چرا ما در کلیسای خود رهبران را از طریق رأی گیری انتخاب نمی کنیم؟

چرا ما در کلیسای خود رهبران را از طریق رأی گیری انتخاب نمی کنیم؟

مقام رهبری خدمت بسیار مهمی است. در اصل مهم ترین بخش در بسیاری از خدمات کلیسایی رهبری است.

فرض کنید که کلیسای شما نیازهای مهم جامعه را برآورده می سازد. فرض کنید که شما از تمام منابع لازم برای پیشرفت کلیسا برخوردار هستید. فرض کنید که چه در دعا و چه از نظر مالی پشتیبانی می شوید.

اما اگر رهبری خوب و مناسب و مجهز نداشته باشید، کلیسا پا برجا نخواهد ماند.

حال چگونه چنین رهبرانی را پیدا کنید؟

برخی از کلیساها از روش رأی گیری در میان اعضاء استفاده می کنند. ما در کلیسای سَدِلبَک که این جانب کشیش ارشد کلیسای نامبرده هستم هرگز از این روش استفاده نمی کنیم.

در این مقاله به 6 مورد که دلیل این انتخاب است می پردازم:

1- وقتی مقامی از طریق رأی گیری تعیین شود، بعضی از اعضاء خود را کنار می کشند و در رأی گیری شرکت نمی کنند. آنها اشخاصی هستند که تحمّل طرد شدن را ندارند و از این رو هر چند قابلیت رهبری را داشته باشند، در انتخابات شرکت نمی کنند.

2- خدمات کلیسایی تازه و نوپا احتیاج به رشد و پیشرفت تدریجی دارند بدون آن که زیر اشعۀ قوی نورافکن های عمومی باشند.

از این رو است که ما خدمات را کوچک آغاز می کنیم. بسیاری هستند که با ایده های بزرگ و هیاهو و تشریفات شروع به خدمت می کنند. اما ما مخالف این روش هستیم. روش ما اینطور است که به خدمات کلیسایی فرصت ریشه دواندن و جا افتادن را می دهیم و این امر مهم را قبل از آن که با تبلیغات توجه مردم را جلب کنیم، انجام می دهیم.

3- عدم رأی گیری برای انتخاب رهبران جدید موجب می شود که اعضای جدید و تازه وارد هر چه سریع تر در ساختار کلیسا شرکت کنند.

هر گاه شخص جدیدی به عضویت کلیسا می پیوندد، سال ها به طول می انجامد تا او وارد “حلقۀ میانی” شود. پس از گذشت 5 تا 6 سال، هر گاه وفاداری او ثابت شود به مرتبۀ بالاتری در خدمت خواهد رسید.

هدف ما این است که اعضای جدید کلیسا، به سرعت وارد خدمت شوند. در عرض چند ماه، دوره های مختلف را گذرانده و به عنوان خادم و شبان دست گذاری می شوند. به علاوه ما در کلیسا خدماتی داریم که به اعضاء این امکان را می دهد که در حین آموزش مشغول خدمت نیز باشند.

4- در این روش برای اشخاصی که به دنبال جاه و مقام هستند، جلوۀ خاصی ندارد. عدۀ بسیاری هستند که رهبری کلیسا را به نوعی موجب افتخار و اعتبار قلمداد می کنند. عدم رأی گیری برای انتخاب رهبری کلیسا، مانع از این می شود که چنین اشخاصی به نقطۀ اوج برسند. در عوض کسانی که حقیقتاً به دنبال خدمت کردن هستند به مرتبۀ رهبری می رسند.

5- وقتی شخصی در گناه بیافتد یا سقوط کند، پیدا کردن جانشین به سادگی صورت می پذیرد.

هر گاه رهبران دستگذاری شده از طریق رأی گیری انتخاب شوند این مقام باعث دردسر می شود زیرا که همان طور که آنها را از طریق رأی انتخاب کرده اید باید در جمع کلیسایی عدم صلاحیت او را نیز اعلام کرده و او را از مقام رهبری منسوخ کنید.

چنین رهبرانی هرگز برای ترک مقام پیش قدم نمی شوند. چنین مسائل و موضوعاتی موجب تفرقه افتادن در کلیسا می شود.

اما وقتی رهبران از طریق رأی گیری انتخاب نشده باشند، لغو و جابجایی آنها نیز احتیاج به رأی گیری مجدد نداشته و در نتیجه تفرقه و دودستگی ایجاد نخواهد شد.

6- هدایت روح القدس بهتر و سریع تر صورت می پذیرد.

حذف تشریفات زائد منجر به این می شود که اعضاء برای انجام ارادۀ خدا در کلیسا حاضر شوند. ما بارها در کلیسای سَدِلبَک خدمات جدید را بلافاصله بعد از جلسات آغاز کرده ایم، بدون این که احتیاج به رأی گیری به منظور انتخاب رهبر باشد.

به عنوان مثال، یک بار من در مورد مواظبت کردن از یکدیگر در خانوادۀ الهی موعظه کردم. در پایان موعظه از جماعت سئوالی پرسیدم: “چه کسانی مایل هستند که به اعضای کلیسا زنگ بزنند و حال آنها را بپرسند؟” سپس از کسانی که اعلام آمادگی کردند دعوت نمودم که به جلوی منبر بیایند. در آن روز 8 یا 9 نفر به جلو آمدند و به کمک آنها خدمت جدیدی را آغاز کردیم.

هر گاه وارد تشریفات زائد رأی گیری نشوید، اتلاف وقت نشده و بلافاصله نسبت به روح القدس عکس العمل نشان خواهید داد و خدمات جدید را پایه گذاری خواهید کرد.

شاید از خودتان بپرسید: “اگر رأی گیری نکنیم، چگونه رهبران مناسب را پیدا کنیم؟”

کار سختی نیست. به جماعت نگاه کنید. هر گاه جمعی به دنبال شخصی راه می افتند و او را پیروی می کنند، آن شخص رهبر است. اگر کسی به پشت سر خود نگاه کرد و پیروانی نداشت، او رهبر نیست.

رهبران واقعی نیازی به معرفی ندارند. مردم به طرف آنها جذب شده و مایل به پیروی آنها می باشند. چنین اشخاصی از طرف خدا عطای رهبری را دریافت کرده اند.

نوشتۀ: کشیش ریک وارِن

ترجمۀ: فرناز فان دِ کار