چه کسی دشمن پنهانی خانواده ها است؟

چه کسی دشمن پنهانی خانواده ها است؟

دلیل اصلی وجود ضعف در خانواده، بیشتر جنبۀ روحانی دارد تا جنبۀ ارتباطی! بر خلاف حسی که در هنگام بحران عادی و تنش ها در خانواده ها ایجاد می شود، شیطان از خرابی این خانواده ها شاد و خرسند می شود. او با جدیت در صدد ضعیف ساختن خانواده ها است و از نابودی آن ها خوشحال می شود. هر اندازه که خانواده ضعیف تر شود، همان قدر سلطۀ او بیشتر شده و نقشه اش پیاده می شود.

شیطان از ابزاری مانند انسان ها برای نبرد استفاده می کند. در حالی که نبرد ما با جسم و خون نیست، او اغلب ازطریق  گوشت و خون وارد معرکه می شود (افسسیان 6: 11). با این وجود این خطا را مرتکب می شویم که در خانه هایمان با تکیه بر جسم و خون به میدان جنگ می رویم.

پرستش و نبردی گروهی

راستی هنگام حملۀ شیطان به خانه مان، کدام روابط در دوستی ها به یاری مان می شتابند؟ مسلماً اتحادی که با برادران و خواهران خود در کلیسا داریم. آنان هم سنگرهای ما هستند که در یک جبهه به همراه ما می جنگند و اتحاد میان ما کلید بزرگ این نبرد است. ما برای پیروزی مداوم با هم همکاری می کنیم و به هم تکیه می کنیم.

کلیسا ارتشی است در جنگ بزرگ روحانی. در حالی که هر خانواده با نبرد شخصی خود دست و پنجه نرم می کند، نباید فراموش کنیم که این جنگ، مسئله ای جمعی نیز هست. همۀ ما با هم در مقابل یک دشمن مشترک یعنی شریر، در جنگ هستیم. ما این حقیقت را به خوبی در رسالۀ پولس رسول به افسسیان شاهد هستیم، یعنی جایی که او راهنمایی هایی در قبال روابط خانوادگی در افسسیان 5: 22 تا 6: 9 به ما توصیه می کند. اما آیا دقت کرده اید که این آیات بین آیه هایی که به پرستش جمعی در افسسیان 5: 18-21 و نبرد جمعی در افسسیان 6: 10-20 قرار گرفته است. و این بیان گر حقیقتی مهم است که روابط خانوادگی از پرستش و نبرد جمعی خانواده و خانوادۀ کلیسایی نشأت می گیرد.

خانوادۀ خدا یعنی کلیسا، منبع قدرت و الگوی ما است و همچنین ابزار حمایت از خانواده شخصی ما را فراهم می سازد. اگر می خواهیم خانوادۀ خود را از حملات شیطان در امان نگاه داریم، سپر خود را در این جنگ در جماعت کلیسایی خود می یابیم.

با روح القدس به خانه برویم

پولس رسول پیش از تمام توصیه ها در مورد روابط خانوادگی برای ما شرح می دهد که زندگی و پرستش در جمع چگونه باید باشد (افسسیان 5: 15-21). او به ما می نویسد که می بایست با حکمت و پری روح القدس رفتار کنیم که رابطۀ مستقیم با مصاحبت و خواندن سرود برای مسیح در جمع کلیسایی دارد. به این وسیله، روح القدس خانواده های گرد هم آمدۀ خدا را پر می سازد و به آنان قدرت کافی را برای زندگی بر اساس کتاب مقدس می بخشد و همین باعث پیروزی ما در خانه ها می شود. در این میان قوم خدا از طریق پرستش گروهی از روح خدا پر می شوند و زنان، مطیع شوهران خود می شوند، شوهران نیز زنان خود را محبت می کنند، پدران هم با محبت فرزندان خود را تربیت می کنند، کارکنان، کارفرمایان خود را خوشنود می سازند و بالآخره اینکه کارفرمایان هم با کارکنان خود به شایستگی رفتار می کنند!

در زبان یونانی رابطه میان پرستش گروهی و خانواده به وضوح بیان شده است. افسسیان 5: 22 کلمۀ مطیع را ندارد و ما تنها با نگاه کردن به آیۀ قبلی یعنی آیۀ 21 چنین برداشتی می کنیم، جایی که پولس از صفت اطاعت نام می برد. پولس رسول از گرامر غیر معمولی برای ارتباط دادن این دو قسمت استفاده می کند، یعنی با ربط دادن روابط خانوادگی در افسسیان 5: 22-6: 9 با خانوادۀ خدا یعنی کلیسا، چنین نتیجه می گیرد که زندگی خانواده هایمان از زندگی در خانوادۀ خدا شکل می گیرد.

