علت اصلی درد و رنج های ما چیست؟ و مشیّت خدا چگونه بر ما تأثیر می گذارد؟

علت اصلی درد و رنج های ما چیست؟ و مشیّت خدا چگونه بر ما تأثیر می گذارد؟

کتاب مقدس می گوید که مشیت خدا، صرفاً یک مفهوم انتزاعی (یعنی ایده ای که درک آن مشکل باشد) نیست، بلکه تعلیمی است که زندگی روزمرۀ ما را در یک دنیای گناه آلود که خدا را انکار کرده و به راه خویش رفته است، تحت تأثیر قرار می دهد. (۱) هر کس که در زندگی خویش با رنج و زحمت روبرو شده، می پرسد. «چرا؟» (م.ک با ایوب ۷: ۱۷-۲۱؛ مزامیر ۱۰: ۱؛ ۲۲: ۱؛ ۷۴: ۱۱-۱۲؛ ارمیا ۱۴: ۸-۹ و ۱۹). چنین تجربیاتی، سؤالاتی را در مورد واقعیت گناه و تأثیر آن بر نقشۀ خدا مطرح می کند.

(2) خدا اجازه می دهد تا انسان ها عواقب گناه را که با نااطاعتی آگاهانه و عمدی آدم و حوا، به دنیا وارد شد، تحمل کنند. برای مثال یوسف به خاطر حسادت و بی رحمی برادرانش که او را به بردگی فروختند، رنج کشید (پیدایش ۳۷: ۳۹). او علی رغم این که، در مصر، در ترس خدا زندگی می کرد، به ناحق به رفتار غیر اخلاقی متهم گردید و زندانی شد (پیدایش ۳۹). یوسف مدت بیش از دو سال را در زندان سپری کرد (م.ک با پیدایش ۴: ۱-۴۱: ۱۴). خدا اجازه می دهد تا قومش از شرارت انسان ها رنج ببرند، هر چند می تواند اثرات آن را در راستای تحقق اهدافش خنثی کند. یوسف حتی اعتراف می کند که خدا از طریق گناهان برادرانش عمل کرد تا زندگی او را نجات دهد و اهداف خویش را تحقق بخشد (پیدایش ۴۵: ۵؛ ۵۰: ۲۰)‌.

(3) ما، نه تنها از عواقب گناهان دیگران رنج می بریم، بلکه عواقب اعمال گناه آلود خودمان را نیز تجربه می کنیم. خدا از ما می خواهد همواره به یاد داشته باشیم که گناهان ما عواقب قطعی را به دنبال خواهند داشت. برای مثال، گناهان فساد اخلاقی و زنا غالباً روابط زناشویی، خانوادگی و سایر روابط مهم را از هم می پاشد. گناهِ خشمِ عنان گسیخته نسبت به دیگران می تواند به صدمات جدّی و حتی مرگ منجر شود. حرص و طمع ممکن است به دزدی و اختلاس و مجازات زندان منجر شود.

(۴) یکی دیگر از دلایل رنج کشیدن انسان ها در این جهان، شیطان است. او اجازه یافته است تا با اعمالش، اذهان افراد را کور کند. ایشان را فریب داده و بر زندگی ایشان تسلط یابد (۲قرنتیان ۴: ۴؛ افسسیان ۲: ۱-۳). عهد جدید مملو از افرادی است که از آزار و شکنجۀ ارواح پلید رنج برده اند (برای مثال مرقس ۵: ۱-۱۴) و باعث صدمات فیزیکی آن ها شده اند (متی ۹: ۳۲-۳۳؛ ۱۲: ۲۲؛ مرقس ۹: ۱۴-۲۲؛ لوقا ۱۳: ۱۱ و ۱۶؛ ر.ک به مقالۀ اقتدار بر شیطان و ارواح شریر.

