هندوئیسم چیست و هندوها به چه چیزی اعتقاد دارند ؟

هندوئیسم یکی از قدیمی ترین آئین های شناخته شده است . مطالب مقدس این آئین به 1400 تا 1500 سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. همچنین این دین یکی از مرکب ترین و گوناگون ترین آئین هاست که در آن چندین میلیون خدا وجود دارد. هندوها عقاید درونی و مرکزی متنوع نامحدودی دارند و فرقه های مختلف زیادی در آن وجود دارد، اگرچه آئین هندوئیسم سومین آئین بزرگ در دنیاست. هندوئیسم ابتدا در هندوستان و نپال وجود داشت.

متون اصلی هندوئیسم متشکل از (Vedas )است که مهم ترین آنها ، اوپانیشادها ، مهاباراتا و رامایانا می باشند. این متون شامل سرودها، افسونگری ها، فلسفه ها، آئین‌های پرستش، شعرها و داستان هایی است که بنیان و مبنای اعتقادات هندوئیسم می باشد. متون دیگری همچون  برهمن، سوترا یا سوتره و آرنیکه نیز در هندوئیسم مورد استفاده قرار می گیرند.

اگرچه هندوئیسم اغلب با وجود خدایان متعدد درک می شود، بطور فرضی  در آئین هندو حدود 330 میلیون خدا شناخته شده است. و این آئین همچنین دارای یک خدا که برتر از همه خدایان است و برهما نام دارد نیز می باشد. برهما خدایی است با موجودیت مستقل که در هر بخش و جزئی از واقعیت و از ازل و پیدایش کل جهان وجود داشته است. برهما هم فاقد شخصیت و هم غیر قابل درک و فهم است و اغلب بر این باور هستند که در سه شکل جدا شده وجود دارد : برهما (خالق) ؛ ویشنو (محافظت کننده یا نگه دارنده) و شیوا (نابود کننده). این شکل و صورت های برهما را می توان از طریق افسونگری های مختلف دیگر شناخت.

بسیار مشکل است که خداشناسی هندوئیسم را با توجه به اینکه مدرسه های متنوع هندوئیسم که هر کدام شامل اصل و اساس سیستم خدا شناسی مجزاست شناسایی کرد. هندوئیسم میتواند به اشکال زیر باشد:

1- مونیستی- فقط یک چیز وجود دارد ؛ مدرسه سانکارا

2- پانتئیستیک (کسی که همه چیز را خدا می داند) تنها یک چیز الهی وجود دارد پس خدا با این جهان یکسان است- برهمانیسم.

3- پاننتئیستیک- جهان بخشی از خداست – مدرسه رامانوجاس

4- تئیستیک یا خداباوری- تنها یک خدا- جدا از مخلوقات- هندوئیسم بهکتی

با مشاهده مدارس دیگر ، هندوئیسم همچنین می تواند به شکل آتئیستیک (منکر وجود خدا) ، دئیستیک (مبنی بر خداپرستی بدون اعتقاد به مذهب) یا حتی نیهیلیستک (پوچ گرا یی) نیز باشد.

با این گوناگونی زیاد که "هندوئیسم" نام دارد شاید کسی در وهله اول متعجب شود که چه چیزی آنها را به هندو تبدیل می کند؟

تنها موضوع اصلی این است که آیا Vedas را بعنوان متون مقدس و سیستم اعتقادای می‌شناسد یا نه. اگر شخص آن را قبول دارد پس هندو است و اگر نه هندو به شمار نمی آید.

وداز ها (Vedas) فراتر از کتب الاهیاتی هستند. آنها حاوی افسانه های غنی و رنگارنگ الاهیات اساطیری هستند که یک آئین افسانه‌ای است که با تأمل، آمیخته ای از افسانه، خداشناسی و تاریخ برای بدست آوردن یک فرم داستانی و ریشه مذهبی است.

