کتاب مقدس بسیار مارا نهی می کند از اینکه دروغ نگوییم . سؤال من اینجاست که اگر شخصی پناهنده باشد و اینکه نجات را دریافت کرده باشد و همچنین عاشق خداوند است و بسیار مشتاق خدمت کردن به خدا و نجات جان انسان ها باشد، اما به ناچار مجبور است با آگاهی دروغ بگوید ولی بعد از آن روش زندگی خود را تغییر دهد و دیگر دروغ نگوید و تنها خدا و انسان ها را خدمت خالصانه کند، آیا خداوند گناهش را می بخشد یا اینکه از او روی گردان می شود؟

کلام خدا شدیدا" به ضد دروغ است و عیسی مسیح علنا" فرمود که ابلیس یا شیطان، پدر دروغ گویان است و این لحن نشاندهنده مخالفت شدید کلام خدا با دروغ است و اینکه خدا از دروغ متنفر است.

من به عنوان یک کشیش به کسی که در مسئله پناهندگی خود دروغ گفته می گویم باید اصلاح کرده و با دعا به گناه خود اعتراف کند و در دادگاه نیز مسئله را اصلاح کند. توبه از گناه بدون ترک آن یا اصلاح آن، توبه محسوب نمی شود. مسلما" کسی که بر روی حقیقت و راستی بایستد، برکت آن را نیز در زندگیش شاهد خواهد بود. البته اگر کسی دروغ گفته و توبه می کند و بدون اصلاح دروغش به خدمت ادامه می دهد، در خدمت خود لکه ای وجود دارد که مانع برکات در خدمتش خواهد بود. بنده در جایی نیستم که در باره ابدیت چنین شخصی قضاوت یا داوری کنم ولی آنچه از کلام خدا می دانیم، عیسی مسیح فرمود: کلام تو راستی است و خود او نیز فرمود: من حقیقت و راستی هستم و نیز فرمود: حقیقت شخص را آزاد می کند.

با تمام اشاراتی که به کتاب مقدس کردم، کاملا" روشن است که کلام خدا هیچ سازشی با دروغ ندارد.

در محبت مسیحایی،

کشیش ورژ باباخانیان