وقتی پر از روح خدا هستیم، نه تنها قوت می یابیم بلکه خانوادۀ خدا مبدل به نمونه ای برای خانوادۀ شخصی ما می شود. زنان همان گونه که کلیسا مطیع مسیح است افرادی مطیع می گردند و شوهران به نوعی که مسیح کلیسا را محبت نمود، محبت می کنند و فرزندان از والدین خود در مسیح اطاعت می کنند. پدران از پدر آسمانی یاد می گیرند که چگونه به فرزندانشان عشق بورزند. کارکنان همان گونه که از مسیح اطاعت می کنند، افرادی مطیع می شوند و به همراه کارفرمایان خود که با آنان با احترام رفتار می کنند، ارباب واحدی را پیروی می کنند. پس رابطۀ کلیسا با مسیح و پدر آسمانی، نمونۀ خانوادۀ پر از روح می گردد. سینکلِیر فِرگوسن حقیقت زیبای زیر را به ما یادآور می شود:

“خانوادۀ من به خانوادۀ کلیسایی برای رشد و سلامتی خود نیاز شدیدی دارد. هیچ خانواده ای تمام منابع لازم را به منظور کامل بودن در اختیار ندارد. ما برای حمایت، رفاقت، الگوبرداری، مشورت حکیمانه و خیلی چیزهای دیگر  به خانوادۀ کلیسایی خود احتیاج داریم. پدر و مادر مسیحی، به خودیِ خود نمی توانند کودک خود را باب میلِ مسیح تربیت کنند و هیچ وقت هم چنین انتظاری از آن ها نمی رود.” (برگرفته از کتاب تسلیم شده به کلیسای خدا- فصل هفتم)

فراتر از جسم و خون

پولس رسول با دعوت از بعضی اعضای کلیسا به رفتار به روح و جلال دادن خدا در خدمت مخصوص خود، توجهشان را به سپری که از آن ها در زندگی شخصی و راه پیش رو محافظت خواهد کرد، جلب می نماید. هر عضو خانواده متشکل از شوهران، زنان، فرزندان، کارکنان و کارفرمایان باید در خداوند قوی و نیرومند باشند تا «در برابر حیله های شیطان مقاومت کنند» (افسسیان 6: 11) و «در روز شریر مقاومت کنند» (افسسیان 6: 13) ، و اسلحۀ تام خدا را پوشیده باشند (افسسیان 6: 14). در تمام این بخش، پولس رسول شخص دوم را با اشاره به تمام جماعت کلیسا یعنی به صورت جمع نام می برد. نبرد گروهی وسیله ای است که تک تک خانواده ها را قادر به مقابله با حیله های شیطان می کند.

یکی از حیله های شریر که کلیسا باید در مقابل آن بایستد، وسوسۀ تحقیر جایگاه و نقش خانوادۀ خدا در خانوادۀ شخصی ما است. بسیاری از مسیحیان متوجه ضرورت پرستش و نبرد جمعی نیستند. گرد هم آمدن در جماعت امری اختیاری است و چون امری است داوطلبانه به راحتی با خواسته های دیگر خود برای آن جایگزینی می یابیم. در حالی که اتفاقاً باید هر خواستۀ دیگر را به کناری گذاشت و در پی مشارکت های کلیسایی بشتابیم. وقتی شریر موفق به دور ساختن ما از لشگر الهی شود، فرصت های بهتری برای پیروزی بر خانواده های ما کسب می کند.

هر فرماندۀ نظامی که سربازان خود را جدا از هم به نبرد با دشمن بفرستد، حماقت بزرگی مرتکب می شود. فرمانده ای که سربازی را از گروه خود جدا سازد، یعنی باعث مرگ او شده. همان کاری که داود با اوریای حِتّی کرد (دوم سموئیل 11: 15). سپاهی که از هم جدا باشند، چگونه می خواهد به بقای خود ادامه دهد؟ در خدمت نظام، اگر گروه خود و یا یکی از زخمی شدگان را به حال خود رها کنید، از نظر قانونی مرتکب جرم بزرگی شده اید. شما برای کشور خود با هم به جنگ می روید و از یکدیگر دفاع می کنید. مراقبت از همدیگر مسئلۀ مرکزی در جنگ است. وقتی ایمانداران، بقیۀ سپاه یعنی کلیسا را ترک و فراموش می کنند، در واقع به شریر امتیاز داده اند.

