پیامی به مناسبت یکشنبۀ نخل

پیامی به مناسبت یکشنبۀ نخل

یکشنبه نخل برشما مبارک باد

«به همین جهت آن گروه او را در یکشنبه نخل استقبال کردند.» (یوحنا 12: 18)

کلید اصلی ورود پیروزمندانۀ مسیح به اورشلیم در فهمیدن جملۀ مهم و بسیار عمیق “به همین جهت” است. به راستی به کدام جهت مردم او را استقبال کردند؟

وقتی مسیح به اورشلیم وارد شد تمام شهر به آشوب درآمد. مردم شاخه های نخل را گرفته، لباس خود را به عنوان فرش قرمز زیر پای او انداخته، فریاد زدند هوشیعانا آن که به نام خداوند و پادشاه می آید.

ورود مسیح به اورشلیم یک حرکت اعتراضی به وضعیت معبد خدا که به گروگان کاهنان تاریک اندیش یهود در آمده بود می باشد. مسیح در آن روز به وسیلۀ بیرون نمودن کبوتران و صرّافان و گوسفندان از معبد عملاً پایگاه مذهبیون فاسد و سوداگر عصر خودش را سرنگون ساخت و قاطعانه اعلام کرد معبد خدا محل ارتباط انسان با خداست و شما آشیانۀ دزدان کرده اید و از اعتقادات مردم به نفع خودتان دُکان مذهبی ساخته، کاسبی می کنید.

اما چرا مافیای مذهبی مخوف و جنایتکارِ مسلح به ماشینِ کشتارِ روحانیونِ فاسد یهود نتوانست جلوی حرکت اعتراضی مسیح در آن روز را بگیرد، با این که مراجع تقلید رسماً فتوای قتل او را داده بودند؟ (یوحنا 11: 53)
زیرا همۀ اقشار جامعه به صحنۀ اعتراضات آمده و درکنار مسیح جمع شده بودند و کاهنان نتوانستند او را بکشند. (لوقا 19: 47و48)

اما دلیل استقبال گرم مردم این بود که مسیح چند روز قبل، ایلعازر مرده را جلوی چشم صدها نفر زنده کرده بود و به همین جهت یعنی دیدن ایلعازر زنده و مسیح زنده کنندۀ مردگان آمده بودند. (یوحنا 12: 17و18)

درس مهمی که یکشنبۀ نخل برای ما مسیحیان دارد این است که:
بگذارید قبل از حرف هایتان مردم عمل تان را ببینند.
بگذارید قبل از خودتان میوه و ثمرات ایمانتان را ببینند.
بگذارید قبل از درخشش چهره تان درخشش رؤیایتان را ببینند.
بگذارید قبل از عنوان و مقامتان مردم خدماتتان را ببینند.

به همین جهت آن گروه به استقبال او آمدند،
به همین جهت پیروزمندانه فریاد زدند هوشیانا،
به همین جهت زیر پایش فرش قرمز پهن کردند،
به همین جهت مردم او را خداوند و پادشاه خواندند،
به همین جهت گرداگرد او جمع شده حمایتش کردند.

زیرا مسیح سه سال و نیم بدون وقفه در سکوت خدمت کرد و امروز بعد از هزاران عمل خلاقانه و ثمربخش و تبدیل کننده به اورشلیم آمد تا رو در روی روحانیون فاسد یهود بایستد و ضمن اعتراض به آن ها، حرفش را مقتدرانه بزند. حرفی که تمام معادلات و زد و بندهای سیاسی و مذهبی آن روز را به هم ریخت.
“ز عمل کار برآید. به سخندانی نیست.”

جلیل سپهر
@jalilsepehr