«هر حرفی مناسب هر گوشی نیست»!

«هر حرفی مناسب هر گوشی نیست»!

در طول روز با افراد گوناگونی روبرو می شویم که با رفتارشان در روحیه ما تأثیر می گذارند و در نتیجه احساسات متفاوتی پیدا می‌کنیم.

گاهی به خاطر رفتار توهین آمیز دیگران، مأیوس می شویم.
گاهی به خاطر شرایط نامساعد اطرافمان، غمگین می شویم.
گاهی به خاطر بی وفایی مدعیان عشق، دل شکسته می شویم.
گاهی به خاطر حجم نامحدود بی عدالتی، خشمگین می شویم.
گاهی به خاطر شنیدن دروغ، تظاهر و ریاکاری، متحیر می شویم.
گاهی به خاطر وضعیت جسمی و روحی خود مأیوس می شویم.
آنوقت کلامی که در دلمان تولید می شود، کلام مقتدر، الهام بخش، تشویق آمیز و بناکننده و سالمی نخواهد بود بلکه کلام منفی و آلوده به خشم خارج از کنترلی است که باعث تخریب خود، خانواده و اطرافیانمان می شود.
کلام خدا در این شرایط می‌فرماید:
«هر که دهان خود را نگاه دارد، جان خویش را محافظت می نماید.» (امثال سلیمان ۱۳ : ۳)

اما چطور؟ آیا باید احساسات و حرف دل خود را انکار کنیم؟ البته که خیر، زیرا عصبی، افسرده و بیمار می شویم.

طرح خدا در این شرایط این است که مانند موسای خشمگین جمع مردم را ترک کنیم و در خلوت به حضور خدا رفته تمام احساسات مان را بدون سانسور، بدون ترس و خجالت بیرون بریزیم.
محبوب به محبوبه دلشکسته اش می‌گوید: «ای (محبوبه) که در باغات می‌نشینی و رفیقان آواز تو را می‌شنوند، مرا نیز بشنوان.» (غزل غزل ها فصل ۸ آیه ۱۳)

به عبارتی با من سخن بگو. احساسات جریحه دار شده ات را نزد من بیاور. فریادت را در حضور من بلند کن و دردهایت را بمن بگو، نه به دیگران.

دعا در حضور خدا مانند فیلتری است که جلوی انتشار حرف هایی که باعث تخریب می شوند، گرفته و تبدیل به سخنان شفابخش، بناکننده و فیض آمیز می‌نماید.
مانند فیلتری که جلوی ورود آشغال ها به بستر رودخانه ها را می‌گیرد.

جلیل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr