پیامی راهبردی برای این دوران بحرانی ویروس کووید 19
از ابتدای سال 2020 تا به امروز 205 کشور جهان درگیر ویروس کمتر شناخته شده ای ست که سایه مرگ را بر زندگی بشر افکنده است. نه فقط سایه مرگ، بلکه شرایطی را ایجاب کرده تا از نزدیکترین دوستان خود نیز مجبوربه فاصله شویم. چه دردناک است در تنهائی و دوری از دوستداران، جان سپردن. و چه شباهت عجیبی دارد با باب سوم سفر پیدایش. آدم و حوا محکوم بودند در دوری از خداوندی که بسیار دوستشان می داشت، بمیرند. آیا کنایه تلخ این فاجعه را دریافت کرده ایم؟
کلیسای مسیح و مسیحیان معتقد، چه تدبیری دارند؟ آیا توسل به تمثال مقدسین و انجام آئین های مقدس، چاره ساز خواهد بود؟ واقعا آسمان ساکت شده و انیباء خداوند، صدائی از او نخواهند شنید؟
طریق رهائی خدای زنده در کلام زنده او آشکارتر از آنست که خود را رها شده و یتیم بپنداریم.
کلام خداوند نمونه های متعددی ذکر کرده تا در این بحران ، الگوی رفتاری ما برای مقابله و رهائی باشد. طوفان نوح، خروج از مصر، هجوم مارهای مرگبار و …
اگر در کشتی باشی، از طوفان رهائی خواهی یافت. اگر خون بره را بر دو قائمه در خانه ات نشان کرده باشی، فرشته مرگ بر تو آسیبی نخواهد رسانید. هر گزیده شده ای بر مار برنجین نظر کند، خواهد زیست.
برای عبور از بحران عمومی احتیاج داریم: 1. نقشه راهبردی رهائی را بدانیم. 2. از نحوه عملیات نجات آگاه شویم. 3. نیروی انسانی را هدایت کنیم.
1. نقشه راهبردی
تنها کسی که قبل و بیش از همه به تمامی جرئیات و روش عبور آگاه هست، خدای دانای مطلق است. پس دانش او قابل اعتماد است.اما چطور راه عبور را از او دریافت کنیم؟
و خداوند گفت: آیا آنچه من میکنم ، از ابراهیم مخفی دارم؟ پیدایش 18 : 17
اگر بخواهیم بشنویم، باید در حضور او بمانیم و گوش بسپاریم. در دعاها صدای او شنیدنی ست.
2. نحوه عملیات
خراب کننده در مقابل تو بر میآید. حصار را حفظ کن، راه را دیدبانی نما، کمر خود را قوّی گردان و قوّت خویش را بسیار زیاد کن. ناحوم 2 : 1
حصار؛
چه چیز حصار واقعی حیات ماست؟ ایمان به رهاننده حقیقی، اطمینان به اینکه او تا انقضای عالم همراه ماست، نه مصیبت و نه خطر و نه قحط ما را از محبت او جدا نمی سارد.
دیدبانی راه؛
دزد نمیآید مگر آنکه بدزدد و بکشد و هلاک کند. من آمدم تا ایشان حیات یابند و آن را زیادتر حاصل کنند. من شبان نیکو هستم. شبان نیکو جان خود را در راه گوسفندان مینهد.
یوحنا 10 : 10 – 11
عیسی شبان اعظم گله، گله را به شبانان خاص خود سپرد.
عیسی بدو گفت : گوسفندان مرا خوراک ده. یوحنا 21 : 17
گوسفندان آواز او را میشنوند و گوسفندان خود را نام بنام میخواند و ایشان را بیرون میبرد. و وقتی که گوسفندان خود را بیرون برد، پیش روی ایشان میخرامد و گوسفندان از عقب او میروند، زیرا که آواز او را میشناسند. یوحنا 10 : 3 – 4
کمر خود را قوی گردان؛
آماده شدن برای مقابله با شدت بحران. کمربندها را سفت ببندیم و آمادگی خود را حفظ کرده تا قوت رودروئی را داشته باشیم.
قوت خویش را بسیار زیاد کن؛
اینجا نیزخدا فراموش مان نکرده و با قوت انسانی تنها نمانده ایم.
قوت هر چیز را دارم در مسیح که مرا تقویت میبخشد. فیلیپیان 4 : 13
3. هدایت نیروی انسانی ؛
از رهبران روحانی خود اطاعت کنید، و هر آنچه میگویند با کمال میل انجام دهید، زیرا کار ایشان، مراقبت از جانهای شماست و از این لحاظ در برابر خدا پاسخگو میباشند. پس، به گونهای رفتار کنید که ایشان از خدمت خود لذت ببرند، نه اینکه با درد و رنج آن را انجام دهند، زیرا در اینصورت شما نیز رنج خواهید برد. عبرانیان 13 : 17
با توجه به الگوی رفتاری یاد شده، آیا ضروری است به توصیه های پزشکی نیز عمل کرد؟
اینجا تنها به دو نمونه ذکر شده در اناجیل اشاره کرده تا پاسخ را روشن تر دریابیم.
این را گفت و آب دهان بر زمین انداخته، از آب گل ساخت و گل را به چشمان کور مالید، ۷ و بدو گفت: برو در حوض سیلوحا (که به معنی مرسلاست ) بشوی. پس رفته شست و بینا شده، برگشت.
یوحنا 9 : 6 – 7
چون به بیت صیدا آمد، شخصی کور را نزد او آوردند و التماس نمودند که او را لمس نماید. پس دست آن کور را گرفته، او را از قریه بیرون برد و آب دهان بر چشمان او افکنده، و دست بر او گذارده از او پرسید: که چیزی میبینی؟ او بالا نگریسته، گفت: مردمان را خرامان، چون درختها میبینم. پس بار دیگر دستهای خود را بر چشمان او گذارده، او را فرمود تا بالا نگریست و صحیح گشته، همه چیز را به خوبی دید. مرقس 8: 22 – 25
سؤال اینست که چرا عیسی به مانند گذشته عمل نکرده و به دادن فرمان شفا به نابینایان بسنده نکرده است؟
دو آموزه در این آیات جای توجه دارد:
1. عیسی خداوند، شفا با دارو را رد ننموده است.
یاد آوری می کنیم که در آن ایام، یهود بر این باور بود که آب دهان خاصیت شفادهی (داروئی) دارد.
2. الزاماً شفا آنی نیست و می تواند تدریجی باشد.
او که بهای بازگشت ما را با خون گرانبهای پسر یگانه خود پرداخت ، آیا در این شرایط ما را رها ساخته، اراده و عمل خویش در ما را عبث خواهد نمود؟ حاشا.
چشمان خود را به سوی کوهها بر میافرازم، که از آنجا اعانت من میآید. اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید. او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهد خوابید. اینک او که حافظ اسرائیل است، نمیخوابد و به خواب نمیرود. خداوند حافظ تو میباشد. خداوند به دست راستت سایه تو است. آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب. خداوند تو را از هر بدی نگاه میدارد. او جان تو را حفظ خواهد کرد. خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الآن و تا ابدالآباد. مزمور 121
پیامی از: کشیش محمد مدبر
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
کپی شد! |