پرستش، قلب زندگی مسیحی است!

در قلب هر انسانی نیاز و احساس و شور پرستش وجود دارد و هر انسانی آن را بنوعی به اجراء در می آورد. بعضی یک رهبر سیاسی را در حد پرستش دوست دارند. بعضی پول و امور مادی را در حد پرستش دوست دارند که به آنها ماتریالیست گفته می شود. بعضی شغل و مقامشان را در حد پرستش دوست دارند. بعضی خانمشان را در حد پرستش دوست دارند و …
بهر حال پرستش در قلب انسانها کاشته شده است. این خدا بوده که پرستش را در قلب انسانها نهاده. خدا ما را برای پرستش خود و خشنودی خود آفریده است.
در مزمور 11:147 کلام خدا می گوید که پرستش ما باعث خشنودی خدا می شود و در یوحنا 23:4 می خوانیم که خدا جویای پرستندگان است. آیا به این ایمان دارید؟
شاید شما با شنیدن کلمه پرستش به یاد قسمتی از جلسات بیفتید یا به دعا یا به سرودها متمرکز شوید یا اگر از یک مذهب دیگر هستید عمل نماز یا دعا را یک پرستش بدانید ولی معنای پرستش خیلی وسیع تر از اینها است. 
پرستش موسیقی یا یک سبک موسیقی نیست. پرستش برای نفع شخصی نیست، یعنی اینکه بخواهیم از آن برای برکت شخصی استفاده بکنیم. بعضی می گویند این هفته پرستش خوبی داشتیم ولی هفته قبل نه و منظورشان این است که در پرستش از احساس خوبی برخوردار بودند یا خیر. پرستش برای نفع شخصی نیست.
پرستش همچنین قسمتی از زندگی شما نیست، بلکه همه زندگی شما است. از صبح که بیدار می شوید تا شب که می خوابید، زندگی شما می باید یک پرستش باشد و خدا را خشنود کند. موقعی که کار می کنید یا فوتبال بازی می کنید یا پیک نیک می روید یا هر کار دیگری که می کنید برای پرستش و خشنودی خدا باید باشد(کولسیان23:3) 
پرستش واقعی مانند مریم مجدلیه می باشد که تمام هوش و حواس او عیسی مسیح بود. زندگی او، هدف او، میهمانیهای او و تمام آمال و آرزوهای او در عیسی مسیح خلاصه می شد. وقتی مسیح مرد، برای مریم دنیا تمام شده بود، و وقتی مسیح را زنده دید، برای مریم همه چیز از نو شروع شد. واقعا" زندگی مریم مجدلیه می تواند نمونه زیبایی از پرستش باشد.
در کتاب مقدس همچنین می خوانیم که ما باید در جستجوی چیزهایی باشیم که خدا را خشنود می سازد و آنها را برای او انجام دهیم(افسسیان 10:5). اگر بردن خانواده من به یک پیک نیک باعث شادی قلب خدا می شود، که حتما" می شود، چرا آن را انجام ندهم. خیلی روحانی فکر نکنیم و نقشه نکشیم. گاهی اوقات خیلی چیزهای عادی و معمول باعث شادی قلب خدا می شود.

چه چیزهایی خدا را خشنود می سازد:

– خدا از این خوشحال می شود که او را بیشتر از هر چیز دیگری دوست داشته باشیم. اگر خدا را بیشتر از هر چیز دیگری دوست داشته باشیم، آنگاه همه چیزهای دیگر مثل زن و بچه و مادر و پدر و آشنایان و کار و ورزش را به آن اندازه که واقعا" شایسته است دوست خواهیم و به نوع خیلی زیباتر از کسی که زن و بچه اش را از خدا بیشتر دوست دارد.

– توکل به خدا نیز قلب خدا را خشنود می سازد. وقتی از نظر مالی در وضعیتی هستی که زیاد جالب نیست و در آنجا بجای توکل به انسان یا هر کس دیگر به خدا توکل می کنی، قلب خدا خشنود می شود. وقتی مشکلی پیش می آید و اول به سراغ خدا می روی، این قلب خدا را خشنود می سازد. وقتی مریض می شوی و اول از خداوند برای شفا خواهش می کنی یا حتی وقتی پیش دکتر می روی با دعا و با توکل به خدا پیش دکتر می روی، این قلب خدا را خشنود می سازد.

– وقتی از خدا اطاعت می کنیم، خدا را خشنود می کنیم. آیا این را می دانستید. بچه ای که از پدر و مادرش اطاعت می کند، قلب پدر و مادرش را شاد می سازد. همچنین ما در برابر خدا.

– وقتی ما از استعدادهایمان بطرز خوب و درست استفاده می کنیم، این نیز خدا را شاد می سازد(مزمور23:37).

– وقتی دائما" و بطور مداوم خدا را می پرستیم، این نیز خدا را خشنود می سازد. مانند ابراهیم که هر جا که می رفت قربانگاهی را بنا می کرد. قربانگاه شما باید در هر جایی ساخته شود.

خدا می خواهد دوست ما باشد و با ما دوستی عمیق برقرار کند. برای ایجاد دوستی عمیق با خدا باید به او وقت داد و در کلام او تفکر کرد. باید با او صمیمی شد و هر چقدر با او وقت بگذرانید، آنقدر با او صمیمی خواهید شد.
پرستش شخصیت ما را می سازد. پرستش ما را با خدا دوست می کند. پرستش برای ما پیروزی می آورد. پرستش از یک ایماندار قهرمان می سازد و پرستش بیشتر از همه اینکه قلب خدا را شاد می سازد و بر چهره او لبخند می آورد.
پرستش را زندگی خود بسازید و خواهید دید که زندگی شما دگرگون خواهد شد. اینکه روز را با دعا و مطالعه کلام خدا شروع کنیم خیلی عالی است و باید کرد، ولی بالاتر از آن، مهمترین مسئله این است که در طی روز وقت کافی به خدا بدهید. یعنی هر چند دفعه یکبار با او مصاحبت داشته باشید و او را بپرستید. گاهی اوقات لازم است فقط که یک توقفی به کارتان بدهید و او را بپرستید. من این کار را سر کارم می کنم و خیلی لذت می برم. شما هم آن را امتحان کنید.
با همه زندگیتان خداوند را بپرستید. با خانواده، سرکار، موقع بازی، موقع استراحت. بدانید که پرستش محدود به مکان و زمان خاصی نیست، بلکه زندگی ما است.

نوشته کشیش ورژ باباخانیان