البته که جنگ ما با جسم و خون نیست، اما برای نبرد با شریر به همکاری جسم و خون نیاز داریم. خصومت خانوادگی تنها یک مشکل روابط نیست بلکه مسائل دیگری در پشت صحنه اتفاق می افتند که قابل رؤیت نیست. شاید اگر موسی ما را به پشت صحنه نمی برد و حیله و مکرهای شیطان را برملا نمی کرد، مشکل نااطاعتی حوا و بی اراده بودن آدم برای ما مشکلی از جنس جسم و خون به نظر می آمد و شاید در نگاه اول وقتی موج های مشکلات بر ایوب و همسرش هجوم آورد، مشورت همسر ایوب، سخنان یک زن پر از درد به نظر بیاید (ایوب 2: 9) اما نویسندۀ کتاب ایوب پرده را به کناری می کشد و به ما نشان می دهد که پشت کلمات این زن، قدرت شریر نهفته است. جنگ ایوب با جسم و خون نبود ، بلکه با نیروهای شریر.

سلاح تام خدا برای هر خانواده

در این نبرد روحانی چگونه بجنگیم؟ بخشی از این جنگ به صورت گروهی است. ما سلاح تام خدا را که مسیح برای ما به دست آورده، می پوشیم و با استفاده از کلام خدا به نبرد می پردازیم (افسسیان 6: 13-18). قطعه های سلاحی که پولس فهرست آن را به ما معرفی می کند از حقیقتی که جمعاً اعتراف می کنیم و با سرودهایی که با جماعت کلیسایی در پرستش خود می خوانیم، تفاوتی ندارد. در قوت خداوند زورآور شدن، همان پر شدن از روح القدس است که انسان درون را «با قدرت نیرو می بخشد» (افسسیان 3: 16). وقتی به یکدیگر راستی انجیل و عدالت حقیقی مان در مسیح و انجیل سلامتی را بیان می کنیم و با حقیقت انجیل، ایمان یکدیگر را بنا می کنیم  و در بارۀ نجات عظیم خود سرود می خوانیم و با اتحاد سرودهایی را که مملو از کلام خداست و شمشیر روح است می سراییم، در واقع سلاح تام خدا را پوشیده ایم. پرستش گروهی، نبردی گروهی است.

هر چند این قطعه های سلاح را می توان جدا از هم نیز پوشید، اما جنبۀ گروهی آن امری حیاتی است. برای نمونه، شاید به عنوان یک فرد، همیشه سپر ما بالا نباشد، اما در نبرد گروهی، وقتی سپر یک شوهر از دستش بیفتد، دیگران دور او گرد آمده و از او با سپر های خود محافظت می کنند، و با دعا و تشویق، او را به صحنۀ نبرد برمی گردانند. پیروزی هر خانواده، از بودن در خانوادۀ محلی خدا به دست می آید، یعنی جایی که با هم در مقابل مکرهای شریر مقاومت می کنیم.

این واقعیت، بار مسئولیتی را نیز به عهدۀ کلیسای محلی می گذارد، چون سلامتی خانواده های کلیسا، در بُعد وسیع، به قوت پرستش و نبرد کلیسا بستگی دارد. رفتار خانوادۀ خدا که دور هم جمع شده اند و با یکدیگر به راستی زندگی می کنند، تعیین کنندۀ سلامتی تک تک خانواده ها است.

یا با هم می جنگیم و یا با هم شکست می خوریم

پرستش گروهی و نبرد جمعی برای ازدواج ها و خانواده های ما امری اجتناب ناپذیر است. اگر از خانوادۀ خدا متنفر باشیم، در تلاش خود برای بقای خانوادۀ خود دوام نخواهیم آورد. خانوادۀ تو به خانوادۀ خدا نیاز مبرم دارد. ازدواج تو به ازدواج خدا احتیاج دارد. پرورش کودکان تو به رابطۀ پدرانۀ خدا با قومش بستگی دارد. یا با هم می جنگیم و یا شکست می خوریم.

اگر خود را از جماعت قوم خدا جدا سازیم، ناگزیر وارد نبردی می شویم که کسی را در کنار خود برای تقویت، نخواهیم داشت. خدا ما را برای این نوع زندگی طراحی نکرده. سلامتی خانوادۀ شما بازتابی از خانوادۀ خدا است. با هم می پرستیم، با هم می جنگیم و به فیض خدا، با هم نیز به پیروزی دست می یابیم.

نوشته: دیودونه تامفو – 19 نوامبر 2021

آشنایی با نویسنده: دیودونه تامفو پروفسور دستیار کتاب مقدس و الاهیات و هماهنگ کنندۀ سایت پیوستی کشور کامرون برای دانشگاه الاهیات و کالج بیت لحم می باشند. ایشان به همراه همسرش دومینیک و دو فرزندشان در شهر یائونده کشور کامرون سکونت دارند.

ترجمۀ: اِلما غریبیان