پرستش، سکوی پرتاب!

‌«ای تمامی روی زمین یهوه را بسرائید. نجات او را روز به روز بشارت دهید. در میان امتها جلال او را ذکر کنید ، و کارهای عجیب او را در جمیع قوم ها.»
(اول تواریخ ۱۶: ۲۳ و ۲۴)

حمد و پرستش سلاحی پرقدرت در دست ایمانداران به خداوند مسیح است.
برای شما اتفاق افتاده که صبح از خواب بیدار شدید و همچنان خود را خسته و بی رمق یافتید؟ و با خود گفتید: آه امروز از آن روزهای کسل کننده و ملال آور است؟!
داود به جان خود می گوید: ای جان من چرا خم شده‌ای ؟ ای جان من چرا پریشانی؟
مطمئنم بعدش به وقایع روز قبل آن فکر کرد تا شاید دلیلش را پیدا کند.
چه دلیل آن را بدانیم و چه ندانیم، رمز برگشتن به جایگاه قوت و امید و اقتدار روحانی، قرار گرفتن بر سکٌوی پرستش است. هرقدر به دنبال دلائل مختلف باشیم شاید آنقدر هم کمک حال ما نباشد. باید مانند داود به خود بگوییم و به جان خود فرمان دهیم که ای جان من چرا خم شده‌ای؟ بر خداوند امید آر. ای جان من خداوند را متبارک بخوان و جمیع احسان های او را فراموش مکن.
هیچ سربازی قبل از انجام مأموریت سرود یأس و ناامیدی نمی خواند. او با سرود پیروزی و اعلام آن، پیش از رفتن به میدان جنگ پا به عرصه نبرد می گذارد.
علاوه بر تجهیزات جنگی و اسلحه، او ذهن خود را با باورهای پیروزی پُر کرده، عزم خود را جزم کرده و پیش می رود.
باید ایمان خود را همان گونه که در قلٌه کوه هستیم، در پائین آن نیز حفظ کنیم.
«و خداوند قلعه بلند برای کوفته شدگان خواهد بود، قلعه بلند در زمان های تنگی. و آنانی که نام او را می شناسند، بر تو توکل خواهند داشت، زیرا ای خداوند تو طالبان خود را هرگز ترک نکرده ای.» (مزمور ۸: ۹ و ۱۰)
اگر برنده شدی، برنده شدی
اگر شکست بخوری، چیزی یاد گرفته ای
پس چیزی به اسم شکست وجود ندارد!
با ایمان و با صدای بلند و محکم این آیه را تکرار کن:
« خدایت برای تو قوت را امر فرموده است. ای خداوند آنچه را که برای ما کرده ای، استوار گردان.» (مزمور ۶۸: ۲۸)
بله ای خداوند پس با صدای بلند می گویم:
خدایم برای من قوت را امر فرموده
ای خداوند آنچه را که برای من کرده ای، استوار گردان‌.
بنام خداوند عیسا آمین.

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.