پیشگویی های عهد عتیق در بارۀ مسیح موعود

پیشگویی های عهد عتیق در بارۀ مسیح موعود

در عهد عتیق نبوتهای بسیاری درباره قسمتهای مختلف زندگی مسیح (تولد، مرگ، رستاخیز) وجود دارد که در عهد جدید تحقق یافته است. هیچ موضوع نبوتی دیگری در عهد عتیق از نظر حجم مطالب و اهمیت با نبوتهای مربوط به مسیح قابل مقایسه نمی باشد. خود مسیح نیز در بحث با یهودیان به این حقیقت اشاره دارد که کتب به او شهادت می دهند (یوحنا 5: 38 و 45). همچنین بعد از قیامتش از میان مردگان در راه عموآس برای دو شاگرد خود “از موسی و سایر انبیا شروع کرده اخبار خود را در تمام کتب برای ایشان شرح فرمود” (لوقا 24: 27).

پیشگویی ها دربارۀ آمدن نجات دهنده

در عهد عتیق، خط سیر روشنی از پیشگوییها درباره آمدن نجات دهنده وجود دارد که از آدم و حوا شروع می شود. نجات دهنده موعود از نسل زن (پیدایش 3: 15)، از نسل شیث (پیدایش 4: 25) و از نسل ابراهیم (پیدایش 12: 1-3) خواهد بود. مکاشفات بعدی تبار او را از طریق اسحق (پیدایش 17: 19)، یعقوب (پیدایش 28: 14)، یهودا (پیدایش 49: 10) و از طریق بوعز، عوبید، نسی و داود (2سموئیل 7: 12-13) دنبال می کند. از این قسمت به بعد باید از نسبت نامه های عهد جدید در متی 1: 16-2 و لوقا 3: 23-38 استفاده کرد.

پیشگویی های مربوط به تولد مسیح

محل تولد او به روشنی در میکاه 5: 2 بیان گردیده است، این قسمت از چنان وضوحی برخوردار است که مردم آن روزگار عموماً می دانستند که مسیح می باید در بیت لحم متولد گردد (متی 2: 3-6). اشعیا پیشگویی کرد که تولد او به عنوان یک آیت و نشانه خواهد بود و همچنین تولد وی را از باکره پیشگویی کرد (اشعیا 7: 14).

تاریخ تولد مسیح نیز تا حدودی آشکار است. بر اساس پیدایش 49: 10 مسیح می باید قبل از نابودی کامل حکومت یهود به دنیا آید. که احتمالاً این نابودی همان ویران شدن اورشلیم در سال 70 میلادی و خاتمه یافتن هر گونه حکومت یهودی برای قرنها در فلسطین است. همچنین پیشگویی دانیال 9: 25-سپری شدن شصت و نه هفته (هر هفته 7 سال) قبل از منقطع شدن مسیح- نیز در مرگ مسیح به انجام می رسد.

پیشگویی های مربوط به شخصیت مسیح

در پیشگوییهای مربوط به شخصیت مسیح شهادت کافی در مورد و همچنین الوهیت او وجود دارد. انسانیت نجات دهنده موعود تقریباً در همه قسمتهایی که به مسیح اشاره دارند مستتر است. از نسل زن متولد خواهد شد (پیدایش 3: 15). تولد او در بیت لحم، برخورداری اش از عنوان پسر، همه این مورد هیج جای تردیدی در مورد انسانیت او باقی نمی گذارد. الوهیت او نیز پیشگویی شده است. بنابر اشعیا 7: 14 او از باکره متولد می گردد و عمانوئیل یعنی “خدا با ما” نامیده می شود. در اشعیا 9: 6-7 به عنوان خدای قدیر، پدر سرمدی و سرور سلامتی توصیف شده است. در میکاه 5: 2 پیشگویی تولد مسیح با این توصیف همراه می باشد که “طاعهای او از قدیم و از ایام ازل بوده است”. این جمله به طرز بسیار قوی وجود ازلی مسیح را قبل از تولدش بیان می نماید. این شهادتها هیچ جای شکی نمی گذارند که مسیح موعود وقتی بیاید در یک شخصیت واحد هم خدا و هم انسان خواهد بود.

