چگونه صیانت قرآن و کتاب مقدس با هم مقایسه می شوند؟

چگونه صیانت قرآن و کتاب مقدس با هم مقایسه می شوند؟

هیچ نسخۀ خطی وجود ندارد که محتوای قرآن امروزی را تأیید کند، این موضوع به روش گردآوری آن باز می گردد. مطالب مقدس اسلام تا دهه ها پس از مرگ محمد اصلاً به شکل نوشتاری ثبت نشده بود. یادداشت های گوناگون و گفته های شفاهی توسط یکی از جانشین های محمد گردآوری و ویرایش شد. مابقی نوشته ها عمداً نابود شدند. اما عهد جدید بدون هیچ نوع اعمال کنترل، بلافاصله نوشته و پخش شد. کتاب مقدس از زمانی که مورد قبول حاکمان قرار گرفت برای قرن های متوالی منتشر شد. به همین دلیل، هر نوع ویرایش و تغییر، کاملاً مشخص می شد.

محمد بی سواد بود، چیزی که مسلمانان از آن به عنوان مدرکی برای اثبات صحّت پیامبری او از جانب خدا استفاده می کنند. او بیش از بیست سال به صورت همگانی اعلام می کرد که سخنان او از جانب الله نازل می شود. تا زمان مرگ محمد در سال 632 میلادی، هیچ نسخۀ خطی از قرآن وجود نداشت. آیه های متعددی بر روی برگ و استخوان نوشته شده بود، اما سخنان او اساساً در حافظه کسانی بود که با گوش خود حرف های او را شنیده بودند.

پس از محمد، امپراتوری اسلامی به سلسله ای از حاکمان جدید به نام «خلفا» تبدیل شد. در بین آن ها نیز بحث و جنگ در جریان بود. برخی از بحث ها و کشمکش ها بر سر این موضوع بود که مسلمانانِ شهرهای مختلف، روایت متفاوتی از آیه های قرآن داشتند. نتیجۀ این نبردها، مرگ کسانی بود که آن قسمت های خاص مورد اختلاف را در حافظۀ خود داشتند. عثمان تقریباً بیست سال پس از مرگ محمد به زید بن ثابت، از اصحاب نزدیک محمد، دستور داد تا اطلاعات موجود را جمع آوری کند و نسخۀ نهایی قرآن را به نگارش درآورد.

عثمان پس از پایان نگارش قرآن، پنج نسخه از آن را به مکان های مختلفی در امپراتوری اسلامی فرستاد. او دستور داد تا هر چیز دیگری غیر از این پنج نسخه سوزانده شود. تمامی نسخه ها و مطالب قرآنی محمد به هر شکلی که بودند؛ همۀ تکه ها، برگ ها و استخوان ها نابود شدند. تنها نسخه ای که از قرآن باقی ماند، آن چیزی بود که عثمان و زید بن ثابت جمع آوری کرده بودند.

اما عهد جدید تنها چند سال پس از مصلوب شدن عیسی مسیح به نگارش درآمد و بلافاصله توزیع شد. حتی امروز هم هزاران نسخه از آن را در دست داریم. این نسخه های خطی نه تنها نشان دهندۀ این حقیقت هستند که مراحل نسخه برداری صادقانه انجام شده است، بلکه ایراد نسخه های دست کاری شده را هم بلافاصله آشکار می کند. تا قرن سوم میلادی، ایمان به عیسی مسیح غیرقانونی بود. از زمانی که کنستانتین مسیحیت را قانونی اعلام کرد، نسخه های خطی کتاب مقدس به تعداد زیاد توزیع و به مناطق مختلف فرستاده شد. این کار، هر نوع تلاش برای تحریف آن را غیرممکن می ساخت.

به طور خلاصه، قرآن برای دهه ها فقط به صورت شفاهی و در ذهن مردم وجود داشت؛ و نسخۀ خطی با پیدا شدن اختلاف بر سر محتوای آن به وجود آمد. دستور نگارش نسخۀ خطی قرآن توسط حاکمان آن زمان صادر شد؛ علاوه بر آن، دستور داده شد که هر نوشته ای غیر از آن نسخه نابود شوند. هرآن چیزی که از آن روز به بعد از قرآن باقی ماند، همان چیزی بود که حاکمان می خواستند. اما کتاب مقدس بلافاصله به نگارش درآمد و توزیع شد، بدون این که یک قدرت مرکزی بر روی آن نظارت یا دخالت داشته باشد. علاوه بر آن، سرعت انتشار کتاب مقدس، امکان تغییر و تحریف را از هر کسی می گرفت.

تاریخ قرآن هیچ ضمانتی نمی کند که محتوای آن دقیقاً گفته های محمد است. بهترین چیزی که اسلام می تواند بگوید این است که قرآن امروزی دقیقاً کلماتی هستند که با دستور خلیفۀ سوم مسلمانان و با نظارت دقیق او بر روی ویرایش آن به نگارش درآمد. در نقطۀ مقابل، تاریخ گواهی می دهد که کتاب مقدس کاملاً محفوظ نگه داشته شده است، چراکه هیچ نوع کنترل و اعمال قدرتی بر روی نگارش آن دخیل نبوده است و این موضوع از تحریف و تغییر آن جلوگیری کرده است.

برگرفته از وب سایت: www.gotquestions.org