کاش مثل کبوتر بال داشتم (مزمور ۵۵: ۶و۷)

کاش مثل کبوتر بال داشتمُ بجای دور پرواز می‌کردم و در آزادی استراحت می‌کردم (مزمور 55: 6و7)

همأ کبوترها پرواز می‌کنند ولی همه آزاد نیستند. کبوترهای کبوتربازان، کبوتر‌های نامه‌بر، کبوترهای جاسوس، کبوترهایی‌ که توسط قاچاقچیان، مواد مخدر حمل می‌کنند، شاهین‌هایی که ابزار دست شکارچیانند، همه پرواز می‌کنند ولی هیچ‌کدام آزاد نیستند.

کبوترها می‌توانند یک دهم وزن خودشان را حمل کرده و 150 کیلومتر بدون توقف پرواز کنند. شاهین‌ها سرعت و تکنیک شگفت‌انگیزی دارند. عقاب‌ها نیز چشمان تیزبین و چنگال‌های قدرتمندی دارند. ولی هیچ پرنده‌ای آنقدر آزاد نیست تا به هر کجا که دلش می‌خواهد پرواز کند. هر کدام وابسته به منطقۀ خاص و شرایط آب و هوایی مخصوصی می‌باشند. پرواز کردن الزاماً به مفهوم آزاد بودن و استراحت پذیرفتن نیست. پرندگان هم مانند ما و سایر موجودات، خطرها و تهدید‌های خاصِ خودشان را دارند.

مواظب افرادی‌ که وعدۀ بلند‌پروازی و پولدار شدن و سوپراستار شدن و در آسمان رؤیاهایت به جایهای دور پرواز کردن می‌دهند باشید. اغلب این‌ها شکارچیان دختران جوان برای شیوخ کشورهای حاشیه‌نشین خلیج فارس و قاچاقچیان پسران جوان برای جذب مافیای مواد مخدر و سایرگروه‌های مخرّب ضد بشری‌اند.

آزادی در شناخت حقیقت و هدف و رؤیا و اشتیاق به زندگی است که به ما اجازه می‌دهد به جاهایی دورتر از آنچه هستیم پرواز کنیم و بدور از دغدغه‌هایمان استراحت پذیریم.

پرندگان اسیر هرگز حقیقت و معنی و انگیزۀ پرواز کردن را نمی‌دانند. مسیح فرمود: “اگر کلام من را بشنوید و اطاعت کنید حقیقت را خواهید شناخت و حقیقت شما را آزاد خواهد ساخت” (یوحنا 8: 31و32).

تعلیم مسیح دستورالعمل”چگونه پرواز کنیم” نیست بلکه تعلیمی برای شناختن انگیزۀ “چرا باید پرواز کنیم” است. کبوترهای اسیر زمانی آزاد می‌شوند که بدانند چرا باید پرواز کنند؟ زیرا چگونه پرواز کردن را می‌دانند.

جلیل سپهر
@jalilsepehr