چگونه حضور خدا را تجربه کنم؟ برگرفته از مزمور 84

تجربه حضور خدا به دو نوع است: عام و خاص. حضور عام خدا در طبیعت و در آسمان می باشد ولی حضور خاص خدا زمانی است که ما دعا می کنیم و او خود را به ما آشکار می سازد. در جلسات آن را تجربه می کنیم و گاهی اوقات چشمان ما به طور خاص باز می شود و حضور او را لمس می کنیم.

برای ورود به حضور مقدس خدا فقط یک راه است و آن صلیب مسیح است. نویسنده مزمور 84 می فرماید : "گنجشک نیز برای خود خانه ای پیدا کرده است و پرستوک برای خویشتن آشیانه ای تا بچه های خود را در آن بگذارد. در مذبح های تو ای یهوه صبایوت که پادشاه من و خدای من هستی." (آیه 3) ورود به حضور خدا با مذبح باز می شود.

مذبح نشانه صلیب مسیح است. بدون ایمان به کاری که مسیح بر صلیب برای گناهان ما انجام داد قادر به ورود به حضور پاک و قدوس خدا نخواهیم بود.

در شهر گلاسکوی اسکاتلند تپه ای هست که بر آن صلیب بزرگی وجود دارد. روزی کودکی در آن حوالی خانه خود را گم کرده بود و گریه می کرد. شخصی او را دید و گفت بیا تو را به ایستگاه پلیس ببرم تا خانه ات را برایت پیدا کنند وقتی این کودک با این شخص به راه افتاد در وسط راه، صلیبی بزرگ را بر تپه دید و فریاد زد: "من از اینجا مسیر خانه ام را می‌دانم و دیگر نیازی به پلیس نیست! صلیب مسیح راه خانه حقیقی را که حضور خدا است به ما نشان می دهد.

انسان به گونه ای آفریده شده که بدون لمس حضور خدا خود را خالی و بی ارزش و تهی می بیند. او بدون تجربه حضور خدا خود را ناامید ، خشک و بدون هدف می یابد. برای همین بنی قورح در این مزمور می گویند (آیه 2): "جان من مشتاق بلکه کاهیده شده است برای صحنهای خداوند، دلم و جسدم برای خدای حی صیحه می زند."

یکی از علائمی که نشان می دهد شخص از حضور خدا دور شده ، عدم وجود دعا در زندگی شخصی او است. وقتی نسبت به دعا غریب می شویم و برای مطالعه کتاب مقدس اشتهای ما بسته است و در پی بهانه ای هستیم که در مشارکت مقدسین شرکت نکنیم، بایستی بدانیم که یک جای کار می لنگد.

شخصی که تشنه حضور خدا است برای او فرق نمی کند شب یا روز، وقت یا بی وقت، کم یا زیاد، دیر یا زود. برای او تنها یک مسئله اهمیت دارد: چشیدن حضور خدا!

در عهد عتیق تجربه حضور خدا مختص انبیا و کاهنان و روسای کهنه بود و گاهی اوقات نیز برای آنان مسئله مرگ و زندگی بود و به راحتی نمی توانستند به این حضور دست بیابند.

ولی امروز با کاری که مسیح کرده، بدنهای ما معبد خدا شده و اجتماع ایمانداران و هر ایمانداری نیز، خود خانه خدا شده و می توانیم به راحتی با قرار گرفتن در زیر پوشش خون مسیح، وارد حضور قدوس خدا شویم.

تجربه حضور خدا این برکات را برای ما به ارمغان می آورد:

• به زندگی ما معنا می بخشد.
• برکات خدا را در زندگی ما جاری می سازد. وقتی می خواهید در این مورد فکر کنید به این داستان فکر کنید: کودکی داخل آسانسور را این گونه بیان کرد: اتاقی است که وارد آن می شوی و در آن طبقه بالا، پایین می آید. حضور خدا و وقت دادن به او در خلوت، آسمان را به زمین می آورد.
• ما را شخص مفیدی برای جامعه می سازد. (مانند دورکاس یا طابیتا) (اعمال 9 : 36)
• وجود ما باعث برکت کلیسا و اطرافیان می شود. (پولس رسول)
• کلام خدا برای ما زنده می شود. (پطرس در اعمال باب 2)
• شهادت ما برای دنیای اطراف ما قوی و مؤثر می شود. (شاگردان مسیح پس از واقعه پنطیکاست)
• فروتن و مطیع می شویم. (موسی خروج 3 : 11 ، و ارمیای نبی 1 :6)
• بدون هر گونه تلاش انسانی، خدا به وسیله روحش توسط ما کار می کند و دیگران نیز متوجه ملاقات خدا با ما می شوند. روزی شخصی در دهکده ای در حال قدم زنی بود و ازدور شخصی را دید که با جدیت تمام در حال پمپ زدن آب است و لحظه ای از این کار باز نمی ایستد. وقتی به او نزدیک شد متوجه شد که او یک انسان نبود بلکه آدمکی چوبی است که آبی در آنجاست و او را به حرکت در می آورد. وقتی روح القدس در ما کار می کند این ما نیستیم که با تلاش و کوشش خود سعی در انجام کاری خواهیم بود بلکه این خود روح است خداست که ما را به حرکت وا می دارد.
• حضور خدا باعث اتحاد و یکدلی و محبت عمیق می شود. در یک شهر کلیسایی بود که با نفاق و جدایی روبرو شده بود و عده ای کلیسا را ترک کرده بودند. شبان کلیسا اعلام دعا کرد و پس از چند روز دعای متوالی، روح خدا بر این کلیسا ریخت و مردم تجربه های عالی با خدا داشتند و گروهی که آنها را ترک کرده بودند با دیدن این مسئله، دوباره برگشتند و در اتحاد زیباتری اما این بار در دعا و اتحاد با کلیسا ادامه دادند.

نکات کاربردی برای تجربه حضور خدا:

• در دعا جدیت نشان دهید. از امروز تصمیم بگیرید که هر روز وقت خاصی را در دعا بگذرانید. در دعا تشنگی و احتیاج خود را به خدا ابراز کنید و با فریاد و دعای از ته دل حضور خدا را بطلبید. این کار را هر روز ادامه دهید. پس مثل پس اندازی برای شما جمع خواهد شد و بالآخره تبدیل به ثروت عظیمی برای شما خواهد شد که در وقت نیاز به کمک شما می شتابد. (متی 6 :6 ، عبرانیان 4 : 16)
• گاهی اوقات روزه بگیرید و در روزه تشنگی خود را به خدا ابراز کنید.
• کلام خدا را با دعا و اشتیاق تمام مطالعه کنید.
• هر روز وقت خاصی را در دعایتان به تکلم با زبانها بدهید. (1 قرنتیان 14 : 18)
• از مشارکت های کلیسایی غافل نشوید. (عبرانیان 10: 25)
• زندگی شما مالامال از پرستش خدا باشد.
• جدّی و مُصِرّ و کوشا باشید.
• مشتاق و تشنه باشید.
• حاضر به پرداخت هر بهایی باشید.
• یک نفر شریک دعا داشته باشید.

وقتی به این نکات عمل کردید متوجه می شوید که در خداوند قوت یافته اید و می توانید وادی بکا را (دره ای خشک در راه اورشلیم) چشمه بسازید و باران برکات خدا شما را خواهد پوشانید و هر روز از قوت تا قوت پیش خواهید رفت.

نوشته کشیش ورژ باباخانیان