پرستش در کلیسا تا چه حد باید در اولویت قرار گیرد؟

اگر فردی جان ما را نجات داده باشد، واکنش ما باید قدردانی و سپاس باشد. اگر به ما هدیه ای داده شود که هرگز نمی توانستیم آن را بدست آوریم، قدردانی خود را اعلان می داریم. پرستش یعنی بیان قدردانی و سپاسگزاری ما از خدا. عیسی ما را نجات داد. محبت خدا بدون قید و شرط است. پرستش ما به اقتدار خدا به عنوان خالق دنیای ما و نجات دهندۀ جانهایمان اعتراف می کند. از این رو، پرستش یکی از بالاترین اولویتها برای ایماندار و نیز کل جماعت کلیسا محسوب می شود.

مسیحیت در میان مذاهب منحصربه فرد است، از این نظر که بر پایۀ رابطۀ شخصی با خدا قرار دارد. خروج ۳۴: ۱۴ می گوید: «هیچ خدای غیر را پرستش مکن، زیرا یهوه که نام او غیور است، خدایی است غیور.» پایه و اساس ایمان ما رابطۀ شخصی با خالق ماست.

پرستش تجلیل آن رابطۀ شخصی است. ما از طریق پرستش با خدای خود رابطه برقرار می کنیم. ما از طریق پرستش الوهیت و خداوندگاری او را تصدیق می کنیم. پرستش، چه از طریق موسیقی، فریاد، دعا یا طرق دیگر باشد، در اصل بیان نزدیکی و صمیمیت با خداست. ما بایستی در اطاعت از فرامین خدا زندگی کنیم اما خدا اطاعتی خشک، سرد و بی تعقل را نمی پسندد. تثنیه ۶: ۵ می فرماید: «یهوه خدای خود را با تمامی دل و باتمامی جان و با تمامی قوّت خود محبت کن.»

کلیسا اجتماعی است از تمام آنانی که نام خدا را می‌ خوانند و از فیضی که از طریق مرگ عیسی بر روی صلیب داده شد، بهره می جوید. به ما گفته شده که شاگردسازی کنیم و در اطاعت از فرمانهای خدا زندگی نماییم. اول یوحنا ۳: ۲۴ می گوید: «هر که از احکام او اطاعت می‌کند، در او ساکن است و او در وی.» تک تک اعضای کلیسا به پرستش خدا فراخوانده شده اند. هر یک از ما باید وقتی را به دعا اختصاص دهیم و از صمیم قلب با خدا صحبت کنیم. بایستی کلام او را در کتب مقدس مطالعه کرده و در دل و درون خود بر آنها تعمق کنیم. اختصاص دادن زمانهای خصوصی برای پرستش در بلوغ روحانی و شخصی ما ضروری هستند. ما به عنوان بدن ایمانداران، باید با سرود خواندن، دعا، دریافت معرفت از کلام و استفاده از عطایای روحانی خود در جهت منفعت کلیسا دائماً در پرستش شرکت داشته باشیم. پرستش برای کلیسا بالاترین اولویت به شمار می رود.

منبع مقاله: www.gotquestions.org