کتاب مقدس درباره مقررات تنبیهی و انضباطی کلیسا چه می گوید؟

مقررات تنبیهی و انضباطی کلیسا به فرایند تصحیح کردن رفتارهای گناه آلود در بین اعضای کلیسای محلی به منظور حفاظت از کلیسا، هدایت و احیای گناه کار برای بازگشت به راه مورد پسند خداوند و از سر گرفتن مشارکت آنها با اعضای کلیسا گفته می شود. در بعضی موارد، مقررات انضباطی کلیسا تا جایی پیش می رود که منجر به اخراج شخص از عضویت کلیسا و فاصله گرفتن از آن شخص می شود.

متی فصل 18 آیه های 15 تا 20، اجازه و قدرت انجام این کار را به کلیسا می دهد. عیسی مسیح اینگونه ما را راهنمایی می کند که یک فرد (شخصی که رنجیده شده است) نزد فرد متخلّف برود. اگر فرد خطاکار به گناه خود اعتراف نکرد و حاضر به توبه نشد ، با دو یا سه نفر دوباره پیش او برود تا وضعیت موجود به تأیید آنها نیز برسد. اگر باز هم با وجود داشتن دو مرتبه شانس، توبه نکرد باید در برابر کلیسا قرار گیرد. در این صورت، به فرد متخلف شانس سومی برای توبه کردن داده می شود. اما اگر فرد متخلف در هر نقطه ای از این مراحل انظباطی به اشتباه خویش پی ببرد و حاضر به توبه و ترک گناه باشد، بنابراین "شما برادر خود را بازیافته اید". اما اگر این مراحل انضباطی تا مرحله سوم بدون حتی یک نتیجه مثبت پیش رفت، آنگاه:" كليسا بايد با او همچون يک بيگانه رفتار كند" ( متی فصل 18 آیه 17).

مقررات تنبیهی در کلیسا خوشایند نیست، همانگونه که انضباط فرزندان باعث خشنودی هیچ پدری نمی شود. اما بعضی اوقات اعمال این مقررات انضباطی در کلیسا لازم و ضروری است. به خاطر داشته باشید که هدف از اعمال مقررات تنبیهی و انضباطی این نیست که فرد متخلف را تحقیر کنیم و به او نشان دهیم که ما پاک تر از او هستیم بلکه هدف از آن، احیای فرد گناه کار برای مشارکت مجدد با خداوند و دیگر ایمانداران می باشد. و این روند انضباطی در ابتدا به صورت تذکر فردی آغاز می شود و در صورت نتیجه ندادن به تدریج به شکل عمومی تری در کلیسا در خواهد آمد. این کار فقط به خاطر عشق به آن فرد گناهکار، فرمانبرداری از دستورات خداوند، و همچنین به دلیل نگران بودن برای دیگر اعضای کلیسا انجام می شود.

دستور کار و تعلیم کتاب مقدس در رابطه با مقررات انضباطی کلیسا تنها برای اعضای کلیسا بکار برده می شود. کلیسا و کشیش کلیسا تنها مسئول سلامت روحانی گروه مشخصی از مردم (اعضای کلیسای محلی) می باشند، نه برای همه مردم شهر. برای درک مفهوم مقررات انضباطی کلیسا، پولس رسول این مطلب را مطرح می کند: "وظيفۀ ما اين نيست كه افراد خارج از كليسا را مورد قضاوت و داوری قرار دهيم. اما وظيفه داريم با آنانی كه در كليسا هستند و زندگی گناه‌آلودی دارند، با شدت برخورد كنيم و بر آنان داوری نماييم" (اول قرنتیان فصل 5 آیه 12). فرد متخلف باید درون کلیسا و از افراد کلیسا و پاسخگو به کلیسا باشد. او به ایمان به عیسی مسیح اعتراف می کند با این حال به گناه غیرقابل انکار خویش ادامه می دهد.

کتاب مقدس مثالی از مقررات انضباطی در کلیسای محلی (کلیسای قرنتس) را برای ما آورده است (اول قرنتیان فصل 5 آیه های 1 تا 13). در این مثال، مقررات انضباطی به طرد کردن فرد گناه کار از کلیسا انجامیده است و پولس رسول دلایل این تنبیه را بیان می کند: "چگونه می‌توانيد به پاكی و روحانيت خود بباليد، درحاليكه اجازه می‌دهيد يک چنين رسوايی در ميانتان رخ دهد؟ مگر نمی‌دانيد كه اندكی خميرمايه، در تمام خمير اثر می‌كند و باعث برآمدن آن می‌شود؟ پس اين خميرمايۀ گناه، يعنی اين شخص فاسد را كه چنين رسوايی ببار آورده است، از ميان خود بيرون كنيد، تا خميری تازه و فطير باشيد، كه البته می‌دانم همينطور هستيد. زيرا اكنون عيد پِسَح فرا رسيده و مسيح كه برۀ قربانی اين عيد می‌باشد، قربانی شده است" (اول قرنتیان فصل 5 آیه های 6 تا 7). پولس رسول همچنین توضیح می دهد که عیسی مسیح ما را نجات داد تا از گناه دور باشیم، و ما باید فطیر و تازه باشیم و از هر چیزی که باعث فساد روحی و معنوی می شود دور باشیم (اول قرنتیان فصل 5 آیه های 7 تا 8). مسیح از عروس خود یعنی کلیسا می خواهد تا پاک و عاری از هر نوع فساد و عیب باشد (افسسیان فصل 5 آیه های 25 تا 27). داوود با بتشبع زنا کرد و نتیجه این گناه او کفرگویی دشمنان خدا به او بود ( دوم سموئیل فصل 12 آیه 14).

خوشبختانه، هر اقدام انضباطی که کلیسا در قبال یکی از اعضا انجام می دهد، موفقیت آمیز است و باعث شده تا آن شخص دچارغم ناشی از ارتکاب آن گناه و در نتیجه توبه واقعی شود. زمانیکه توبه انجام می شود، آن شخص می تواند دوباره مشارکت خود را با دیگر ایمانداران در کلیسا از سر گیرد. حتی اگر اقدامات انضباطی موفقیت آمیز نباشد باز هم باید این اقدامات صورت گیرد تا کلیسا بتواند یک گواهی و شهادت خوب در دنیا باشد.

همگی ما شاهد رفتار پسر بچه هایی بوده ایم که همیشه اجازه دارند هر طوری که می خواهند رفتار کنند. و این موضوع بسیار بد است و به هیچ عنوان نشان دهنده عشق والدین به آن پسربچه نمی باشد بلکه با این کار آن پسربچه را با سرنوشت شومی روبرو خواهند کرد. رفتار های خارج از کنترل و تربیت نشده، بچه را از برقراری روابط صحیح و رفتار های مناسب در هر موردی محروم خواهد کرد. به همین صورت، مقررات انضباطی در کلیسا اگرچه خوشایند و آسان نیستند اما ضروری هستند و در واقع این اقدامات نشان دهنده عشق به آن فرد مورد نظر و همچنین دستور خداوند است.

منبع مقاله: www.gotquestions.org