چرا عیسی مسیح روی صلیب رفت؟

عدالت و رحمت خدا با هم نا سازگار به نظر می آیند. به هر حال عدالت شامل تنبیه اعمال اشتباه می شود ، و رحمت بخشش و شفقت به گناهکار است. هرچند این دو خصوصیات خدا در شخصیت او با یکدیگر متفق هستند.  

کتاب مقدس  در مورد های بسیاری به رحمت خدا رجوع می کند. در حدود 290 آیه در عهد قدیم و 70 آیه در عهد جدید بیانگر رحمت  خداوند نسبت به قوم خویش می باشد.

خدا به مردم نینوا رحم کرد وقتی آنان بعد از موعظه  یونس نبی توبه کردند، که خدا را " فیاض و رحیم و دیرخشم، که محبتت را پایانی نیست و از فرستادن بلا منصرف می شوی." بیان می کند (یونس 4: 2). داود می گوید: " خداوند فیاض و رحیم است، دیر خشم و آکنده از محبت، خداوند برای همگان نیکوست، و رحمت او بر تمامی کارهای دست اوست." ( مزامیر 145: 8-9)          

اما کتاب مقدس همچنین در مورد عدالت و خشم  خدا نسبت به گناه سخن می گوید. در حقیقت عدالت کامل خدا معرف شخصیت او است." غیر از من خدایی نیست، خدایی عادل و نجات دهنده؛ آری جز من خدایی نیست." ( اشعیا 45: 21) ." او است صخره و کارهایش به کمال،  راههایش جملگی انصاف. او خدای امین و بر کنار از بیداد، عادل است او و هم درستکار."( تثنیه 32: 4)       

در عهد جدید پولس رسول با جزئیات کامل توضیح می دهد که چرا داوری خدا می آید: " پس هر آنچه را که در وجود شما زمینی است بکشید، یعنی بی عفتی، ناپاکی، هوی و هوس، امیال زشت و شهوت پرستی را که همان بت پرستی است. به سبب همینهاست  که غضب خدا بر سرکشان نازل می شود." ( کولسیان 3: 5-6).  

پس کتاب مقدس نشان می دهد که خداوند رحیم است، اما همچنین اعلام می کند که خدا عادل است و یک روز عدالت خود را بر گناه این جهان برقرار خواهد کرد.

در هر دین دیگر که به گونه ای خداپرست اند، رحمت آن خدا همیشه در عوض عدالت عمل می کند. برای مثال در اسلام، الله ممکن است به شخصی رحم کند، ولی آن با لغو جریمه گناهی است که آن شخص انجام داده. به این معنی که تنبیه گناهکار نادیده گرفته می شود تا رحمت عمل کند. الله اسلام و تمام خدایان ادیان غیر مسیحی می بایست الزامات  قانون اخلاقی خود را به کنار بگذارند تا رحیم باشند. رحمت در تضاد با عدالت دیده می شود. به معنایی، در این ادیان جرم با صرفه است.          

اگر هر قاضی به این روش عمل می کرد، بیشتر افراد شکایت می کردند. این وظیفه قاضی است تا قانون را به انجام رساند و عدالت را بر قرار کند. قاضی ای که قانون را نادیده بگیرد به وظیفه خود خیانت کرده است.  

مسیحیت در این مورد بی نظیر است، چون خدا رحمت خود را در عدالت خود نمایان می کند. در اینجا عدالت نادیده گرفته نمی شود تا راهی برای رحمت باز کند. در آموزه مسیحی جایگزینی کیفر بدان صورت است که گناه و نا حقی بر روی صلیب مسیح مجازات می شوند و تنها به خاطر قربانی عیسی بر روی صلیب برای جزای گناهان کفایت می کرد ، خدا رحمت خود را به گناهکاران نا لایقی که روی به او آورده اند برای نجات، ارزانی می دارد.   

زمانی که عیسی بر روی صلیب جان سپرد ، او عدالت و قضاوت خدا را به نمایش گذاشت. این نکته ای است که پولس رسول می فرماید " اما به فیض او و به واسطه آن بهای رهایی که در مسیح عیسی است، به رایگان پارسا شمرده می شوند. خدا او را چون کفاره گناهان عرضه داشت، کفاره ای که توسط خون او و از راه ایمان حاصل می شود. و این را برای نشان دادن عدالت خود انجام داد، زیرا در تحمل الهی خویش، از گناهانی که پیشتر صورت گرفته بود، چشم پوشیده بود. او چنین کرد تا عدالت خود را در زمان حاضر ثابت کند ، و تا خود عادل باشد و کسی را نیز که به عیسی ایمان دارد ، پارسا بشمارد." ( رومیان 3: 24-26)                 

به عبارت دیگر ، تمام گناهان از آدم تا زمان عیسی زیر تحمل و ترحم خدا بود. خدا در رحمت خود گناهان انسان را مجازات نکرد، که شامل گذراندن ابدیت در جهنم برای گناهکاران می باشد، هر چند او با این کار عدالت کامل را انجام می داد. آدم و حوا به یکباره نابود نشدند هنگامی که از میوه ممنوعه خوردند. در عوض خدا منجی ای را در نظر گرفت( پیدایش 3: 15 ). در محبتش خدا پسر خود را فرستاد ( یو حنا 3: 16) . مسیح جریمه تمام گناهان را داد، پس خدا در جریمه گناهان عادل بود ، و او گناهکارانی را که به عیسی ایمان می آورند عادل حساب میکند.( رومیان 3: 26 ). رحمت و عدالت خدا در مرگ عیسی بر روی صلیب نمایان شد. خدا کاملا هم عدالت خود را بر عیسی قرار داد و هم رحمت خود را از صلیب  برای ایمانداران جاری کرد. پس رحمت عالی خدا از طریق عدالت کامل او ارزانی شد.    

در نتیجه هر کس که به خداوند عیسی ایمان می آورد از خشم و مجازات خدا نجات پیدا می کند و در عوض رحمت و فیض خدا را تجربه می کند( رومیان 8: 1) . همانطور که پولس می گوید" پس چقدر بیشتر ، اکنون که توسط خون او پارسا شمرده شده ایم به واسطه او از غضب نجات خواهیم یافت." ( رومیان 5: 9).

پاسخ از: کشیش ورژ باباخانیان