این آئین اساطیری الاهیاتی عمیقاً ریشه در تاریخ و فرهنگ هندوستان دارد که اگر کسی وداز ( Vedas) را رد کند به مثابه این است که بر ضد هند می باشد. از اینرو، یک سیستم اعتقادی اگر تا حدودی از فرهنگ هندوستان استقبال نکند هندوئیسم آن را رد می کند. اگر سیستم فرهنگ هندوستان و آئین تاریخی اساطیری الاهیاتی آن را بپذیرد سپس بعنوان "هندو" از آن استقبال می شود، اگرچه حتی آن سیستم، خداشناسی ، پوچ گرایی و یا بی خدایی باشد.

این آزادی در تضادها و مغایرت ها میتواند باعث سردرگمی و گیجی افراد در غرب شود کسانی که بدنبال تواتر منطقی و  دفاعیات عقلانی از دیدگاه های مذهبیشان هستند. اما ، اگر منصف باشیم، مسیحیان نیز منطقی به نظر نمی آیند وقتی مدعی هستند که به یهوه اعتقاد و باور دارند ولی هنوز مثل یک شخص بی خدا (آتئیست) زندگی می کنند و با زندگی خویش منکر مسیح هستند. برای یک هندو این کشمکش تضادی منطقی و صادقانه است. برای شخص مسیحی ،این کشمکش بیشتر شبیه به یک دورویی یل ریاکاری ساده می باشد.

در دیدگاه هندوئیسم انسان موجودی الهی است چون برهما همه چیز هست. هندوئیسم ادعا می کند که همه (بشر) الوهیت دارند و خدا هستند. آتمان یا وجود درونی با برهمن یک هست.

تمام حقایق خارج از برهمن توهماتی تهی بیش نیستند.

هدف روحانی یک شخص هندو این است که با برهما یک شود. بدین گونه خود را در شکل توهم آمیز "نفس منفرد" از وجود داشتن ساقط می شوند. به این آزادی "مُکشا " می گویند .تا زمانی که مُکشا تحقق یابد، یک هندو بر این باور است که او مکرراً در تولدی دیگر تناسخ می یابد تا اینکه بتواند بسمت درک شخصی از حقیقت نائل آید. (و حقیقت این است که فقط برهمن وجود دارد، نه چیزی دیگر).

اینکه شخص چگونه تناسخ می یابد توسط کارما معین و مشخص می شود که از اصل و قاعده علت و معلول بوجود می آید که با تعادل طبیعت اداره می شود. کسی که کاری در گذشته کرده بر اتفاقات آینده او نیز تاثیر خواهد گذاشت. زندگی گذشته و آینده شامل آن می باشند.

هرچند این فقط یک خلاصه است ، به آسانی قابل مشاهده است که هندوئیسم از هر جهت در تضاد کامل با سیستم اعتقادی مسیحی انجیلی است. در مسیحیت یک خدا وجود دارد که هم شخصی و هم قابل شناخت می باشد (تثنیه 6:5 ، اول قرنتیان 8:6)، یک کتاب آسمانی (کتاب مقدس) دارد و تعلیم می دهد که خدا زمین و هر چیزی را که بر روی آن می باشد و زندگی می کند، آفریده است (پیدایش 1: 1، عبرانیان 3:11) و معتقد است که انسان به شباهت خدا آفریده شد و فقط یکبار زندگی می کند ( پیدایش 27:1؛ عبرانیان 9: 27-28) و تعلیم می دهد که تنها راه نجات و رستگاری تنها عیسی مسیح است ( یوحنا 16:3؛ 6: 44؛ 14: 6 و اعمال رسولان 4: 12) هندوئیسم بعنوان یک سیستم مذهبی، بخاطر اینکه عیسی مسیح را بعنوان خدای کامل و انسان کامل که بصورت بی نظیری تجسم یافته و نجات دهنده می باشد یعنی او که به تنهایی کافی است تا سرچشمه رستگاری و نجات بشر باشد، نمی شناسد، قاصر آمده.

منبع مقاله: www.gotquestions.org

منبع پیشنهادی به زبان انگلیسی: Jesus among other gods by Ravi Zacharias

ترجمه: شهاب آذرسا