این که خدا اجازه می دهد انسان ها رنج بکشند، به این معنی نیست که او سختی هایی را که در این جهان برای ما اتفاق می افتد، موجب می شود و یا این که شخصاً و مستقیماً مسئول تمامی مصائب زندگی است. خدا هرگز موجب بدی و شرارت نمی شود (یعقوب ۱: ۱۳) اما بعضی وقت ها به آن ها اجازه می دهد، هدایت و خنثی می کند تا اهداف خود را تحقق بخشد، وفاداری افراد را امتحان کند و آنها را در موقعیتی قرار دهد تا او را بشناسند و به سوی او بازگردند. در هر اتفاقی که رخ می دهد، ارادۀ خدا برای خیریت آنانی که به او وفادار هستند، در کار است (متی ۲: ۱۳؛ رومیان ۸: ۲۸؛ ر.ک به مقالۀ رنج بندۀ عادل).

مشیت خدا چگونه بر ما تأثیر می گذارد؟ (۱) مشیت عمومی خدا و مراقبت او برای مخلوقاتش هم برای عادلان (یعنی آنانی که ارادۀ او را انجام می دهند) و هم برای گناهکاران (یعنی آنانی که علیه او عصیان می ورزند) تا اندازه ای تأثیر می گذارد (م.ک با متی ۵: ۴۵). با این وجود، برای این که مراقبت و هدایت ویژۀ خدا را در زندگی هایمان تجربه کنیم، کتاب مقدس می گوید که مسئولیت های معینی بر عهدۀ ما گذاشته شده است‌.

(2) مشیت ویژۀ خدا به کسانی عرضه می شود که از او اطاعت کرده و خواسته ها و اهداف او را انجام می دهند. برای مثال خدا یوسف را هدایت کرد و او را در کارهایش موفق ساخت چون که یوسف خدا را احترام می گذاشت و از اوامر او اطاعت می کرد (ر.ک به پیدایش ۳۹: ۲-۳؛ ۲۱ و ۲۳). عیسی، خود، حفاظت خدا را تجربه کرد، زمانی که والدین او از خدا اطاعت کرده و به مصر گریختند (متی ۲: ۱۳) تا از کشته شدن عیسی مانند بسیاری از کودکان به دست افراد هیرودیس ممانعت کنند. آن کار، عملی از مراقبت الهی بود. آنانی که به خدا احترام می گذارند و برای هدایت زندگی خود تماماً به او اعتماد می کنند، خدا وعده داده ایشان را به راه راست هدایت خواهد نمود (امثال ۳: ۵-۷).

(۳) خدا، در مشیت خویش، کلیسا و خادمان آن را هدایت و مراقبت می کند، اما پیروان او، وقتی که با پیام حیات بخش انجیل به سراغ دیگران می روند، باید آگاه باشند که او چگونه می خواهد ایشان را هدایت کرده و به کار گیرد (م.ک با اعمال ۱۸: ۹-۱۰؛ ۲۳: ۱۱؛ ۲۶: ۱۵-۱۸؛ ۲۷: ۲۲-۲۴).

(4) خدا همۀ چیزها را برای خیریت کسانی بکار می برد که او را دوست دارند و با ایمان به مسیح به او اعتماد می کنند و تسلیمش می شوند (رومیان ۸: ۲۸).

(5) خدا به دعاهای ما پاسخ می دهد و از ما محافظت می کند. در اوقات سختی و زحمت، دعاهای خالصانۀ ما و ایستادگی در ایمان و چشم برنداشتن از خدا، یاری مستمر او را در پی خواهد داشت. به واسطۀ دعا و اعتماد  به خدا آرامش او را تجربه می کنیم (فیلیپیان ۴: ۶-۷)، قوت می یابیم (افسسیان ۳:۱۶؛ فیلیپیان ۴: ۱۳) و در وقت احتیاج فیض و رحمت و کمک او را دریافت می کنیم (عبرانیان ۴: ۱۶؛ فیلیپیان ۴: ۶) و می توانیم با ایمان برای خودمان و برای دیگران دعا کنیم (رومیان ۱۵: ۳۰-۳۲؛ کولسیان ۴: ۳؛ ر.ک مقالۀ شفاعت).