یاد قول و وفاداری خدا می‌افتاد. داوری نهایی زمین با وقایع آسمانی مربوط به ستارگان همراه است (اشعیا 13: 9-10، یوئیل 3: 15، متی 26: 29).

آینده‌نمایی تفسیر تأثیر فرضی ستارگان (و سیاره‌ها) بر روی سرنوشت بشر است. چنین باوری کاملاً اشتباه است. دانیال آینده‌نماهای دربارِ بابل را شرمسار کرد (دانیال 1: 20). آنها توانایی تفسیر خواب پادشاه را نداشتند (دانیال 2: 27). خدا آینده‌نماها را در دستۀ کسانی قرار داد که در زمان داوری مانند کاه در آتش می‌سوزند (اشعیا 47: 13-14). آینده‌نمایی به همراه فال‌گیری و رمالی و غیب‌گویی به شدت در کتاب مقدس ممنوع شده است (تثنیه 18: 10-14). خدا پرستش اجسام آسمانی و خدمت به آنها را برای قوم اسرئیل ممنوع کرد (تثنیه 4: 19). اما اسرائیل در طول تاریخ چندین بار مرتکب این گناه شد (دوم پادشاهان 17: 16 یکی از نمونه‌های بارز آن است). نتیجۀ پرستش ستارگان هر بار برای آنها با خود مجازات از طرف خدا را به همراه داشت.

ستارگان باید باعث شگفتی ما از قدرت، حکمت و جاودانگی خدا شوند. ما باید از ستارگان برای تعیین زمان استفاده کنیم، ستارگان باید یادآور وفاداری خدا باشند. در نهایت همۀ اینها باید باعث به رسمیت شناختن خالق آسمان‌ها باشد. حکمت ما از سوی خدا می‌آید و نه ستارگان (یعقوب 1: 5). کلام خدا (کتاب مقدس) راهنمای ما در زندگی است (مزامیر 119: 105).

منبع مقاله: https://www.gotquestions.org/Farsi/Farsi-astrology.html