پرسش من درباره رابطه حضرت لوط (ع) با دخترانش است: آیا یک پیامبر، معصوم نیست؟ آیا خدا به حضرت لوط وحی نکرد که دخترانش با او چه کردند؟ آیا نبود عصمت و خوردن شراب توسط حضرت لوط که در تورات آمده را نمی شود دلیلی بر تحریف تورات دانست؟

الهیات کتاب مقدس با الهیات اسلامی تفاوت دارد اگرچه در قرآن هم اشاره به گناهان انبیاء شده ولی مسلمانان آن را ترک اولی می نامند که نوعی سرپوش گذاشتن بر گناهان انبیاء است. کتاب مقدس اعتقاد ندارد که انبیاء کاملا" بی گناه و معصوم و مقدس بودند. همه انسانها حتی انبیاء نیز گناه کرده اند و از جلال خدا کوتاه آمده اند. انبیاء نیز احتیاج به خون قربانیها برای کفاره گناهانشان داشتند. کلام خدا می فرماید ایلیاء  نبی مردی بود صاحب حواس مانند ما. انبیاء افرادی مثل ما بودند که وقتی خطا کردند و بعد توبه کردند خدا گناهانشان را آمرزید و برای ما نمونه ای گذاشتند که ما نیز درمبارزه با گناهان و شیطان و هوسهایمان چگونه پیروز شویم. تنها کسی که هیچ گناه نکرد و نه فقط مقدس بلکه قدوس بود، عیسی مسیح خداوند است. او که هم ذات با خدا بود به زمین آمد تا کفاره گناهان ما شود و به جای ما جریمه گناهان را پرداخت و فدا شد. هر که به عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده و خداوند ایمان آورد و اعتراف کند که عیسی خداوند است و ایمان داشته باشد که خدا او را از مردگان برخیزانید نجات خواهد یافت و حیات جاودانی را صاحب خواهد شد. کلام خدا به ما وعده نسیه نمی دهد بلکه می گوید هر که ایمان آورد هم اکنون حیات جاودانی را دارد.

و لطفاً به مقاله زیر از وب سایت پرپاسخ نیز توجه فرمایید:

آیا انبیاء و پیامبران معصومند؟ عصمت در کتابمقدس چیست؟

خیر، بر خلاف برخی مذاهب که به عصمت و بی‌گناهی پیامبران و انبیاء معتقدند- پیامبران کهنه، انبیاء و مردان خدا از دید کتابمقدس معصوم نیستند و کتابمقدس به صراحت اعلام می‌کند که "همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا قاصرند" رومیان 3 : 23 . و در کل باب 3 رومیان، خداوند مسئله گناهکار بودن همگان را تشریح می‌کند. در قسمتی دیگر کلام خدا می‌فرماید: " هيچكس نيكوكار نيست،در تمام عالم، يک بی‌گناه هم يافت نمی‌شود." (رومیان 3 : 10) و در پیدایش باب 3 نیز پس از گناه آدم و حوا، می‌بینیم که چگونه از باغ عدن اخراج شدند و پس از آن چگونه گناه در میان فرزندانشان تسری یافت و تا حدی گناه بشر رو به تزاید گذاشت، که خدا در ماجرای طوفان، تمامی آن نسل را از بین برد به جز خانوادۀ نوح و باز پس از آن ادامه گناهکاری بشر را پس از طوفان نوح، در فرزندان بشر می‌بینیم. از این رو از دیدگاه کتابمقدس که یگانه کلام صادق و حقیقی الهی است و حقیقت بشر را آنگونه که هست نشان می‌دهد، هیچ تفاوتی در گناهکاری ذات آدمی وجود ندارد، از این روست که کتابمقدس به قهرمان پردازی نپرداخته و در کنار ذکر محسنات و عظمت شأن انبیاء و مردان برگزیدۀ خدا، ضعفها و گناهان اخلاقی آنان را نیز ذکر کرده‌ است. از جمله نوح- ابراهیم- یعقوب- فرزندانش- داود- سلیمان و حتی ضعفها و گناهان رسولان مقدس مسیح را . کلام خدا به هیچ وجه به بی‌گناهی و بی‌عیبی هیچ انسانی تأکید نمی‌کند، بلکه مسیح می‌فرماید که همه باید از روح مولود شوند و تا از روح مولود نشوند، ملکوت خدا را نمی‌توانند ببینند. پیامبران افرادی مقدس بوده‌اند که در زندگی‌های ایشان نقاط تاریک و ضعفها یافت می‌شود، اما در طریق راستی و اطاعت از خدا حرکت و زندگی می‌کرده‌اند و مسیر تقدیس را می‌پیموده‌اند و در زمان خود از بالاترین سطح اخلاقی برخوردار بوده‌اند. عصمت و بی‌گناهی تنها از آن مسیح، یگانه قهرمان بی بدیل و بی‌عیب خداست (بره بی‌عیب خدا که گناه جهان را برداشت ) و خود قربانی گناهان بشر گردید و از باکره بدون گناه نخستین با دخالت الهی و قدرت روح القدس بدنیا آمد. ‌خود فرمود: "کیست از شما که مرا به گناه ملزم سازد؟… " (یوحنا 8 : 46) و نیز " زیرا او را که گناه نشناخت ، در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالت خدا شویم." ( دوم قرنتیان 5 : 21 ). عیسی براستی قهرمان کتابمقدس و تنها انسان بی‌عیب و بی‌گناه است، زیرا او نه تنها انسان کامل است بلکه در عین حال خدای کامل نیز هست. پس عصمت از دید کتابمقدس تنها سزاوار ذات خداست یعنی پدر ، پسر و روح القدس.