پیشگویی ها دربارۀ زندگی مسیح

قبل از اینکه مسیح خدمت عمومی خود را آغاز کند، رسول و پیام آوری می بایست در اسرائیل ظاهر گردد (ملاکی 3: 1؛ اشعیا 40: 3). بدون هیچ تردیدی این دو قسمت به یحیی اشاره می کنند (متی 3: 3؛ مرقس 1: 2؛ لوقا 7: 27).

مسیح موعود می باید در زندگی خود از سه مقام نبی، کاهن و پادشاه برخودار باشد (تثنیه 18: 15-18) و عهد جدید به طور خاص به تحقیق آن اشاره می کند (یوحنا 1: 21؛ 4: 29؛ 5: 46؛ 6: 14؛ 8: 28، اعمال 3: 20-23). او نجات دهنده و رهاننده است (پیدایش 3: 15؛ اشعیا 53).

اگر چه پادشاه است اما سوار بر الاغ یا کره الاغ وارد اورشلیم می گردد (زکریا 9: 9؛ متی 21: 4-9؛ مرقس 11: 9-10؛ لوقا 19: 37-38).

او سنگ زاویه و بنیاد است (اشعیا 28: 14-18؛ اعمال 4: 11؛ رومیان 9: 33؛ افسسیان 2: 20؛ 1پطرس 2: 8-6). او خادم (بنده) یهوه است (اشعیا 42: 1-7؛ 52: 13-53: 12؛ متی 8: 17؛ لوقا 22: 37؛ یوحنا 12: 38؛ اعمال 3: 13 و 26؛ رومیان 10: 13؛ 1پطرس 2: 22-24).

پیشگویی های مربوط به مرگ مسیح

در عهد عتیق در مزمور 22 و اشعیا باب 58 بیشتر جزئیات مهم مربوط به مرگ مسیح پیشگویی شده است. علاوه بر این دو قسمت اشارات پراکنده دیگری که در عهد عتیق درباره مرگ مسیح وجود دارد، تصویر این نبوت را کامل می کنند. او می بایست توسط یک دوست تسلیم شود (مزمور 41: 9). به دروغ مورد اتهام قرار گیرد (مزمور 35: 11). آب دهان بر صورت وی انداخته شود (اشعیا 5: 6) و نمی بایست استخوانهای او شکسته گردد (مزمور 34: 20).

علاوه بر اینها خود مسیح نیز بارها در مورد مصلوب شدن خود پیشگویی کرده بود (متی 12: 38-42؛ مرقس 9: 31؛ لوقا 18: 31-33؛ یوحنا 12: 32-33)

پیشگویی ها دربارۀ رستاخیز مسیح از مردگان

در مزمور 16: 10 چنین آمده: “زیرا جانم را در عالم اموات ترک نخواهی کرد و قدوس خود را نخواهی گذاشت که فساد را ببیند” اگر چه در مزمور 16 هیچ اشاره ای به مسیح وجود ندارد ولی پطرس در اعمال رسولان 2: 25-31 و پولس در موعظه خود در انطاکیه پیسیدیه (اعمال 13: 34-37) آشکارا بیان می کنند که این آیه نه فقط به داود بلکه به مسیح اشاره می کند. در آیات دیگری مثل مزمور 22: 22؛ مزور 118: 22-24 و اشعیا 53: 10 به طور ظمنی به رستاخیز مسیح اشاره می کنند. البته در عهد جدید مسیح بارها رستاخیز خود را پیشگویی می کند (متی 12: 38-40؛ 26: 32؛ 27: 63؛ مرقس 8: 31؛ 14: 58؛ لوقا 9: 22 و 18: 33؛ یوحنا 2: 19-21).

پیشگویی های مربوط به جلال یافتن مسیح

در عهد عتیق نبوتهای بسیار مراجع به پادشاهی پر جلال آینده وجود دارد که به خودی خود شهادتهایی درباره جلال پادشاه آن است. مزمور 24، آمدن پادشاه جلال را پیش بینی می کند. مزمور 72، دیدگاهی کلی را در مورد پادشاهی آینده ارائه می نماید. همچنین در اشعیا 4: 2 و 63: 1 به جنبه های دیگری از این جلال و شکوه اشاره می کند.

عهد جدید نیز تایید می کند که پس از زحمات، جلال ظاهر خواهد شد (مرقس 16: 19؛ عبرانیان 4: 14، 9: 24؛ 1پطرس 3: 22).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس