چرا گروه های کوچک کلیسایی مهم هستند؟

چرا گروه های کوچک کلیسایی مهم هستند؟

هر کدام از ما نیاز به سیستم حمایتی داریم . هیچ جراح مغزی قبل از اینکه بیمار خود را به دستگاه تنفسی وصل کند او را عمل نمی کند. یک غواص قبل از اینکه خود را با وسیلۀ تنفسی مجهز نسازد به عمق اقیانوس نمی رود.

تو نیز به عنوان یک شبان نمی توانی اعضای کلیسای خود را هر هفته به دنیای خارج بفرستی بدون آنکه آنان را با یک سیستم حمایتی مجهز سازی تا با کمک آن با چالش های زندگی روبرو شده و به رشد روحانی آنان کمک کنی. مهم این نیست که واعظی برجسته و خوب هستی. کلیسای تو بدون سیستم حمایتی پایدار نمی ماند.

نام این سیستم حمایتی، گروه های کوچک خانگی است. خدا ما را برای زندگی اجتماعی آفریده است. اولین چیزی که خدا بعد از آفرینش انسان فرمود، این بود: “خوب نیست که آدم تنها باشد.” ما همیشه با هم بهتر عمل می کنیم و این بستگی به این ندارد که روزی ازدواج کنیم یا خیر. حتی در فصل هایی که فاصله اجتماعی را باید رعایت کنیم، می توانیم با خلاقیت، روش های امنی را برای ایجاد روابط اجتماعی بیابیم.

چرا گروه های کوچک در زندگی کلیسایی تو اهمیت دارند؟ گروه های کوچک که بر پایۀ کتاب مقدس استوار هستند، با پنج مورد زیر برای حفاظت روحانی از یکدیگر و انجام خواست خدا در زندگی ایمانداران، به کلیسایت کمک می کند. این پنج مورد را به طور کامل در اعمال رسولان 2: 42-47 در زندگی گروه های کوچک کلیسای اولیه می توان مشاهده نمود:

1- گروه های کوچک کلام خدا را با یکدیگر مطالعه می کنند.

” آنان خود را وقف تعلیم یافتن از رسولان کردند.” (اعمال رسولان 2: 42).

گروه های کوچک کلیسای اولیه با یکدیگر متن هایی را مطالعه می کردند که بعداً کتاب مقدس را تشکیل داد. کتاب مقدس، “تعالیم رسولان” است.

بسیار مهم است که کلیسایت به جای این که کتاب مقدس را به تنهایی مطالعه کند، با هم و به صورت گروهی به این کار بپردازد. این طور تصور کن: اگر امشب شاهد یک تصادف اتومبیل باشی، چه کسی متوجه جزئیات مهم آن تصادف می شود، یک نفر یا شش نفر؟ شش جفت چشم جزئیات بیشتری را می بینند تا یک جفت. این امر در بارۀ مطالعه کتاب مقدس نیز صادق است. ما از مطالعۀ گروهی کتاب مقدس استفادۀ بیشتری می کنیم تا مطالعۀ شخصی. چیزی را که ممکن است یک نفر متوجه آن نشود، چند چشم مطمئناً آن را خواهند دید. همۀ ما کلام خدا را با چشم بندهایی از پیش زمینه و چشم اندازهای خاص خود می بینیم. مطالعۀ کتاب مقدس همراه دیگران به ما کمک می کند تا ورای چنین خطاهایی بیندیشیم.

2- گروه های کوچک می آموزند که به یکدیگر محبت کنند.

” آنان خود را وقف تعلیم یافتن از رسولان و رفاقت …مؤمنان همه با هم به سر می بردند و در همه چیز شریک بودند.” (اعمال رسولان 2: 42و44).

خدا ما را برای آموختن محبت در این دنیا قرار داده و گروه های کوچک بهترین آزمایشگاه برای یادگیری آن است. اعضای کلیسای تو نمی توانند بدون حضور در یک جمع کوچک به این هدف نائل آیند. گروه های کوچک تضمین می کنند که اعضای کلیسایت دور و بر اشخاصی باشند که آنان را برای محبت کردن به چالش می کشند.

در هر گروهی افرادی هستند که می توانند باعث رنجش شما باشند. قبل از هر گونه سرخوردگی از آنان، به خاطر بسپار که شاید خدا از آن ها برای تربیت تو در فیض و محبت نسبت به افرادی که دوست داشتنی نیستند، استفاده می کند.

گروه های کوچک آزمایشگاهی است برای آموختن مهارت های رابطه ای که پیش از این فرصت یادگیری آن را نداشتیم (اگرچه می بایست این فرصت ها را می داشتیم). کلیسای اولیه وقتی در خانه ها جمع می شدند، به هم متعهد بودند تا در هر سختی و درد، یکدیگر را محبت کنند. و هم دیگر را خدمت کرده و مراقبت کنند. آن ها نمونه ای بی نظیر از تعهد پرمحبت به یکدیگر برای ما به ارث گذاشتند.

3- گروه های کوچک با هم غذا می خورند.

” آنان خود را وقف…پاره کردن نان … با خوشی و صفای دل با هم خوراک می خوردند.” ( اعمال رسولان 2: 42و46).

کتاب مقدس می فرماید گروه های کوچک اولیه با هم خوراک می خوردند. عیسی نیز بیشتر تعالیم خود را در حین صرف غذا می داد.

چرا؟ چون وقتی باهم خوراک می خوریم “با خوشی و صفای دل” آرام می گیریم. تنش ها فرو می ریزند. دیوارها پایین می آیند. غذا مشارکت های ما را قوی تر می سازد تا با دیگران به آسانی تماس برقرار کنیم.

4- گروه های کوچک برای هم دعا می کنند.

” آنان خود را وقف… دعا کردند.” (اعمال رسولان 2: 42).

دانستن این که دیگران برایت دعا می کنند بزرگ ترین دستاورد در جهان است. کلیسای اولیه وقت کافی برای دعا برای یکدیگر صرف می کردند. نمی دانم چطور، اما یقین دارم که قدرت عظیمی در دعای گروهی وجود دارد.

عیسی در متی 18: 19-20 چنین فرمود: “باز به شما می گویم که هرگاه دو نفر از شما بر روی زمین در بارۀ هر مسئله ای که در خصوص آن سؤال می کنند با هم موافق باشند، همانا از جانب پدر من که در آسمان است برایشان به انجام خواهد رسید. زیرا جایی که دو یا سه نفر به نام من جمع شوند، من آنجا در میان ایشان حاضرم.”

همۀ ما به حمایت دعای جمع ایماندارانی که به یکدیگر تعهد دارند نیاز داریم. همچنین در زندگی مان به کسانی نیاز داریم که خواهان دعای ما هستند. خدا ما را برای یک زندگی وابسته به هم آفریده، یعنی جایی که وابسته به حمایت خدا و دیگران از طریق دعا هستیم.

5- گروه های کوچک به یاری هم می شتابند.

“در همه چیز شریک بودند.” (اعمال رسولان 2: 44)

اعضای گروه های خانگیِ اولیه یکدیگر را با فداکاری خدمت می کردند. آنان نیازهای روزمرۀ یکدیگر را به نحوی عالی برآورده می ساختند. گروه های خانگی کلیسای من این را مُدام انجام می دهند. ما برای هم خوراک می بریم، به اسباب کشی هم کمک می کنیم، و با افراد بیمار به طرف بیمارستان همراهی می کنیم. من حتی برای افرادی که نیاز خاصی داشتند خرید کردم.

وقتی شخصی را این گونه خدمت می کنیم، از خود ایثار نشان می دهیم. این کار باعث دگرگونی افراد کلیسایت می شود. وقتی با فداکاری خدمت می کنند، خدا نیز آنان را بیشتر به شباهت عیسی در می آورد. هنگامی که اعضای گروه های کوچک یکدیگر را خدمت می کنند،  هم برای شخصی که خدمت می کند و هم برای دریافت کننده، کمک بزرگی است. گیرنده احتیاجش برآورده می شود و خدمت کننده از لحاظ روحانی رشد می کند و آرام آرام از خودمحوری آزاد می شود.

گروه های کوچک یکی از قدرتمندترین ابزاری هستند که در جعبه ابزار رشد روحانی خود داری. به کار گرفتن این استعداد باعث دگرگونی عمیق در کلیسایت می شود.

نوشتۀ: کشیش ریک وارِن

ترجمۀ: اِلما غریبیان