چگونه می تواند بهای رهایی که عیسی برای همگان پرداخت (مرقس 10: 45 و اول تیموتاؤس 2: 5-6 ) که نیک است با فدیه  شریران یکسان باشد؟ ( امثال 21: 18)

در اینجا این سؤال مطرح است که چه کسی فدیه کیست؟ چالشگر از متنهای مرقس 10: 45 و اول تیموتاوس 2: 5-6 استفاده می کند تا نشان دهد که عیسی فدیه همگان است و آن را با امثال 21: 18 مقایسه می کند که آمده " شریران فدیه پارسایان می شوند ، و خیانت پیشگان ، فدیه صالحان."

در اینجا هیچ تناقضی نیست، چون این دو بخش در باره دو نوع فدیه مختلف سخن می گویند . فدیه بهایی است که طرفی به طرف دیگر می پردازد و در ضمن این که می تواند بوسیله شخص نیک برای دیگران پرداخت شود، مانند کاری که مسیح برای جهان انجام داد، می تواند همچنین از سوی افراد گناهکار نیز به خاطر گناهی که انجام داده اند، پرداخت شود، مانند نمونه ای که در امثال ذکر شده است.

چالشگر می پندارد که چون مسیح نیکو است نمی تواند فدیه شریران شود. در این فرضیه او تأکید بر باور اسلامی دارد ، که هیچکس نمی تواند جریمه گناهان شخص دیگری را بپردازد، یا به کلامی دیگر فدیه دیگری شود. لیکن چالشگر نمی تواند این اعتقاد را بر کتاب مقدس تحمیل کند. این که مسیح برای افراد بسیاری فدیه شد، از آموزه های کتاب مقدس است. در غلاطیان 3: 13-14 و اول پطرس 2: 23-25 از لعنت شدن عیسی برای ما سخن می گوید. پس عیسی امثال را نیز به کمال رساند. در اینجا نیز فرضیات چالشگر متکی بر درک و فهم وی از متن، خارج از زمینه آن می باشد . متن مرقس 10: 45 با نقل قولی از عیسی آغاز می شود که می فرماید: " چنانکه پسر انسان نیز نیآمد تا خدمتش کنند ، بلکه آمد تا خدمت کند و جانش را چون بهای رهایی در راه بسیاری بنهد." عیسی این مطلب را در پاسخ به مشاجره شاگردانش با یکدیگر، بعد از این که یعقوب و یوحنا از عیسی خواسته بودند آنها را در دست راست و چپ خود در ملکوتش بنشاند، بیان کرد. در اینجا عیسی بار دیگر مرگ خود و دلیل آنرا پیشگویی و نبوت می کند ، که او فدیه و کفاره گناهان تمام جهان را خواهد پرداخت. در اول تیموتاؤس 2: 5-6 می فرماید: " زیرا تنها یک خدا هست و بین خدا و آدمیان نیز تنها یک واسطه وجود دارد، یعنی آن انسان که مسیح عیسی است، که با دادن جان خود بهای رهایی جمله آدمیان را پرداخت . بر این حقیقت در زمان مناسب شهادت داده شد."  این در وسط متنی آمده که در مورد چگونگی پرستش خدا  به کلیسای اولیه آموزش می دهد. این دو آیه دلیل و مفهوم پرستش خدا را بیان می کند . کفاره رهایی بخش که توسط خدا عطا شده است، که توسط این واسطه یعنی عیسی مسیح و کار کفاره کننده گناهان بر صلیب، خدا بار دیگر رابطه رهایی بخش خود را با انسان برقرار می سازد.

در حالی که امثال 21: 18 در مورد بهایی است که خدا از طریق مصریان برای خروج قوم اسرائیل از مصر پرداخت کرد، همان گونه که در کتاب اشعیا نبی و مخصوصا باب 43: 3 به آن مشخصا" اشاره شده است:

" زیرا من یهوه خدای تو هستم ، قدّوس اسراییل ، نجات دهنده تو ، مصر را فدیه تو می سازم ، و کوش و سبا را به جای تو می دهم."

این تصویر در آیه های 16 و 17 گسترده تر مشاهده می شود و ریشه در کتاب خروج 7: 5 . 8: 1 و 12: 33  دارد. مخصوصا" فصل های 13 و 14 به این نکته اشاره می کنند . همان گونه که تاریخ در کتاب مقدس برای ما ثبت می کند که توسط این عمل بود که پیمان قدیم بین خدا و پادشاهی اسرائیل بنیان گذاشته شد.

منبع مقاله: www.debate.co.uk

ترجمه: اِلما غریبیان