آیا وقتی عیسی به خودش شهادت می‌دهد، شهادتش معتبر نیست (یوحنا ۳۱:۵) یا شهادتش اعتبار دارد (یوحنا ۱۴:۸)؟

آیا وقتی عیسی به خودش شهادت می‌دهد، شهادتش معتبر نیست (یوحنا ۳۱:۵) یا شهادتش اعتبار دارد (یوحنا ۱۴:۸)؟

آیا وقتی عیسی به خودش شهادت می‌دهد، شهادتش معتبر نیست (یوحنا ۳۱:۵) یا شهادتش اعتبار دارد (یوحنا ۱۴:۸)؟

«اگر من خود بر خویشتن شهادت دهم، شهادتم معتبر نیست» (یوحنا ۳۱:۵). در مقایسه با «هر چند خود بر خویشتن شهادت می‌دهم، ولی شهادتم معتبر است» (یوحنا ۱۴:۸). به ظاهر این دو آیه متناقض هستند، اما این مسئله تنها وقتی صادق است که زمینۀ آیه نادیده گرفته شود.

در یوحنا ۵، عیسی دربارۀ این صحبت می‌کند که شهادت او به تنهایی مبنی بر این که مسیح یا پسر خداست معتبر نیست، مگر اینکه با کلام مکشوف خدا هماهنگ باشد. یعنی، با تحقق بخشیدن به پیشگویی‌های عهد عتیق. اما عیسی آنها را تحقق بخشید و توسط یوحنای تعمیددهنده که پیامبران او را به عنوان پیشتازی که راه مسیح را آماده می‌کرد، معرفی کرده بودند، به عنوان مسیحای موعود اعلام شد (به مورد ۳۴ مراجعه کنید)، پس عیسی واقعاً همان کسی بود که ادعا می‌کرد، یعنی پسر خدا. عیسی دربارۀ کتاب‌های مقدس یهود که شنوندگانش با دقت مطالعه می‌کردند، می‌فرماید: «همین کتاب‌ها بر من شهادت می‌دهند».

با این حال، در یوحنا ۸، ما با موقعیت کمی متفاوت مواجه می‌شویم. در این فصل عیسی بار دیگر، با نقل‌قول از پیشگویی‌های مسیحایی عهد عتیق و تطبیق آن‌ها با خودش ادعا کرده که مسیحای موعود است (یوحنا  ۸:۱۲، اشعیا ۹:۲، ملاکی ۴:۲). سپس برخی از فریسیان او را با این گفته به چالش می‌کشند: «تو خود بر خویشتن شهادت می‌دهی، پس شهادتت معتبر نیست» (آیۀ ۱۳).

عیسی به این ادعای فریسیان که شهادت او معتبر نیست، پاسخ می‌دهد که «البته، معتبر است». چرا؟ زیرا فریسیان از قانونی در تثنیه ۱۵:۱۹ استفاده می‌کردند که می‌گوید: «شهادت تنها یک تن علیه کسی، برای اثبات هیچ جرم یا گناهی، از هر قبیل کارِ خلاف که شخص مرتکب شده باشد، کافی نیست. به گواهی دو یا به گواهی سه شاهد هر سخنی ثابت خواهد شد».

بنابراین، آنها به این قانون بیشتر از آنچه واقعاً می‌گوید، پر و بال داده و تعبیر کردند. در واقع، شهادت یک نفر معتبر بود؛ اما به منظور محکومیت شخص مقابل کافی نبود، بلکه تنها برای زمانی که در دفاع استفاده می‌شد تا موجب تبرئه شود. این قانون در بارۀ کسی که ادعایی دربارۀ خود دارد سخن نمی‌گوید، بلکه فقط در دادگاه و آن هم وقتی به جرمی متهم شده باشد، کاربرد دارد.

بنابراین وقتی عیسی در پاسخ به آنان می‌گوید «هر چند من خود بر خویشتن شهادت می‌دهم، ولی شهادتم معتبر است» حق با او بود، زیرا آنچه قانون به آن اشاره کرده بود، به‌طور مستقیم به او مربوط نمی‌شد. او این را هم می‌گوید که او به خوبی واقف است که کیست، اگرچه آنان او را نشناخته بودند. او به آنها دروغ نمی‌گفت؛ او مسیحای بی‌گناه خدا بود. بنابراین می‌توان به سخن او اعتماد کرد.

با این‌حال، این یک اصل خوبی است که نباید به سادگی به هر کسی که ادعا می‌کند مسیح است، باور کرد. هر مدعی باید دلایل و شواهدی داشته باشد. بنابراین، دومین چیزی که عیسی در یوحنا ۸ بیان می‌کند این است که او این شاهدان را نیز دارد، یعنی شاهدانی که فریسیان از او بازخواست می‌کردند. «من خود بر خویشتن شهادت می‌دهم، و پدری نیز که مرا فرستاده است، بر من شهادت می‌دهد» (آیۀ ۱۸). همان اعلانی که در یوحنا ۵ وجود دارد که او پیشگویی‌هایی را که آنها می‌دانستند، تحقق می‌بخشید (برای اثبات بیشتر این نکته به یوحنا ۴۲:۷ درست قبل از این واقعه مراجعه کنید).